Yüreklerde Yolculuk Hicret

Yüreklerde Yolculuk: Hicret

Daha doğar doğmaz okudular kulaklarımıza ezanı Allah’ın adını tekrarladılar Müslüman bir toplumda, müslüman aileler içinde açıyorduk gözlerimizi Öyle diyorlardı, “Elhamdülillah Müslümanız” Onların İslam anlayışıyla büyüyor, öğle öğreniyorduk Allah’ın bize takdir ettiği İslamı Namaz kılıyor, oruç tutuyor, büyüklerimize saygıda kusur etmiyorduk Küçüklerimizi sevip, onlara iyi örnek olmaya çalışıyordukOkullar tatile girdiğinde, severek, zevkle camilere koşuyor, Allah’ı, peygamberlerini, kitabını, sürelerini öğrenmeye çabalıyordukGeleneklerimize bağlılığımızı, haya duygularımızı, cinsi özelliklerimizi unutmadan, iyi insan olmanın peşinde gidiyorduk
İzin verdikleri sürece okulumuza devam ediyor, bildiklerince verdikleri İslam ahlakıyla ahlaklanıyorduk Ancak, onlar istese de, istemese de büyüyor, okuyor, düşünüyor ve araştırıyorduk Kuran’ın sadece mezarlıklara ve kılıflara ait olmadığını, örtünün yaşlıların ve evlilerin tekelinde bulunmadığını, akraba erkeklerinin, kapıcı ve çöpçülerin de namahrem sayıldığını, cuma günleri tüm dünya işlerinden el etek çekmek gerekmediğini, yalnızca erkeklerin doğruyu bilip yaşamadığını, Allah’ın kadınlara da değer verip, haklarını ve sorumluluklarını hatırlattığını, farz namazları terk edip, kaçırılmayan teravihlerin anlamsızlığını, zinanın sadece cinsel temasla değil, göz, kulak ve beyin gibi organlarla da yapılıyor olduğunu öğreniyor ve idrak ediyorduk
Bir şeyler eksik veya yanlıştı Allah’ın kitabını okuyup aklımızı işlettikçe (ki O hep akletmemizi söylüyor), peygamberinin hayatını, söylemlerini ve yaşantısını inceledikçe fark ediyorduk sorunun kaynağını “(Bu Kur’an) Ayetlerini iyiden iyiye düşünsünler ve temiz akıl sahipleri öğüt alsınlar diye sana indirdiğimiz mübarek bir kitaptır” (38/29)
Ancak, çözüm o kadar kolay olmayacaktı Önümüze engeller, bidatler ve hurafelerle dolu ‘ataların dini’ çıkıyordu çünkü İslam tam anlaşılmamış, Allah’ın ayetleri özümsenerek sindirilmemiş, nefs, hırs, dünya sevdası ve şeytan ve dostlarının tuzaklarına saplanıp kalınmıştı
Ne yapmalıydık? Rabbimiz bizden tam olarak ne istiyordu? Biz, kimin kuluyduk ve kime hizmet etmenin çabası içindeydik? Namazlarımızda her gün defalarca “Biz yalnızca sana ibadet eder, yalnızca Sen’den yardım dileriz” (1/4) derken, buna gerçekten iman etmiş miydik?Sormak, sorgulamak ve düşünmek zorundayız
Nefs’in ve şeytanın kötülükleri, Hz Adem’in yaratılmasıyla başlar İkisi de var güçleriyle kötülüğü emrederler
“Dedi ki: Madem öyle, beni azdırdığından dolayı, onlar(ı insanları saptırmak) için mutlaka senin dosdoğru yolunda (pusu kurup) oturacağım” (7/16)
“Sonra muhakkak önlerinden, arkalarından, sağlarından ve sollarından sokulacağım Onların çoğunu şükredici bulmayacaksın” (7/17)
“(Yine de) Ben nefsimi temize çıkaramam Çünkü gerçekten nefs, -Rabbimin kendisini esirgediği dışında- var gücüyle kötülüğü emredendirŞüphesiz benim Rabbim, bağışlayandır, esirgeyendir” (12/53)
Her daim, bir yanımızda aydınlık, diğer tarafımızda karanlık, bir yanda Hak, diğer yanda batıl, varlığını sürdürecek ve birbirleriyle mücadeleleri devam edecektir Bizi en güzel şekilde yaratıp, türlü nimetleri emrimize amade kılan Rabbimize şükrümüzü hakkıyla göstermek, istediği şekilde kul olabilmek için, her zaman Hakka yönelip, batılla mücadele etmek, karşısında dikilmek, bu uğurda canımızı, malımızı ve sevdiklerimizi feda etmekten korkmamalıyız
“Andolsun, biz Ademoğlunu yücelttik; onları karada ve denizde (çeşitli araçlarla) taşıdık, temiz, güzel şeylerden rızıklandırdık ve yarattıklarımızın bir çoğundan üstün kıldık” (17/70)
Öncelikle rengimizi belirlemek zorundayız Ya beyazı seçerek kurtulacak, ya da kara deyip, helak olanlardan olacağız Müslümanın bunun ortası, gri gibi bir seçenek hakkı yoktur Yüreklerimizde safımızı belirleyip, farkımızı koymalıyız ortaya Rasulullah gibi yapmalıyız yani
Cahiliyye elbisesini yırtıp atıp üzerimizden, kınanmalara, aşağılanmalara, dışlanmalara rağmen haykıracağız hakkı Yani hicret edeceğiz yüreğimizde Ona yönelecek, onun sevdiği gibi yaşayacak, Ona güvenecek, Ona sığınacak ve Ondan bekleyeceğiz ecrimizi Kalbimiz mutmain olmuş, beynimiz arınmış olarak teslim olacağız Rabbimize Çünkü kurtuluş, selamet ve aydınlık vardır hicrette
Peki nedir hicret?
İnsanın başkasından (bedenen, kalben veya dille) ayrılması demek olan ‘Hecr’ veya ‘Hecran’ kelimesinden türeyen, ayrılma, terk etme veya göç etme manasına gelen bir kavramdır Peygamberlerin olduğu gibi, tüm müminler de muhacir olmalı, hicret etmeyi bilmelidir Sırat-ı Müstakim de yürüyebilmek için, önce yüreklerimizde başlatacağımız hicreti, gerektiğinde eyleme dönüştürmeye iman etmeliyiz Yoksa yolumuzdan sapar, Sırat-ı müstakim’e asla kavuşamayız
Hz Musa’nın, Firavun’un karşısına dikilip eğilmemesi, Hz Yusuf’un zinadansa hapsi tercih etmesi, Hz İbrahim’in ateşe atılmayı göze alması, Hz Peygamberin Medineye göçü, Ebuzer’in çöle sürülmeye razı olması, Ashab-ı Kehf’in yurtlarından kaçması, İmam Humeyni’nin vatanından sürgün edilmeyi göğüslemesi, Said Nursi’nin yıllarca mağaralarda yaşaması, işte hep bu düşünce ve inançtan kaynaklanmaktadır Onlar biliyorlardı ki, aksi takdirde küfürle bir olacaklar, karanlığa sürüklenecekler ve kaybedenlerden olacaklardı Onlar hicretle noktalamadılar yeşerttikleri tohumları Ölüm onlara gelinceye ve Rablerine kavuşuncaya kadar devam ettiler mücadelelerine…
Günümüz Müslümanları da bazı sıkıntılar yaşamışlar/yaşıyorlardı Onlar da zaman zaman hicret etmek zorunda bırakılmış, topraklarını, evlerini, sevdiklerini bırakarak, başka yerlere göç etmek durumunda kalmışlardı Ancak görünen o ki, bir çoğu sistemin kucağına oturmaktan kendisini kurtaramamış Doğruları, helalleri, haram anlayışları yön değiştirmiş Kiminin olmazsa olmaz dedikleri örtüleri omuzlarından kaymış, kimisinin pardösüsü kısalmış, kimileriyse, sistem içinde kendisine yer kapma mücadelesi içine girivermiş… Gözlerin zinası umursanmamış, evlenilecek kadınların vasıfları değişmiş, mal ve dünyalık düşkünlüğü artmış, öncelikler arasında olan takva değerini yitirmiş, eğlence, güzellik ve gösteriş sinsice beyinlerine yerleşmiş Allah yolunda, hayırda yarışmak yerine yoksullar, düşkünler unutulmuş, daha çok kazanmanın, ahiret yerine dünyaya yatırım yapmanın sevdasına düşülmüş
Nefsin ve şeytanın kandırmasıyla ibadetler terk edilmeye, arkadaş ve dost çevrelerinden uzaklaşmaya ve içine girdikleri yeni çevreye uyum sağlama, oralardan dışlanmama zaafına düşülmüş Markalar, modalar takip edilip, tefekkür, zikir ve itikattan uzaklaşılmış Araçlar ve amaçlar birbirine karıştırılmış Takiye yapıyorum diyerek girdikleri yolda, yaptıklarına inandıkları görülmüş Bir sinek pisliği misali önemsenmeyen minik tavizler, çoğalarak boğulmalarına, ayaklarının kaymasına neden olmuş…
Rabbi bir, ilahı bir, rahmanı bir tutmadıkça, sırat-ı Müstakim’e girmek, hedefe ulaşmak mümkün olmayacaktır Arzumuz, son hicretimizin (fani olan bu dünyadan, baki olan ahirete göç) güzel, hayırlı ve karlı olabilmesidir

Fatma Gülbahar Mağat

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın