Zor zamanda değil zor nefisteyiz!

Zor Zamanda Değil..Zor Nefisteyiz!

Zamana zor diyoruz. Zamanın zorluğunu hangi maksatla kullanıyoruz. Hakikatte, insan bulunduğu hali zamanın zorluğuyla izah etmeye çalışır. Yapılması gerekenleri yapmayanlar, eksiklilerinin, yapmadıklarının gerekçesi olarak zamanın zorluğunu mu gösteriyorlar?

Korkularımızın, tembelliğimizin, beceriksizliğimizin, bilgisizliğimizin, nefsi arzularımızın peşine takılmışlığımızın kılıfı haline gelmiş olmasın zor zaman?

Zamanın zorluk, kolaylık sıfatı olur mu? İnsan hayatını bütüncül değerlendiriyoruz. Bir işin kolay ve zor yapıldığı dönemlerin olması zamana yüklenebilecek sıfat mıdır? Zor olan iş midir? Veya zaman zor olduğundan iş de zor mu olur? Yoksa insanların vakitteki hallerinden mi kaynaklanır?
Mesela, iman ettiği ve inancından vazgeçmediği için ateşe atılan kadın, zor zamanda iman ediyordu. Bugün kimse imanından vazgeçmesi için ateşe atılmıyor. O dönem zordu, bu zaman kolay mı diyeceğiz? O dönemde zaman mı zordu, iman mı? Bu vakitte hangisi zor? Yoksa her şey insanda mı? Değişen, zamanın sıfatı mı, insanın vasfı mı? Aynı zaman dilimlerinde tersi iki olayı düşünürsek, tam bir paradoks oluşmaz mı? İmanın ateşe atıldığı dönemde kolay yapılan iş, şimdi zorsa ne diyeceğiz zamana?

Biz öyle olduğumuzdan mı zaman zor oluyor? Veya zamana zor vasfını yükleyerek ( nasıl olsa bugüne kadar dile gelerek ben dediğiniz değilim diyememiş, bundan sonra da diyemez)biz mi öyle oluyoruz?
Zamanın zorluk, kolaylık vasfı olur mu? Konumuzla bağlantılı olsa da müzakere etmeyeceğim. Derdim zamanın zorluğundan dem vurarak, içinde bulunduğumuz hali meşrulaştırma çabamızı açığa çıkarmak.

Aslında mesele insanın istekleri-eylemleri ve bunların gerçekleşmeleri arasındaki ilişkide gizli. Gizli olan yaratılış sırrında saklı. İnsan nedir? Var oluş amacı nedir? Yolculuğu nereyedir? Kendisine bahşedilen ömrü nasıl dolduracak? Kabiliyetlerinin sınırı var mıdır? Yapamadıklarının sebebini nerede aramalıdır? Bu durumda nasıl davranmalıdır? İstediğini yapma imkanına sahip midir? Değilse kim hangi hakla onu engelleyebilir? Bir şey nasıl var olur? İstemek, işlemek yeterli midir?...

Her zamanda ve mekanda isteği, eylemi, emredileni olacak insanın. Dünyada meydana gelen süreçte saydıklarımız değil, formları değişecek. Bin yıl önceki insanın mal arzusuyla, 2008 yılındaki insanın mal arzusu aynı. Malın şekli ve elde etme yollarında değişiklik var sadece.
Bu seyirde insan yapması gerekirken yapamadıklarını, olması gerekirken olamayanları zamanın zorluğuna bağlıyor. Kendisinin yapabileceğini, ama önüne zor zamanın engel olarak dikildiğini, çıktığını anlatıyor. Zaman zorlaştı , şartlar ağırlaştı yoksa ben yapamadıklarımı yapardım vs. diyor.
Mazeret ileri sürülerek yapılamayan işlere, ulaşılamayan emellere erme yolunu göstermek veya matematiksel formül sunarak bazı gelişimciler gibi şöyle yaparsan başarırısın demek gayesinde değiliz. Biz, insanın zamanı kalkan yaparak, arkasına sığınarak içine hapis olduğu sıyrılma eyleminin peşindeyiz.

Tabi ve suni engellemeler olacak. Konuşacaksınız, sesinizin doğal yetersizliği uzaklardan duyulmasını engelleyecek. Birileri sesinizin işitilme mesafesinde kulaklara ulaşmasını önleyecek. Gerek dinleyenlerin kulaklarını tıkayarak, gerekse sesinizi duyulmaz kılarak veya sizi ses çıkaramaz hale getirerek. Bahsettiğimiz şekliyle zorluğun yaşanmadığı zaman olmuş mu?

Tarih bilgilerimizle insanlığın serüvenini gözden geçirdiğimizde olmadığını göreceğiz.
Değişen şey kolaylıktan �zorluğa, zorluktan-kolaylığa akış değildir,araçlardır. Herkes için değişmektedir. Mahiyet,öz aynı kalarak alet, form değişmektedir.Mahiyete insanın bakışı,tavrı farklılaşmaktadır. Öyleyse zamanın zor yada kolay olması, kendisinden değil, onda olan insandan kaynaklanmaktadır.İnsanda mündemiç nefiste bulunmaktadır.

İstenilene ulaşmak için çekilen zahmeti, zamanın zorluğu olarak kabul etmiyorum. Zahmetin bir kısmı yaratılış gereğidir. Çoğunluğu ise insanların birbirlerine koydukları zorluklardır. Mümkin dairesinde her şeye ulaşılabilir. Gerekli olan yapılmak kaydıyla. Ulaşılamazsa da zorluğundan değil takdirdendir. Bir şey Mümkin kılınmışsa, yeterli ve gerekli olanlar yapılınca vücuda gelir. Bu bir zorunluluk değil, onu mümkin KILANIN takdiridir. İnsanın yapması gereken, hiçbir sütrenin arksına sığınmadan lazım olanı gerçekleştirmektir.

İbrahim (as) kendinize dahi faydası olmayan, elinizle yaptığınız putlara tapmayın derken, zaman zor muydu, kolay mıydı?İbrahim (as)�ın tavrının aynısını biz bugün �varsa- elleriyle yaptıklarına tapanlara, söylersek hangi zamanda ifade etmiş oluruz? Zaman bize zor mu, kolay mı olur?
Zamanın zorluk mazeretini üreterek arkasına sığındığımız şeyler ferdi, nefsi emel ve arzularımızdan ziyade başka şeylerle alakalıdır. İnsanların çoğu halkayı kendinden başlatarak ailesinden yakınlarından insanlığa kadar genişletir ve daraltır. Bu genişleme daralmayla beraber zorlukta derecelenir. Benin içinse kolay olan onun içinse zor olabilir. Nefsin talebi içinse kolay olan aynı şey inancım içinse zor olabilir.

Herkes kendi başkasını bilir. Herkes kendi başkasını bulmalı. Topluma baktığımızda aşikar her şey.
Bir haberci geldi ve evinizin yandığını söyledi. Ne yaparsınız?
Bir haberci daha geldi ve iman yangını var diye haber verdi. Ne yaparsınız?
İki yangınla karşı karşıyayız. Benim için zamanın zorluğu hangi yangında daha fazla olur? Kendimize soralım. Birinde kolay, diğerinde neden zor oluyor. Bir soru meseleyi vuzuha kavuşturuyor. Fazlasına gerek yok.

Her zaman ve mekanda zor olan nefis. Nefsin arzularını kale almadan yürüyenlerden olmak niyazıyla.

Osman Nuri Kabaktepe
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın