Toplumun ifsadı ve ıslahı

TOPLUMUN İFSADI VE ISLAHI

Bugün dünya üzerinde bulunan bütün toplumların istinasız olarak yaşadıkları ortak problem, toplumun ifsadıdır.

İfsad, Arapça bir kelime olup, Türkçe’deki karşılığı bozukluk ve fenalık, karışıklık, haddi tecavüz edip zulmetmek manalarına gelir.

Günümüz toplumlarının dışa yansıyan görüntüleri de gerçekten bu tarifle ne kadar çarpıcı bir uyum sergilemektedir.

İnsanların heva ve heveslerinden kaynaklanan ve tamamen maddi temeller üzerine bina edilmiş beşeri ideolojilerin, maddi ve fikri taarruzları altında şekillenen ve aralarında ruhi, ahlaki ve insani harcın (birleştiricinin) bulunmadığı bir toplum fertleri de şüphesiz ki merhametsiz, sevgisiz, menfaatlerini her şeyin üzerinde tutan zalim birer insan olarak karşımıza çıkar. Burada karşımıza çıkan sonuç hiç de şaşırtıcı bir sonuç değildir. Tam aksine bu yolu takip eden bütün toplumların varması kaçınılmaz doğal bir sonuçtur (Sünnetullah’tır).

Bu sonuç beraberinde güçlünün güçsüzü ezdiği, mal ve makam sahibi olanların olağanüstü imtiyazlara sahip olduğu, bunlara sahip olmayanların itilip kakıldığı, insanların din, can, mal, nesil, akıl ve namus emniyetine sahip olmadığı ve olamayacağı karışmış, kokuşmuş bir zulüm ortamını beraberinde getirir.

Artık bu toplumda yaşayan fertlerden faziletli ve erdemli davranışlar beklenmez. Birisi, bir yoksul insana yardımda bulunsa şöyle derler: “O insanın bir çok akrabası veya çocukları varken ve onlar yardım etmiyor iken sen neden yardım ediyorsun.” Böylesi toplumlarda sıkça duyacağınız sözler şunlardır: “Bana ne”, “Adam sen de”, “Neme lazım”, “Babana bile güvenme”, “Sen kendini kurtarmaya bak”, “Gemisini kurtaran kaptan”, “Kimsenin gözünün yaşına bakma”, “Düşenin dostu olmaz”, “Sevgi karın doyurmuyor”... Bu sözleri daha çokça sıralayabiliriz. İşte bu sözler, toplumun aldıkları eğitimle birlikte şekillenen değer yargılarını ve mefhumların daha yakından anlama ve tanıma fırsatını verir.

Fakat hiç bir zaman hatırdan uzak tutulmamalıdır ki, insanların büyük bir çoğunluğu ifsaddan değil ıslahtan yanadır. Hatta bu ideolojilerin ideologları dahi insanları ve toplumları ifsad etmek için değil ıslah etmek için yola çıkmışlardır. Fakat J.J. Ruso’nun da dediği gibi; insanlar hep hayrı işlemelerine rağmen genellikle kendileri için neyin hayırlı olduğunu da bilemezler.

Rabbımız olan Allah (c.c) bunu Kuranı Kerimde veciz olarak ifade ediyor:

“Kendilerine yeryüzünde bozgunculuk (ifsad) yapmayın denildiğinde; Biz ancak islah edicileriz, derler. Dikkat et, onlar gerçekten fesatçıların ta kendileridir, fakat bunu anlamazlar.” (Bakara: 11-12)

İşte ayette Rabbımız, onların ıslah etmek için kolları sıvadıklarını fakat anlamadan, farkında olmadan toplumu ifsad ettiklerini açık bir dille beyan ediyor.

“Öyle ise ifsad olmuş bir toplumu ıslah etmek ve onları kurtuluş yoluna sevk etmek nasıl gerçekleşir?” Sorusuna ise vereceğimiz cevap şudur: Değil mi ki bugün varılan noktanın müsebbibi, “Biz sizin için her şeyin iyisini biliriz” diyen aciz, sınırlı ve eksik bir takım insanların ileri sürdükleri fikirler ve icra ettikleri nizamlardır. O halde çözümün beşer aklından gelmeyeceği de gün gibi aşikardır.

İşte bundan sonra üzerimize düşen görev; yerleri ve gökleri ve bütün mahlukatı yaratan Allah’a (c.c) kulak vermektir. Allah’u Teala buyuruyor ki:

“Rabbınızdan size indirilene uyun. Ondan başka dostlar edinerek onlara uymayın. Ne kadar da az düşünüyorsunuz.” (A’raf: 3)

Kurtuluşun yolu Allah (c.c)’ın indirdiklerine uymak olunca akla gelen soru şudur: “Bu fikir ve nizamları pratiğe etmenin yolu, yöntemi nedir?”

Bu sorunun da cevabını müminler için bir hidayet ve nur olan Kuran’dan ve onun uygulanış keyfiyetini, ayrıca onun nasıl anlaşılması gerektiğini ümmetine fiilen tatbik ederek gösteren Rasulullah (SAV)’in Sünnetinden alabiliriz.

Rabbımız, toplumu değiştirmenin yolunu bizlere Kuranı Kerimde ana hatları ile bildirdi. Ayette şöyle geçmektedir:

“Bir toplum, bünyesinde olanı değiştirmedikçe, Allah onların içinde bulundukları durumu değiştirici değildir.” (Ra’d: 11)

İşte toplumsal değişimle ilgili bu ayetin Peygamber (SAV) tarafından nasıl pratiğe edildiğini gelin hep birlikte görelim:

Rasulullah (SAV)’e 13 yıllık Mekke dönemi boyunca inen ayetlerin büyük kısmı akide ile ilgili ayetlerdi. Demek ki her toplumun değişebilmesi için öncelikle onların akideleri yani; insan, hayat, kainat ve bunların dünya hayatının öncesi, dünya hayatı ve dünya hayatının sonrası ile ilgili fikirlerinin köklü bir değişikliğe tabi tutulması vazgeçilmez bir zorunluluktu. Çünkü insanların düşünce ve amellerini yönlendiren en önemli unsur onların sahip oldukları mefhumlardır. Ve muhakkak ki insanlar mefhumlarını (değer yargılarını) belirlerken temel referansları, sahibi oldukları akideleridir. O halde ifsad olmuş bir toplumu, ıslah edilmiş bir topluma tebdil etmek için, meseleye öncelikle onların akidelerinden başlamak gerekir.

İslam akidesi insan fıtratına uygun, akla kanaat ve kalbe güven veren, onu mutmain eden yegane akidedir. Bu akide zaten insanda var olan bir takım hasretleri tahrik etmek suretiyle harekete geçirir. Ondaki fedakarlık ve merhamet duygularını açığa çıkararak Müslüman kardeşini kendine tercih eden insanlar ortaya çıkarır.

Mükafatı Allah (c.c)’ın rızası olmak üzere insanları sürekli fedakarlığa teşvik eden bu akide menfaat bağının toplumdaki hükümranlığına son verebilecek tek adidedir.

Ne zaman ki toplum İslam akidesini benimser ve ne zaman ki toplumu oluşturan insanlar arasında amellerin ölçüsü menfaat değil de Allah’u Tealâ'nın helal ve haramları olur, o zaman bu toplum Allah tarafından değiştirilmeye hak kazanmış bir toplum olur.

Elbette burada akla gelen sorular şunlardır:

1 “Bu değişim sürecini kim başlatacak?”

2 “Referanslarımız Kuran ve Sünnet olduğuna göre, gerek bu sürecin metodunu gerekse merhalelerini ve hedefini kim tespit edecek?”

3 Değişimi başlatacak kişi ve kişilerde ne gibi özellikler bulunması gerekir?”

Bu ve benzeri soruların cevabı, başlı başına bir konu olmakla birlikte kısaca bu değişim sürecini başlatacak olan siyasi bir hizip veya gruptur.

Bu hizip, Rabbımızın;

“Sizden İslam’a çağıran, iyiliği emreden, kötülüğü yasaklayan bir ümmet bulunsun. İşte kurtuluşa erenler onlardır.” (Ali İmran: 104) ilahi emrine uyarak teşkil edilmiş ve İslam ümmetini bir çatı altında ve bir halife etrafında bir ve beraber olmaya çağıran bir hizip olmalıdır. Bu hizip, toplumda köklü bir değişiklik meydana getirebilecek yegane unsurdur.

Yine bu hizbin, Allah’ın yardımı ile kuracağı Hilafet Devleti, bütün insanlığın derdine deva olabileceği yeryüzünde fitne ve fesadın hakimiyetine son verebilecek yegane umut kaynağıdır.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın