Yıldızla çiçeğin duası

Yıldızla çiçeğin duası

Yıldızlar gökyüzünün çiçekleridir. Gecenin lâcivert çimleri yayıldı mı semaya bir bir yanıp sönerler. Her birinin zikri başka, tesbihi farklı farklıdır. Tıpkı yeryüzü çiçeklerinin mütenevvi şekil, koku, güzellikleri gibi farklı âlemlerin menzilidir onlar. Biz zikir halesinin kehkeşanında vazife yaptıkça nurlanır, nurlandıkça ışıl ışıl parıldar o çiçekler. Adeta gök bir bahçe, yıldızlarsa o bağıstanın türlü renkte çiçeğidirler.

Sabahlara dek gizli bir zikir halkası içinde yeryüzü çiçekleriyle konuşur onlar. Çiçek yıldıza, yıldız çiçeğe nağme döktürür. Arz halifesi insanın bu muhavereyi duymasını ne kadar da arzu ederler. Kudreti sonsuz sanatkârın ince nakışlarını kendi üstlerinde gösterip insanın hayranlık duygularını galeyana getirirler. Her an, her saniye zikir ve fikir ve duayla nasıl da çalışırlar.

Gecenin sabaha vuran sahilinde bir başka uzanırlar arz semalarına. Yeryüzü çiçekleri zikir yarışındadırlar adeta. Birlikte tevhid şarkısının ilâhi nağamatını duyururlar aleme. Bir yıldız lacivert denizden kayarak şöylece serzenişte bulunur.

"Kör olası dinsiz gözü
Görmez oldu yüzümüzü,
Hem işitmez sözümüzü,
Hak söyleyen âyetleriz biz"
Semanın yıldızlı yüzüne hayran yeryüzü çiçekleri cevap verirler;
Kitabı âlemin yaprakları
Enva-ı namadud
Huruf ile kelimatı dahi
Efradı namahdud...

diyerek kâinatın ve envaın sessizce konuşması ve konuşturmasına şahitlik ederler. "Bakın biz de varız!" der çiçek, "sizi sema gözüne kudret çekiciyle çakan usta bizi de simsiyah bir çamurla besleyerek şu latif libasa soktu."

Yeryüzünün tüm kıtalarına yayılmış papatyalar, begonyalar, hüsnüyusuflar, lâleler, güller gökyüzü çiçekleri olarak yaldızlanmış yıldızlarla dertleşirler.

Dillerinde tekbir, kalplerinde zikirle o nuranî halkanın içinde vecde girerler. Arz suskundur. Sonsuz bir sükunet içinde onları dinlemektedir. Rüzgâr arz yüzünü yaldızlayan çiçeklerin gizli zikirlerinde hasıl olan enva-i çeşit râyihâyı uzayın derinliklerine taşıdıkça yıldızlar, ona tebessümle mukabele ederler. Bülbül susmuştur o dem. Her canlı gibi o da, yıldızla çiçeğin İlâhî senfonisini dinlemeye çekilir. Yıldızların parlak yüzü ve parlak duasına şöyle atıfta bulunur:

Asırların gece elbisesini hiç soldurmuyorsun Yarab
Bitirir her gece beni bir başka füsunla mehtap.

Beri tarafta yeryüzünün bilmem kaçıncı dürülü goncası sessizce çözülmeye başlamıştır. Kudret elinin mucizevi dokunuşuyla, her bir yaprak açarak bir başka zikir terennümünü dile getirir.

İşte! Önümde duran şu gonca da duaya durmuştu. Tek tek bütün yapraklar açıldı ve uçları narince geriye kıvrılıyor. Karşımda toz pembe tazeliğiyle bir gül var. Yapraklarının kıvrılışını seyretmekteki letafet, böyle bir ana şahit olmak coşkusu gözyaşını dâvet ediyor. Bunca eşsiz sanatın her an icra edilişine ve arz halifesinin göz yumuşuna ağlanmaz da ne yapılır bilmem ki! Onca güzelin ve güzelliğin bir arada zikre duruşu anında gaflet ile perdelenmiş, zamanlarım göz önüme geliyor. Kör gafil uykuların gözlerimi yumduğu, kalbimi kararttığı anların hesabı gelir tek tek önüme. Göz yaşı damlaları, ard arda birbirini izlerken gecenin asude kokusunu genzimde duymaktayım. Akıl, kalp, ruh dirilişi geçmiş sanki. Bir haşir coşkusunu yaşıyor gibi içim. Varlıklar alemine yeniden konuk olmaktayım.

Fakat o da ne gül de benim gibi ağlıyor. Yapraklarının üstünde su damlacıkları var. Damlaların üstünde gecenin ve yıldızların aksi var. Yıldızlar, kurumuş hurma dalı pozisyonu alan Ay'ın dallarından sarkmış meyveler gibi semaya yayılmışlar. Benim göz yaşım, gülün çiğdemi, bulutun yağmuru bir olup akıyorken toprağa yeni bir fon değişimiyle sabah oluyor. Ufuk kızıldır artık. Gecenin zikriyle hüşyar yıldızlar iyice parlamışlar. Onlar tek tek saklanırken yukarıda çiçekler deruni bir iç geçirişle yeni güne başlıyor. Sabahlara kadar çekmiş oldukları zikir kokularını atmosfere salıveriyorlar.

Güneş şeffafiyet, sırrıyla varlıkları selamlıyor. Nuraniyet cazibesiyle "Kün!" emriyle kulaç açarken göklerde fonda mavi bir perde beliriyor. Yıldızlar hafi zikirlerine o mavi perde gerisinden devam ederken, çiçek yeni bir zikir halesinde buluyor kendini. Güneşin sıcak dokunuşlarıyla birlikte selam veriyorlar sebebi vücutlarına:

Elfü elfü selatün Aleyke Ya Resulallah.
Elfü elfü selamün aleyke ya Habiballah
Elfü elfü selamün aleyke ya Eminevahyillah
Bütün bu seyirler kendisi için hazırlandığı arz halifesi insan ise hiç ölmeyecekmiş gibi yaşadığı dünya hayatının "bir oyun ve oyalanmadan ibaret" fani ve fena işlerin peşinden koşturup durur. Çiçekler ve yıldızlar ise her akşam her gece, her an onun kendilerine dönecek tefekkür yönelişleri için duâ ederek bekler.

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın