Hıristiyanlar günahlarından dolayı pişmanlık duyduklarında Tanrı'nın kendilerini bağışlayacağına inanırlar. Günah çıkarma ayinine baş vururlar. Tarih boyunca farklı şekillerde olmuştur. Bazen öze! itiraf, bazen de toplu halde yapılır. Ayinde papazın aracı kılınmasının sebebi, Yuhanna İncİlindeki (XX,23) “Kimin günahlarını bağışlarsanız, onlar bağışlanmış olur, ve kimilerinkini alıkoyursanız alı konmuş olur” ifadesine dayanır. Yani Papaz, bu ayinde İsa tarafından görevlendirilmiş, yetkili kılınmış sayılır. Kişinin günahının papazca kabulü ile, Tanrı tarafından bağışlandığına inanılır.

 

Allah'tan başka kimse günahları affedemez. İncil kaybolduğundan sonra tekrar akılda kalanlarla yazılıyor. İnsanlar bunun doğruluğuna nasıl güveniyor veya şöyle söyleyeyim sana şefaatçi olacabilecek bir peygamberin varken Sen peygamberine neden inanmıyorsun?? ALLAH'ım doğru yolu buldurur inşallah :)

doğru söylüyosun allahtan başka kimse günahlarımızı affedemez
bunları söylüyenler hıristiyanlardır

allahtan başkası bizi affetmez alaha inanmayan müslüman değildir bence...

İNSANLAR GÜNGEÇTİKÇE HAKİKATTEN AYRILIYORLAR .Aynı zamanda Zeynep arkadaşıma katılıyorum

Allah tan başka kimse günahları affedemez bu nedenle allaha tövbe edilmeli

bütün arkadaşlarında söylediği gibi sadece Allah affeder :)

Luther  Reform haraketlenmesinde bu olayı İncil'i tekrar çoğaltarak etrafa dağıtıp,halkın böyle olaylara inanmaması gerektiğini gösterdi.İncilde Tanrıyla kul arasınan kimse giremez yazıyordu.Cennetten tabu ne bileyim belge felan veriyordu iş adamları.İncilin basılıp çoğaltılmasından sonra Halkın kilise ve din adamlarına karşı olan güvenleri sarsıldı ve kiliseler yağmalandı. Sosyal dersinde Reform'u anlatmıştım ordan aklımda kalmış birileri okuyup ek bilgi edinirsede mutlu olurum :)

(http://www.nazlim.net/wp-content/uploads/2009/11/baris-sozleri.jpg)


Selamunaleykum;


 Her barış hareketinin arkasında savaş arzusundan daha yüksek bir tutku olmalıdır. Barış için mücadele etmeye ve barış için ölmeye hazır olmayan kimse pasifist olamaz. – Mary Heaton

  Üç barış vardır: Birinci barış, en önemli barıştır. İnsan ruhundadır o. İnsan, kainatla ve kainatın bütün güçleri ile olan ilişkisini, beraberliğini farkettiğinde, kainatın merkezinde Büyük Ruh’un durduğunu ve bu merkezin her yerde, her birimizin içinde olduğunu farkettiğinde birinci barış sağlanmıştır. Bu gerçek barıştır, diğerleri sadece bunun akisleridir. İkinci barış iki fert arasında olan barıştır. Üçüncü barış ise iki millet arasında yapılır. Fakat hepsinden önce, anlamalısınız ki ‘gerçek barış’ dediğim birinci barış, insanın ruhundaki barış yoksa ne fertler ne de milletler arasında barış olabilir...

4:90 -   Ancak o kimselere dokunmayın ki, sizinle aralarında anlaşma olan bir kavme sığınmış bulunurlar. Yahut ne sizinle, ne de kendi kavimleriyle savaşmayı gönüllerine sığdıramayıp tarafsız olarak size gelmişlerdir. Eğer ALLAH dileseydi, onları size musallat kılardı, onlar da sizinle savaşırlardı. Eğer onlar sizden uzak dururlar, sizinle savaşmayıp size barış teklif ederlerse, ALLAH, sizin için onlar aleyhine bir yol vermemiştir.

4:91 -   Diğer birtakım kimseleri de bulacaksınız ki; hem sizden emin olmak, hem de kavimlerinden emin olmak isterler. Fitne için her davet olunuşlarında onun içine başaşağı dalarlar. Eğer bunlar sizden çekinmezlerse, kendilerini bulduğunuz yerde yakalayın ve öldürün. İşte bunlar aleyhinde size açık bir ferman verdik.