Şükür nimetin canıdır

Şükür nimetin canıdır

Hz Mevlana mürşid kitap olan " Mesnevi " sinde şöyle bir hikâye anlatır

Lokman'ın efendisi, kendisine yemek getirdiler mi, Lokman'a adam gönderip çağırtır, Önce o yemeğe Lokman el sunar, efendisi de ondan sonra yerdi Bu suretle onun artığını afiyetle yer, bundan zevk alır, onun yemediğini ise dökerdi Hatta yese bile gönülsüz, iştahsız yerdi İşte asıl sonsuz dirlik, birlik budur

Bir gün Lokman'ın efendisine hediye olarak bir karpuz getirdiler Hizmetçiye " git, oğlum Lokman'ı çağır" dedi Lokman gelince efendisi, karpuzu kesip ona bir dilim
verdi Lokman o dilimi bal gibi, şeker gibi yedi Hem de öyle lezzetle yedi ki Lokman'ın efendisi, ikinci dilimi de kesip sundu Böyle, böyle karpuzu tekmil yedi; Yalnız bir dilim kaldı Efendisi " Bunu da ben yiyeyim; bir bakayım, nasıl şey, herhalde tatlı bir karpuz" dedi Çünkü Lokman öyle lezzetle, öyle zevkle, öyle iştahlı yiyordu ki görenlerin de iştahı geliyordu Efendisi o dilimi yer yemez karpuzun acılığından ağzını bir ateştir sardı, dili uçukladı, boğazı yandı Bir eyyam acılığından âdete kendisini kaybetti Sonra " A benim canım efendim, böyle bir zehri nasıl oldu da tatlı tatlı yedin, böyle bir kahrı nasıl oldu da lütuf saydın? Bu ne sabır? Neden böyle sabrettin? Sanki canına kastın var? Niye bir şey söylemedin, niye biraz sabret şimdi yiyemem demedin?" dedi

Lokman dedi ki: " Senin nimetler bağışlayan elinden o kadar rızıklandım ki utancımdan adeta iki kat olmuşumdur Elinle sunduğun bir şeye; ey marifet sahibi; bu acıdır demeğe utandım Çünkü vücudumun bütün cüzleri senin nimetlerinden meydana geldi Ben senin tanene, tuzağına gark olmuştum; bu kadarcık bir acıya dayanamaz, feryat edersem vücudumun bütün cüzleri hak ile yeksan olsun! Şekerler bağışlayan elinin lezzeti bu karpuzdaki acılığı hiç bırakır mı? Sevgiden bakırlar altın kesilir Sevgiden tortulu, bulanık sular arı duru bir hale gelir, sevgiden dertler şifa bulurSevgiden ölü dirilir, sevgiden padişahlar kul olur Bu sevgi de bilgi neticesidir Saçma sapan şeylere kapılan kişi nasıl olur da böyle bir tahta oturur ki?

Noksan bilgi nereden aşkı doğuracak? Noksan bilgi de bir aşk doğurur ama o aşk, cansız şeylerdir

Ya biz? Söylediklerimizin ve yaptıklarımızın acaba yüzde kaçı isyan kokuyor? Hava durumundan bile şikâyet edip duruyoruz Biz Rabbimizin kullarıyız Neden hemen en ufak şeyde "bu acı" diye feryat ediyoruz? Bugüne kadar gelen bunca nimetlere karşı nankörlük olmuyor mu? Biz de Lokman gibi yapmalı değil miydik? Acılar gelse bile bize şeker sunulmuş gibi yemeli değil miydik? Lokman "Karpuzu veren senin lütuf elin bana onun acılığını göstermez" diyor Ya biz ne diyoruz?

Ehlullah şöyle diyor:

Hoştur bana senden gelen
Ya hil'at ü yahut kefen,
Ya taze gül yahut diken
Kahrın da hoş, lûtfun da hoş
Gelse celâlinden cefa
Yahut cemalinden vefa,
İkisi de cana safa:
Kahrın da hoş, lûtfun da hoş

Peygamberimiz (SAS) buyuruyor ki:

"Kıyamet Günü "hamdediciler ayağa kalksın" diye ses gelir, bu ses üzerine bir zümre ayağa kalkar, onlara özel bir sancak verilerek hepsi cennete gönderilir"

Sahabiler "hamdediciler kimlerdir?" diye sorarlar Peygamber (SAV)´imiz: "Her durumda Allah (CC)\'a şükredenlerdir"

(başka bir rivayete göre): "Rahatlıkta ve sıkıntıda Allah (CC)\'a şükredenlerdir" diye buyurur

4-Nisa suresi: 147- Eğer şükreder ve iman ederseniz Allah size azabı ne yapar? Allah, şükredenlerin mükâfatını veren ve her şeyi bilendir

İnsanoğlu haddini aşmada sınır tanımayıp Allah'ın Hakkını inkâr eder hallere geldi Hatta şükretmekten çok uzaklaşıp, kendinin bir şeyleri hakkettiğini bile zanneder oldu Oysa balığın yüzdüğü deniz gibi bizde rahmet denizinde yüzüyoruz Nimeti artıran, lezzeti lezzet yapan şükürdür Şükretmek yerine şikâyet edenler sahip olduklarından da mahrum kalırlar

Hz Mevlana şöyle der:

Allah'a şükretmek herkesin boynunun borcudur Kavga etmek, suratını ekşitmek, "şükür" değildir

Kendinize gelin de şu kereme bakın! Bir şükre karşılık bu kadar nimeti kim verir?

Bir koku alıp da şükrünü eda etmeyen, küfran-ı nimette bulunur ve kendi burnunu yitirir

Şükür, nimetin canıdır, nimetse deriye benzer Çünkü seni Sevgiliye kadar ulaştıran şükürdür

Nimet, insana gaflet verir; şükürse uyandırır Padişahın şükür tuzağıyla nimet avla!

Şükretmeyenden güzellik de kaybolur, hüner de, sanat da Artık bir daha ondan bir eser bile görünmez

O küfür inadı, maymun âdetidir Şu hamd ve şükür ise Peygamberin yoludur

Nimet ve ihsanlarına karşılık Allah'a şükret, fakat sana ihsan eden kişiye de şükret, onun adını da an!

Allah kıyamet günü kuluna "Ne getirdin, sana verdiğim nimetlere karşılık ne yaptın?" der

Kul der ki: "Yarabbi! Sana candan ve gönülden şükrettim Çünkü o rızık ve ekmek, asıl-esas bakımından sendendi"

Allah der ki: "Hayır! Sana bağışta bulunan kişiye şükretmediğin için, bana da şükretmedin

Bir kerem sahibine zulmettin, sitemde bulundun Hâlbuki onun yüzünden benim nimetlerime nail olmadın mı?"

Şükret ve şükredenlere köle ol; onların huzurunda öl de ebedîlik bul!

Filiz Konca
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın