Buğdayın Sonu

Buğdayın Sonu…

Murad etmiş Yaradan, yazmıştı kaderini, çizmişti yolunu Yollar ne kadar çok olsa da, yalnız doğruydu biriBu yollarda mutluluk vardı, çile vardızorduama akıl gibi bir değeri, okyanus gibi bir gönül vermişti kullarına Bazen çok uzaklara, bazen en yakınlarına atmıştı her biriniaslında yoktur farkı, uzağın da yakının daO’nun yanında, oradaydı hepsi

Sevgisinden yaradığı her yaratılanda da, yakmıştı sevgi meşalesinikullarına ışık olsun, yollarını kolay bulsun diyedünya karanlığında, kaybolup gitmesinler diye

O biliyordu; insanoğlunun kolayı seçmeyeceğini

O biliyordu; kendisine kolay gidilmeyeceğini

O biliyordu; lime ,lime ezilmedikçe, yanmayınca, pişmeyince yola girilmeyeceğini

Kulunun aşması gereken engelleri söylemiştiyollar dikenli taşlarla dolu demişti…

Nefsinizden ötürü güçsüzsünüz oysa gönlünüzden ötürü dağları yıkarsınız demişti

Ama gönlünüzü örterseniz eğer, kaybolursunuz girdaplarda, kaybolursunuz nefis denizinin derinliklerindekaybolursunuz siz “ gel” diyenin nurlu yollarında

Sırat-ı Müstakim’i bulmanın…itidal üzerine olmanındünya ve ahireti dengelemenin giriş kapısı da dünyaçıkıp kapısı da dünya

Çile çekmeden gidilmiyor bu yolda, tohumun bağrı yarılmadıkça çıkmıyor özü, bulut sıkılmadıkça yağmıyor hayat veren yağmur, üzülmedikçe mutluluk yaşanmıyor, emek vermeden derviş olunmuyor

Buğday da un olmak için, yaratılanlara rızk olmak için, açlara çare, ümitsizlere ümit olmak için yaratılmıştıbuğdaybağrını yara ,yara çıkacak toprağın üzerine, büyüyecek gelişeceksonra hasat edilip değirmende ezim ,ezim ezilecekdeğirmenin boğazından kaçış yoktaşların arasında ezilmeden de kabuğundan kurtuluş yok

Yaratılan her şey mutlak iradeye teslim olmuşturBuğday gibibulut gibiinsan gibi

Yüce sevgiye varmak, O’na ulaşmak, O’nun razı olduğu kul olmak içinçile çekmek gerekirçile çekmeyene hiç Hakk eri mi denir?

Rabbim cümlemizi Sırat’ı Müstakim’de yürüyenlerden eylesin

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın