|
Konu Başlığı: Şükredelim Gönderen: Sümeyye üzerinde 14 Temmuz 2010, 15:55:25 Şükredelim Kalbimde güzel duygular, dualar, Rabbime karşı ulvî seslenişler ve her an bir iltica arzusu var O'na uzanmak, O’na varmak için bir arzu bu O’nun beni kabul etmesi için hep bir ilticada kalbim Dolu dolu cümlelerle, güzel duygularımı toparlamaya çalışan kalbimde sonsuz bir şükür var Rabbimin bana nasip ettiği böyle güzel bir lisanla, O’na hitap edebiliyorum, kalbimde O’nunla konuşabiliyorum Böylesine güzel hislerle doluyken, ya duygularımı ifade edemeseydim! Sadece dil ile değil, kalp ile ifade etmek için de lisan lâzım Güzel duygularını, ulvi hislerini, özümleyip ayırabilmek, ifade edebilmek için, geniş ve güzel bir lisan, kendini ifade açısından ne kadar lüzumlu Kalbimde, dilimde veya kalemimde, ifadeler, güzel bir lisanla toparlanıp, en güzel cümlelerle örülmeye başladığı zaman, güle aşık şuurlu bir bülbülün coşkun cıvıldayışını duyarım içimde Bir lisanım olup da, güzel duygularımı onunla en hoş şekilde ifade edebilmenin şükrünü hissederim Kelimelerin yetersiz kalabileceği ulvî hisler de vardır, ama kalbi ve ruhu saran derin bir hayranlık, ince ve hassas bir muhabbet, o eksik kalan yerleri dolduruverir su misali, hava misali Evet şükrediyorum, eksik veya fazla, Yaratanıma karşı hissettiklerimi ifade edebildiğim için İnsanların pek çoğuna da, bu duygularımı anlatmaya muvaffak olabildiğim için İnsanlara ifade etme, anlatabilme ihtiyacını karşılamak için bir lisan bahşettiğinden dolayı Rabbime hadsiz şükrederim İngilizce, Fransızca, Arapça veya Türkçe, her ne lisan olursa olsun, bir lisanı olan her insan, kendini, duygularını, hayranlıklarını, sevgilerini, korkularını, beklentilerini, ulvî ve güzel hislerini kendisine bahşedilen lisanla ifade edebilecektir Bu ne güzel bir şeydir Kendine kendini ifade edecektir Kendini çevresindekilere, Rabbine anlatabilecektir Dünyası zenginleşecek, yalnızlıktan kurtulacaktır Şükretmeye değmez mi? Bazen lisanını bilmediğimiz bir yabancıyla karşılaşsak, nasıl zorlanırız “O da bilseydi” diyeceğimiz anlatacak çok çok güzel şeylerimiz varsa, bunları anlatamadığımız için nasıl üzülürüz Duygularının, bilgilerinin, sadece kendinde gizli kalması, insan için olacak bir şey değildir En bencil insan bile, sadece bir kişiyle olsa da paylaşmak ister dünyasını Bilmek ister, başkalarını Onlar ne düşünüyorlar, ne hissediyor, ne biliyorlar, anlayabilmek ister ''Ben de işte buyumBenimle paylaşmak istediğiniz duygular, güzellikler, bilgiler, görgüler, hisler var mı?'' diye merak eder Bu bir ihtiyaçtır insanda İşte bu ihtiyaca binaen Rabbim lisan bahşetmiş, insanlara Şükretmeye değmez mi? Bir de insanın kendini Rabbine ifade etmesi var ki, lisanın belki de en şirin yanı budur Gizli âlemlerin, kimsenin bilemeyeceği ince hislerinizin, ifade bülbülü olan kalbiniz, gizli bir iklimde, Rabbine iltica eder Bu ilticanın kabulü ve ona cevap verilmesi, kalbinizdeki gizli ve güzel duygularınızın O'nun tarafından bilinmesi, anlaşılması ve sizin de bunu bilmeniz, öyle şirin bir letafettir ki, işte bakın bunu anlatamıyorum Bu güzelliği anlatabilmeye lisan yetersiz kalıyor Yalnız şu var ki, lisanım yetersiz kalsa da duygularımdan ayırıp anlatabildiğim kadarı da insan olarak beni mutlu kılıyor Böyle güzel bir mutluluğu da sizinle bu sayfada paylaşabildiğim için bahtiyarım Cenab-ı Hak hep güzel mutlulukları paylaşmaya vesile kılsın lisanımızı diyorum Lisan ve onun ifade bülbülü olan dil, şükrünü tam iade edebilmek için, ona yakışmayan cümleleri elbette ki, kullanmamalı İnsan, idaresi kendi iradesine verilmiş olan dili, bin düşünüp bir kullanmalı, ama iyi kullanmalı Rabbimiz bu hususta bizlerin yardımcısı olsun ALINTI |