Mana Gülüstani

Mana Gülüstanı...

Başının yücelere ermesini diliyorsan, dağ gibi, ayağını eteğine çekmelisin Ey bilgili kişi! Az konuş, dilini çek Yarın dilsizler için sorgu sual yoktur Gerçeği bilenler ve onun inci gibi değerli olduğunu anlayanlar, ağızlarını ancak inci saçmak üzere açarlar

Çok konuşan az dinler Öğüt ancak sessizliğin değerini bilenleri etkiler Soluk soluğa durmaksızın konuşacak olursan, başkalarının sözlerinin değerini bilmez, ondan yararlanamazsın

Ölçülmemiş olan bir kumaş nasıl biçilemezse, ölçülüp tartılmayan bir söz de söylenemez Doğru ve yanlışı düşünerek konuşanlar, hazırcevapçılardan daha iyidir Söz, insanın kişiliğinde bir olgunluk ölçüsüdür Sözle kendini küçültme

Az konuşan, utanılacak durumlara düşmez Bir arpa kadar misk, bir yığın çamurdan değerlidir

Çok konuşandan sakın Bilginler gibi bir konuş, pir konuş

Yüz ok attın, tümü boşa gitti Akıllıysan bir at, hedefi tuttur

İnsan, işitildiğinde kendisini utandıracak bir şeyi neden söyler?

Kimsenin aleyhinde de konuşma Belki duvarın ardında bir kulak veren vardır Gönül, sırları saklayan bir kaledir Dikkatli ol, kalenin kapısı açık kalmasın Mum, dili yüzünden yanar Arif bunu bilir, bu yüzden ağzı kapalıdır"

"Ey toprağımıza uğrayan ziyaretçi,
Azizlerin hatırı için dur dinle

Sâdi toprak olmuşsa ne çıkar,
O zaten sağlığında da bir toprak idi
Manâ gülistanı açıldı açılalı
Hiç bir bülbül Sâdi gibi güzel terennüm etmemiştir
Böyle bir bülbül ölür de toprağında güller bitmezse
hayret ederim"

Sâdî-i Şirazî

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın