|
Konu Başlığı: Sustum Gönderen: Sümeyye üzerinde 07 Temmuz 2010, 18:48:17 Sustum Bütün kelimelerim, sustum tüm söyleneceklerim söylenmemişlerim suskunluğa bürünüyor yokluğunda İstesem de konuşamıyorum seninle Susmaktan başka da bir şey de gelmiyor elimden Susup gözümden yaş akarken gülümsemekten başka İçimde çığlığa dönüşmüşken söylenememişlerim, acılarımı susturmak öylesine zor ki Bu sessizliğimde de anlarmısın beni yine? Bugün yine gelmek istedim sana Yüreğinle konuşmak istedim boğazımda düğümlenen ertelenmiş bütün sözcüklerim "keşke" lere sebep olacaklardı, biliyordum Günlerdir Haftalardır, aylardır böyle oluyor zaten Ayaklarımı Kırdın Gelemiyorum, dilimi lâl ettin Yaraladın Ama Yüreğimde Kendini Öldüremedin Tam kapına geliyorum ve hatta nefesin bile yakınına sonra Ardıma bakmadan hızlı adımlarla uzaklaşıp gidiyorum Ya da uzaklaştığımı zannediyorum Belki ardımda bıraktığım sen, en yakınım, en iyi bilenim, anlayanımsın Ne vakit seninle ilgili, gidişinle ilgili bir şeyler düşse aklıma, kovalıyorum beynimin içinden, hiç bir sesi dinlemiyorum Ya da ürkekçe bir yerlere saklanıp, gizleniyorum Gelip beni gizlendiğim yerlerden bulacağını bile bile Sen ardımda kalıyorsun ben yürüyorum Hep geride kalanlar yalnızlığa mahkum olmuyor Ben kendi yalnızlığıma, kendi yokluğuma, hiçliğime yürüyorum Artık kulaklarım sesleri duymaktan daha da yoksun, artık hangi kelimeye atsam elimi, hepsi birbirinden kırık, birbirinden yarım Gözlerimse denizi, gökyüzünü eskisi kadar mavi görmüyor Hani ne yapsan çıkmazdı denizin lekesi? Hiç bir şey eskisi gibi değil Her yeni gün birşeyler daha eksiliyor Senin gidip, sen de eksildiğin gibi Ne bir dost doldurabilecek dünyamdaki yokluğunu, ne de bir sevda Issız kaldığımda kimselere sığınamayacağım Korkularımdan daha bir korkar oldum Sen de gidince ya unutttum gülmeyi? En büyük korkum da buydu ya gidişinin ardından, sonsuza kadar sustum İçimdeki çığlık arttıkça bastırmaya çalışmak ne zor bilemezsin Son sözcüklerimi sen yine duymayacaksın Pişmanlıklar boğacak ikimizi de "keşke"lerin sağır mermiler gibi fişek fişek delip yüreğimi Keşkelerimin mezar gibi suskun, soğuk ve derine düşürecek bedenimi Dinleseydin Yüreğinle "Belki anlayabilirdin beni, Duyabilseydin söyleyemediklerimi Bütün sırlarımı, yaşanmışlıklarımı, yarım kalmışlıklarımı hiç düşünmeden paylaştım seninle En umutsuz anlarımda bile sığındığım oldun Küçük şımarık bir çocuk gibi azıcık canım yansa hep sana şikayetlenirdim Söylesene şimdi seni kime şikayet edeceğim? Hiç sevmedim suskunlukları, biliyorsun Ama susmak zamanıdır şimdi Bazı şeyler var ki, dillenmiyor, söylenmiyor Söylenemiyor Sana gülümserken bile bir bulut çöküyor yüzüme adeta Farkediyorum ki, susmak en büyük yalnızlık ALINTIDIR. |