Sokaklarda mızıka çalan çocuk

SOKAKLARDA MIZIKA ÇALAN ÇOCUK

Sokaklarda mızıka çalan çocuk

Seni de vuracaklar bir gün

Aldırma, meydan oku!

Mızıka çalmana devam et…

Menzil uzun. Yol engebeli. Yoldakiler en ufak çatırtıda düşecek kadar dayanıksız, en ufak sevgide eriyecek kadar narin…

Şehir yalnızlığına bürünmüş, tenha sokaklar bizleri özlemiş çağırıyor, kulak verin bu çığlığa. Akasya ağacında serçeler bizlere katılmak için sabırsızlanıyor. Modernitenin kimliğimizi de alarak kavanoza hapsettiği yüreğimizi, kavanozdan uzaklaştırarak, elimize soğuk-sıcak sular değdirerek, çamurdan evler yapıp gülümseyerek çıkalım bu demir parmaklıklardan.

Mızıkalarımızı alıp diyar diyar tüttürelim rayihayı. Gül kokan seslerimizle oyunlar oynayalım, bağıralım, çağıralım. Ağlamayı da unutmayalım gelin beraber ağlayalım.

Pc oyunları modern dünyanın kapılarını ardına kadar açtı çocuklara. Artık çocuklar sahte dünyanın ürettiği sanal insanlarının rollerini üstlendiler oyunlarda. Denize taş atmayı bırakıp sahte oyunlarda silahlar ile birbirlerini vurmaya başladılar, acımadan. Kan oluk oluk sıçrıyor ekranlarda, vahşetin tadına doyulmuyor!...

Sanal dünyanın sokaklarında çatışmaya giriyorlar, kan döküyorlar, adam öldürmenin zevkini tadıyorlar!...

Strateji oyunlarında savaşı yöneten lider konumunda olup adamlarına emir veriyorlar: “Bir tek canlı kalmayacak şekilde hepsini öldürün!…”

Bunu zevk kültürüne dönüştüren, bilinçaltlarına zamanla yerleştiren Rambo’ların, Kovboy’ların, Star Wars’ların, Batman’lerin, Heman’lerin, Süpermen’lerin ve Rocky’lerin hiç mi suçu yok?... Nerden geldi bu adam öldürme vahşeti bizlere, nereden geldik bu vahşetin sürgününe?

Nerede çocukluğumuzda oynadığımız çivi oyunları, çamurdan yaptığımız evler, uçurtmalar, bilyeler, gazoz kapakları ve sokaklarda bıkmadan usanmadan çaldığımız mızıkalar?... Modern dünyanın çocukları ne yazık ki mahrum kalıyorlar bunlardan, çocukluklarını yaşayamadan büyüyorlar. Öldürmeyi, katletmeyi öğreniyorlar sanal dünyada. Bu yüzden de gerçek dünyada giderek hırçınlaşıyorlar, kavga çıkarmayı öğreniyorlar maalesef.

Basın ve yayın yoluyla ahlaksızlaştırılıyor çocuklarımız. İnsanı insan yapan değerlerlerden uzaklaştırılma operasyonu ile karşı karşıyayız. Vahşet o kadar süslü gösteriliyor ki, o kadar şaşalı boyuyorlar ki katliamları artık kan görünce zevk alıyorlar; insan mı ölmüş hayvan mı ölmüş umurlarında değil!...

Ölümlerin, katliamların olduğu filmler beğeniyle izleniliyor. Kan gösterisinin yapıldığı, insan beyninin kızartılıp yenildiği, dehşet cinayetlerin olduğu filmleri yüz binler izliyor. Sanki bu yönetmenler ellerinden gelse filmlerde olduğu gibi bir kaşık suda boğacaklar insanları…Dünya nereye koşuyor?...

Yitik coğrafyalarımızda bombalar patlıyor oyun değildir bu bombalar!...

Çocuklar öldürülüyor film değildir katledilen bebekler…

Anaların feryatları gökleri inletiyor ses verin bu çığlığa…

Ey sokaklarda mızıka çalan çocuk!

Havaya, yağmura, kara, çamura aldanma sen. Yağmur yağar ıslanırsın, kar yağar yüreğini beyazlatırsın. Toprak çamur olur, çamura boyanırsın yeter ki yüreğin çamur olmasın.

Yüreği çamur olanın katledilen insanlara karşı pervasızlığına aldırma, çalmana devam et mızıkanı sokaklarda.

Menzil uzun dedik. Yolun görünen, görünmeyen kısımları seni aldatıp korkutmasın. Yol adımlarını yavaşlatabilir ama sakın durdurmasın. Heybende sabır varsa korkmana gerek yok. Yeter ki tahammül etmeyi bil, tahammül edemediğin vakit sefere çıkmanın vakti gelmiş demektir.

Atilla İlhan haber veriyor sana:
”Sokaklarda mızıka çalma çocuk
Vurulursun…”

Ama sen aldırma. Sokaklarda mızıka çalmana devam et.

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın