Vefayla kal can

Vefayla kal can

Ayrılıklar geceye benzer Bütün yarınlar da sabaha can!
Geceye az kaldı Ayrılık, gelini götürmeye gelen düğün alayı gibi kapımızda Kimler ayrılmadı ki canından

Ayrılığı, cennetten ayrılan Hz Adem'e sor Tufan'da oğlunu dalgaların pençesinde bırakan Hz Nuha, Yusuf'u için inleyen Hz Yakuba, içindeki ejderle boğuşan Züleyha'ya, yüreğinin sesini susturmak için bileğiyle dağları oyan Ferhad'a, Şems için kavrulan Mevlana'ya, binlerce evladını gurbete gönderen Anadolu'ya, en çok da Resulü'nü Medine'ye gönderen o kutsal diyara, hasılı gidenin ardından bakıp kalanlara, ocak gibi yananlara sor

Geride kalan, hep inleyendir ana misali, can! Giden hep yardır, candan candır Her şeyi alıp götüren de odur, götürdüklerinin iki mislini geride bırakan da

Giderken arkada bıraktıklarına son bir kere bakıp da öyle gitmeli insan Yaşadıklarını, paylaştıklarını gönül heybesine yerleştirmeli Paylaşılan andır, zamandır, dönüşü olmayandır Paylaşılan hayattır can!

Vefalı olmalı insan Vefanın dersini Kur'andan; Alemlerin muallimi, Gönüllerin Sultanı'ndan, O'nun nurlu ashabından almalı

Dostlarını daima vefa ile hatırla can! Arayan sen ol, bulan sen; tanıyan sen ol, kucaklayan yine sen Kula vefası olmayanın Hakk'a vefası olmaz Git ki, vefanın ter ü taze hüküm sürdüğü yeni bir hayata başla Haydi daha fazla durma karşımda Kurşun gibi bir anda al, ellerini benden Su gibi aksın ellerin ellerimden

Yüreğini yüreğimde, gözlerini gözlerimde bırak da git Beklemeden, bir kelime bile etmeden git Canımı canımdan kopar da git

Giderken son bir defa Hakk'ın selamını esirgeme benden Arkada kalanın gözü yaşlı olur, yüreği yufka, gönlü ince Ben, içimdeki korla, bağrımdaki volkanla, öylece dağ gibi arkanda kalayım Yapayalnız hecelerde kaybolan ben olayım Sen sağlam adımlarla yarınlara yürürken, yıkılan ben olayım

Gülen sen ol, ağlayan ben Yeşeren sen ol, sulayan ben Bana saplansın paslı mızrakların ucu, sana dokunmasın En çılgın isyanlarını, savaşlarını, sırlarını gittiğin diyarlara götürme Kötüye dair ne varsa benim yanımda kalsın Benim avuçlarıma bırak Ben onları dua dua ak kanatlı kuş gibi göklere uçurayım Benim payıma; ilaha-i dergahtan, ayrılık sahillerinde anıların gönüllü bekçisi olmak düştü Hak'tan gelene razıyım

Sen geçmişi bana bırak can!

Vefa nedir, bilir misin? Vefa arkanda bıraktığını, giderken yaktığını yabana atmamandır Vefa; dostluğun asaletine, bir dua sonrası verilen sözlere, hayallere ihanet katmamandır Vefa; ötelerin sonsuz mükafatı karşısında, cehennemi hafife almaman, ulvi güzellikleri dünyaya satmamandır

Şimdi ayrılık vakti can! Gecenin en karanlık vakti Vaktin Yaratıcısı, az sonra geceden gündüzü doğuracak Vakit gitme vakti, bizden aldıklarını gitmesi gereken yerlere iletme vakti

Al can! Bu heybe senin Sol yanımdan bir parça kopardım senin için; ta özümden, ta közümden

Uğurlar olsun can!

Beni kışta bırakıp yeni bir diyara gittiğinde baharı bekleyeceksin Baharı beklemek ne güzeldir, baharda toprağı parçalayan kır çiçeklerini gözlemek

Sen benim kır çiçeğimsin can, sen benim aşk çiçeğim Sen benim yüreğimsin

Vasiyetim olsun sana Bir gün öldüğümde, kabrimi mutlaka ziyarete gel Ama yalvarırım yalnız gelme Baharda derlediğin yüzlerce kır çiçeğiyle gel Ve başucumda onlara sevgiyi anlat, dostluğu, vefayı, hakiki Dosta vefalı olmayı anlat

En büyük vefa, Hakk'a götürecek fırsatları yakalamaktır Bulduğun her fırsatı zamanında değerlendirmektir Sakın ha! Fırsatları kaçırıp da, Kal-u Bela'ya vefasız olma! Fırsatlar bulutlar gibidir, gelir ve geçer Sakın ha! Fırsatları kaçırıp da, kaybetme bedbahtlığıyla yok olma

Vasiyetim olsun:

Vefayla kal can!

Vefayla Kal

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın