Soz konusu Allah ise gerisi teferruattir

SÖZ KONUSU ALLAH İSE GERİSİ TEFERUATTIR !

İnsanoğlunun dünya hayatından bir tek amacı olmalıdır O da “rıza-i İlahi”yi kazanmak Biraz açacak olursak; örneğin Atilla Fikri kardeşimizin hayatı boyunca tek bir amacı olmalı “Allah’ın rızasını kazanmak” Atilla kardeşimizin amacına ulaşması için araçlara ihtiyacı vardır

Kişiyi “rıza-i ilahi”ye götüren araçlar nelerdir?
Peygamber, Kur’an, namaz, oruç, zekât, hac, medrese, emri bi'l-maruf, nehyi ani'l-munker, hoca, şeyh, tarikat, cemaat, nafile ibadetler olmak üzere araçları çoğaltmamız mümkündür
Bunların hiçbiri amaç değildir
Amaç sadece Allah rızasıdır Onun haricindeki her şey araç olmalıdır
Dünya hayatına sebepler âlemi de denilmektedir Kul sebeplere yapışarak hayatını idame ettirir ve “rıza-i ilahi”ye ulaşır Dünya hayatının her bir sebebi aynı zamanda bir araçtır

Araçlar sadece dünya hayatı için yaratılmıştır Kişi öldüğü zaman, bütün araçlar ortadan kalkar ve sadece amaç ile baş başa kalır Ruh bedeni terk ettiğinde Kur’an’ın görevi sona erer… Namaz, oruç, zekât, hac, kısaca ibadetler sona erer
Peygamberin, imamın, hocanın, şeyhin, ananın, babanın, görevleri de sona eriyor Kısaca ölüm gelince, Allah’tan başka her şey son buluyor

***

Üzülerek belirteyim ki; amaç ile araçlar karışmış durumdadır
Bir mümin peygambere niçin ittiba etmelidir? Allah’ın emri olduğu için Ondan “rıza-i ilahi”yi kazanmanın yollarını öğrenmek için…
Kul peygamberi araç olmaktan çıkarır da, amaç haline getirirse, tehlike baş göstermiştir
Kul kitabı (Kur’an) araç olmaktan çıkarıp, amaç yaparsa tehlike baş göstermiştir
Peygambere bağlılığı o kadar ileri boyuta götürenler olmuştur ki; “rıza-i ilahi” ortadan kalkmış, yerini peygamber almıştır
Hocaya, şeyhe, lidere bağlılık o kadar ileri boyutlara gitmiştir ki; araç olmaktan çıkmış amaç haline gelmiştir
Örnek mi?
Bir hocayı, şeyh efendiyi yâ da lideri ziyaret edelim Ziyaret sonrasında, değil zat-ı muhteremin ağzından çıkan sözler, mimiklerine varıncaya kadar onu anlatabiliriz O zat-ı muhteremi ziyaret eden grup ile akşam namazına duralım, namaz sonrası onlara soralım “İmam efendi ikinci rekâtta ne okur?” emin olun çoğunluk ne okunduğunun farkında değildir Bu hâlde sorarım; “Hoca, şeyh, lider amaç mıdır araç mı?” Hiç kimse amaç olduğunu söylemeyecek ama uygulamalar gösteriyor ki; maalesef amaç olmuştur
İslam tarihi amacın araç yapıldığı hadiselerle doludur Bugün eğer Müslümanların durumu İslam’ın özü ile çelişiyorsa bunun yegâne sebebi amaç ile aracın karıştırılmış olmasıdır

***

Amaç hacca gitmek mi? Yoksa Allah’ın rızasını kazanmak mı? Eğer amaç Allah’ın rızasını kazanmak ise, on tane hac, yirmi tane umre yapmak yerine bir fakire, düşküne, garibe yardım etmek daha evla değil mi?

***

Bundan birkaç yıl önceydi Bir topluluktayız, Filistin’e yardım için para toplandı Para toplanan mahallede doğu Türkistan’daki Çin zulmünden canını kurtarmış güzel bir Müslüman vardı Birçok sorunla boğuşuyordu Bir tarafta yeni doğan bebeğinin hastalıkları, diğer yanda vatandaşlık işlerini halledememiş, yabancılar masası ikide bir evinden alıp götürüyor İş yok, evini geçindirecek parası da yok… Dehşetli bir sıkıntı içinde…

Filistin için para toplayan kardeşlere dedim ki; “Şurada çok sıkıntı içinde bulunan bir kardeşimiz var, Filistin’den önce toplanan para ile onun ihtiyaçlarını karşılayalım” Bana dedikleri şuydu :“Filistin bir davanın adıdır, ondan daha lüzumlu bir yer olamaz”

Amaç Allah’ın rızasını kazanmak değil, amaç Filistin’e yardım etmek

***

Bakıyorsun, Çeçenistan’ı, Afganistan’ı, Filistin’i, Kudüs’ü kurtarmanın peşinde koşup duruyoruz Bu kafa ile devam ettiğimiz sürece de koşup duracağız
Her bakımdan yardıma ihtiyaç duyan kardeşin yanı başında dururken, sen Çeçenistan’ı kurtarmaya koş…
Hemen yanı başındaki mahallede, bir bebek bakımsızlıktan hasta düşmüş, imkân olmadığından tedavisi yapılamamış, sen Afganistan’a yardıma koş…
Bırakın bu sahteciliği, el-insaf…
Amaç rıza-i ilahı değil…

***

Zekât niçin verilir? Allah rızası için…
Gel gör ki; zekât birilerinin rızası için verilmeye başlanmış Tevhid'e Doğru okurları için yazdığım “Zekât” başlıklı yazımızda bahsetmiştim, zekât gerçek manada Allah rızası için verilse, toplumu barış havası sarar, husumetler ortadan kalkar, kardeşlik duyguları gönüllere dolar Her işimizde olduğu gibi burada da amaç ile araç maalesef yer değiştirmiş

***

Her kişi ya da cemiyet kendisine bir idol seçmiş, o idolünü tabulaştırmış Hâlbuki Mü'min ilke ve prensip insanı olmalıdır… Tarih boyunca güzel insanlar, âlimler, bilginler gelip geçmiştir Bize düşen bu insanları tabulaştırmak değil, onların ortaya koydukları, insanlığa ışık tutacak düşünceleri sahiplenmek olmalıdır "Falanca zat ne mübarektir, şöyle büyüktür, böyle faziletlidir…" Bize ne kişinin faziletinden, mübarekliğinden, büyüklüğünden… Biz onun ortaya koyduğu fikirden, düşünceden istifade edeceğiz Burada da amaç ile aracı karıştırmışız…

Sonuç olarak diyorum ki: “SÖZ KONUSU ALLAH (CELLE CELALUHU) İSE GERİSİ TEFERRUATTIR !”

Selam ve muhabbetle

Ahmet Zeki Sarıhan
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın