Konu Başlığı: Yıldızlar ateşböceği sanılmaktan korkmazlar Gönderen: Sümeyye üzerinde 19 Temmuz 2010, 16:06:51 Yıldızlar ateşböceği sanılmaktan korkmazlar Ne güzel bir laf Tanrim! Düsünüyorum da, sanirim en büyük korkumuz oldugumuz gibi görünmek Yumusacik kalbimizin fark edilmesi, naif yönlerimizin kesfedilmesi, cesaretsizligimizin anlasilmasi, korkularimizin paylasilmasi sanki zarar görecegimizin en büyük isareti Kabuklarimizin altinda kendimizi saklamakta ne kadar da ustayiz Ve ne kadar güçlü korunuyoruz, kalkanlarimizin ardinda Hissedilmeden, el degmeden, sevgimizi göstermeden Istiridyeler, deniz minareleri, midyeler Kirpiler ve kaplumbagalar gibi Sahi koruyor mu bizi bu çatlamamis sert kabuk? Kimse incitemiyor mu duygularimizi, inançlarimizi, benligimizi? Yoksa zarar mi veriyor bu ürkeklik, bu kabuk bize? Hissettiklerimizi gölgeliyor, yansitmiyor mu gerçek kimligimizi? uygularimizi bastiriyor, el ele tutusmamizi engelliyor mu? Eger bir yildiz gibi isil isilsam ve bir yildiz kadar parlak Ne çikar atesböcegi sansalar beni? Belki en hoyrat yürek bile atesböceginin o uçucu, masum, sevimli çocuksuluguna el kaldirmaya kiyamaz? Güçlü kapilarin arkasina kilitlemesem kendimi, korkakligimi, sevgi istegimi en insani yönlerimi kayitsizca sunabilsem bu sert kabugun agirligindan kurtulup bir kus gibi uçacagim özgürce Anlasilacagim ve bir ayna gibi yansiyacagim karsimdakine O da çözülecek belki Samimi ve güvenliksiz, silahsiz biriyle göz göze gelince Oysa bir görebilsek bunu Kalmadi böyle insanlar demesek Güven duygusuna bu kadar muhtaç olmasak Kirilmaktan korkmasak Incinsek, yaralansak Ne olur bir darbe daha alsak Yeniden açsak kendimizi, atabilsek o kabugu Denesek Risk alsak Yanilsak Fark etmez Tekrar, tekrar bikmadan denesek Ve kucaklassak yeniden Tipki eskisi gibi Ne oldugunu anlayamadigimiz o onbes yildan öncesi gibi O zaman fark edecegiz Ne kadar özledigimizi birbirimizi Neler biriktirdigimizi, kaybolan degerlerimizi ne kadar özledigimizi Beraber geldik beraber gidiyoruz oysa Vakit az, paylasmak, sarilmak için Yasadigimiz cografya zor, sartlari agir Yüregi daha fazla küstürmemek lazim Sirtimizda agir küfeler, her gün katlanan Ve kosullar bir türlü düzelmeyen Sevgiye çok ihtiyacimiz var Ufukta kara bir kis görünüyor Ancak birbirimize sokulursak atlatiriz o günleri Kirin o sert, o agir kabuklarinizi Kurtulun bu yükten Korumuyor o kabuklar, aksine zarar veriyor bize Yalnizliga mahkum ediyor bizleri Hem hepimiz bir yildiziz Ne çikar atesböcegi sansalar bizi Rabindranath Tagore |