Hümeyra Mehtap Mert

 
 Gökyüzü ne zaman adını unutur diye sorma bana. Gözyaşım donar, gurbetten ellerim çatlar, dudağımın fısıltısını yalnızca kendim duyarsam işte o zaman ben Asya’dan büyük kıtalarda değil, turdaki ateşten daha sıcak iklimlerde hiç değil… senin gözlerinde kaybolurum. Tertemiz bir sayfa açılsın için, yakılan fotoğrafların, silinen isimlerin, giden zamanların yerine gelmesi için bir adım ileride büyür düşlerim. Sen benim kim olduğumu bilirsin. Söylenen uğurlama türkülerinde neleri yitirdiğimi sen benden önce söylemiştin geceye. nefessiz amin demenin çok uzak olmadığını öğret bana. Hani şu iç çekişlerden kısa cümlelere nasıl yol alınır bir yankı, bir gölge, bir ıslık… nokta küçüklüğünde bile olsa bir işaret ile var olduğumun hatırlatmasını yap unuttuğum gökyüzünün altında. Karın tokluğuna çalışan bir işçi emeğinin, karnı tok olanlara kıyasla ne kadar değerli olduğunu karıncadan öğrenmek, merhameti anadan öğrenmek gibidir ya hani… bana yağmuru vahyin aydınlığında hissettir ki kupkuru olsa bile toprak, ben ıpıslak yürüyebileyim yollarda. Susmanın tadını çıkardığım yerdir çöller. Sitem dolu bakışların, sorgusuz yargılanmaların ve terk edişlerin olmadığı çöllerde ayışığı nasıl özlenirse, beş mahrem vakti usul usul nakşet bağrıma sen de. Umudum cenneteyse durdur beni. Gözlerim kör olduysa uyar beni. Gözbebeklerimin ruhumu takibe koyulacağı an gelmeden önce bir barış antlaşması imzalamanın gerekliliğini durmadan telkin eder beynim kalbime. Ve isimsiz tanınmanın güzelliğiyle, imzasız şiir yazmanın coşkusuyla, heyecanı bir serçeden öğrenmenin asaletiyle nasıl yaşanır; bekletmeden, kırmadan, yormadan yaşat bana.yeminim huseyni,vefam ensari,haykırışım zeynebi olsun diye bitimsiz cümleler yerine ikra serinliğinde seherler yolla bana. Neden ben diye de sorma bana. Gökyüzü sır vermesin sana buna dair.tembih et onu ki sen de senin içindeki beni tanıyasın. Ezberci zihniyetlerden ölüm yakınlığındaki gerçek gibi kurtulmak hepimizin meselesi çünkü. Kişinin sevdiğiyle beraber olduğu müjdesi kadar umut ver bana. Ve yokluğumda kupkuru yollar aç denizlerin ortasında kurtuluşa doğru.
 

           Susmanın tadını çıkardığım yerdir çöller. Sitem dolu bakışların, sorgusuz yargılanmaların ve terk edişlerin olmadığı çöllerde
ayışığı nasıl özlenirse, beş mahrem vakti usul usul nakşet bağrıma sen de. Umudum cenneteyse durdur beni.

       ...

       Yalnızca SANA yönelebilmeyi nasib eyle bana...