Yüregim kar Altinda

YüReGiM KaR ALTInDa!..

Olmaz gönlüm, olmaz öyle!

Keskin sirkenin akıbeti malûm Dört mevsimi yaşayan bir cennetin bağrında büyüdün de sen, onun için böyle bir baharı ve yazı özlersin

İstersin ki çabuk geçsin fırtınalı sonbahar, ayaza durmasın kışlar
Dedim ya, sen dört mevsim hesabını yaparsın yaşarken duygularını
Ama bilmelisin herkes buralı değil

Bilmelisin, güneş görmeyen yurtlar var
Olmaz gönül, olmaz öyle

Yükün ağır bilmekteyim, baharı yaşamayanlarla kış nasıl geçer; onu da bilmekteyim

Ama şunu da bilmekteyim ki, sabredebildiğin ölçüde yaşarsın
Eminim ki, hayat sabra denktir

Ve sabır, tahammülün bittiği yerde filizlenir

Sabır gönlüm, sabır!

İçine çekerken, zehir gibi gelir tadı, boğulacağını zannedersin
Kanın çekilir yüzünden, bembeyaz olur sîman; yutkunursun, geri döner içinde düğümlenenler

Başını eğmek istemezsin; ama kaldıramazsın da öyle göklere doğru
Ağlarsın, gözyaşın akmaz

Haykırmak gelir içinden, zangır zangır gürültüler habercisi olur titreyen ellerin

Konuşursun yalnızca kendinle, dökersin içini; senden başkası duymaz bilirsin bunu

Sitemlerin dillenir haklı olduğunca, bağırırsın rahatlarcasına, ama sadece kendi içinde, ama Sonra gözlerin

Gözlerin nihai nokta olmak ister en sonunda

Durur öylece, bakar, bakar

Ve kimseler fark etmez neden donuklaştığını, kimseler anlamaz anlatmak istediği çifte derin mânâyı
Sonra çekip alıverirsin anlamlı bakışlarını ruhunu bir kenara bırakmışlardan
Yüzünü çekersin, yalan dünyanın yalancılarından

Alnındaki kırışıklıkları alıverirsin haberi olmayanların önünden

Ve başlar böylece sabır maratonun

Korkma gönül,

sen hele azmet sabır için, yüreğini koy ortaya, gör ne mânevî hediyeler paketliyor Yaradan

En masumane tavırlarına gaddarca yaklaşanlar olacak belki

İçindeki çocuk hafife alınacak

Anlatmak istediklerin değil, anlaşılamamış yanların konuşulacak

"Olsun!" diyeceksin, yüzündeki gülümsemeyi kaybetmeden

Ve kalbin şöyle bir hafifleyecek, damarlarına giden iyimserlik yolunu tıkamadığından

Üzülüp acı çektiğin anlarda çileni hafife alanlar olacak belki
Öyle bir yanacak ki için, kimseye anlatamayacaksın

Günlerce ağlayacaksın gözyaşının lâhutî ikliminde

Sonra en yakınındaki, en yüreğindeki vuracak hislerini

Canım dediğin dönecek sırtını

Bir "ah!" çekeceksin derinden ve anlamaya çabalarken empatinin gücüyle,

Arkanı döndüğünde kimse kalmamış olacak

"Sabır" diyeceksin, yine sabır

Faltaşı gibi açılıp kalacak gözlerin bazen de

Çok şaşıracaksın, çoook!
Ya gönül

Kalp kırmak çok kolay oldu, kalbin değeri pazarlara bile çıkartılmaz oldu

Tatlı sözü unutanlar çok, şu hengâmesinden sallanıp duran asırda!

Aldırma diyemem, aldıracaksın elbet, hislenip içerleyeceksin belki
Zannediyor musun ki,

yüreğine aldıklarına söylediğin nazenin kelimeler, boşta kalır!
İnanıyor musun ki, sevdiklerin için kurduğun lâtif cümleler, öksüz bırakılır!

Yok gönül, yok!

Sahibi var hepsinin
Bırak duymasın insanlar, bırak sertliği onlara! Bırak, tabularına kale yapsınlar!

Yeter ki sabret gönül, asıl sahibini düşünüp sabret, başını sonunu kestiremediğin olaylarda bile

Bırak vursunlar ayıbını yüzüne, bir kusuruna binler cefâ taksınlar

Yaradan'ın "Settar" ismi, beşerin hükmüne mi kalmış

Sen sabret gönül

Felaket tellalları susmasınlar isterlerse?
Olumsuzluğu yaymanın zevkine doyamayanlara inat, bütün güzel düşüncelerini yay sere serpe

Zehrini ağzında taşıyan yılanın başını ezemesen de, bal damlasın dilinden

İnan, kimse üzemez seni Uzat ellerini ve bekle
Sabırla bekle gönül!
sabret gönül,
sabret!

Ama şunu da bilmekteyim ki, sabredebildiğin ölçüde yaşarsın

Eminim ki, hayat sabra denktir
Ve sabır, tahammülün bittiği yerde filizlenir

alıntı

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın