Şimdide olmanın ödülü huzurdur

Şimdide olmanın ödülü huzurdur

Doğru kararlar alırken, farkında olmadan yanlışlıklara sebep olan önyargılarımıza geçen sayıda değindim. Bu defa öğrenilmiş hissi durumların hayat zincirimizin halkaları olan “an”lar üzerindeki tesirini farklı bir açıdan değerlendirmek istiyorum.

Düşüncelerimiz hayatımızı zenginleştirebildiği gibi, içinden çıkılması güç durumlara da sebep olabiliyor. Buna kendi iç âlemimizdeki çekişmeler veya çevremizde gelişen olaylar sonucu şahit oluyoruz.

Düşüncelerin sebep olduğu sanal yolculuklarımız, ömür sermayesini kaynak olarak kullanıyor. Tefekkür ile geçen anlarımızın Yaradan tarafından ödüllendirileceği müjdesi verilmiş; oysa nefsin susmak bilmeyen düşünce akışları, canlılığın uyuşturucu hapı gibi. “geçmişin elemleri, geleceğin endişeleri…”

Her gün zihnimizden ortalama elli bin düşünce geçiyor diyor uzmanlar; her gün benzer elli bin düşünce. Düşünceler zihnin derinliğinden geliyor. Zihnen derinlik arttıkça düşüncelerin alanı da genişliyor. Binlerce düşüncenin sadece birkaçını fiile geçirebiliyoruz.

İnsanlar arasındaki idrak seviyelerinin farkını; düşüncelerinin derinliği, kalitesi ve bütünlüğü belirliyor. Mesela; Şu anda problem nedir? Şikâyetler, mazeretler, suçlamalar…

Problemler; bize göre ne olduğu ya da ne olması gerektiği ile ilgilidir. Düşünce âlemimizde çıktığımız yolculukta kendimizi geçmişte ya da gelecekte kaybediyoruz adeta. Düşüncelerin ürettiği duygularla ruh ve nefis kaplarımızı doldurup boşaltıyoruz… Hâlbuki ‘dün’ bir hatıra, yarın ise bir hayal… Gerçek olan tek şey şimdiki an… Üstadımızın deyişiyle “Dün geçmiş yarın henüz gelmemiş…”

Akıl bir önceki ya da sonraki anda ise, bu ânı iptal etmiş oluyoruz. Oysa hayatla irtibatımız sadece andadır. Problemimiz varsa ve bu âna odaklanırsak, problemimiz problem olmaktan çıkar. “Şimdi, yapabileceğim en iyi şey nedir?” sorusu, içinde bulunduğumuz durumdan çıkmak için rehberlik edecektir.

Öfkeli anlarınızdan hatırladıklarınız var mı? Öfkeye sebep olan şey mutlaka dün’e aittir. “Şimdiki an”da asla öfke olamaz. Öfke, daima geçmiş âna aittir. Çünkü öfke birikmiş kızgınlıktır. “Öfkeyle kalkan zararla oturur” diyor atalarımız, öfkeli anlar geleceğe sadece pişmanlıklar taşır.

Bir konuya dikkatinizi çekmek istiyorum; bu makaleyi okumadan az önce, düşünceleriniz sizi geçmişe ait duygulara mı sevk ediyordu? Gelecek zaman için üretken programlar mı yaptırıyordu? Duygularınız, düşünce sürecinin yansımalarıdır. Önce düşünce gelir, sonra bu düşüncenin sebep olduğu duygu. Ama sıkça otomatiğe bağlanmış düşüncelerimizin farkında bile olmadığımız için bazen yaşadığımız duyguların nereden kaynaklandığını anlayamıyoruz. Hatta bazı anlarda sebepsiz diye nitelendirdiğimiz duygularımıza bir anlam veremiyoruz. Zihnimize gelen her düşünceye inanmak zorunda değiliz. Akıl yüz yüze geldiği düşünce veya duyguya kulp takmak için teyakkuzda. İşte “Hasbunallah” zikrinin hikmetli armağanları bu anlardadır. Hasbunallah….deyin ve derin bir nefes ile ânda olmayı tercih edin.

Her ânımızla dost olmaya, içinde bulunduğumuz durumun sıkıntılarını ve olumsuz duygularını kabul etmek, içinde bulunduğumuz durumla barışık olmak bir erdemdir, ne dersiniz? Ne durumda olursak olalım, kendimizi onaylamalı ve Yaradana şükran duymalıyız, hiç gecikmeden, denemeliyiz!

Olumsuz duygularla savaştıkça, onları güçlendiriyoruz adeta. Olumsuz tecrübelerimiz aklımıza geldiği anlarda, durumun katılımcısı olup kendimizi yargılamaktansa, gözlemcisi olabilmeyi başarmak, gelişmek ve güçlenmek için egonun baskısını üzerimizden kaldıracaktır.

Ego, sadece dün(önce)de ve yarın(sonra)da yaşar. ‘Şimdi’ ego için bir tehdittir. Zaman, sayılı nefes sahibi nefse ait bir kavramdır. ‘Şimdi’de olmak âdeta nefsin sıkıntı veren tasallutundan hürriyete kavuşmaktır.

Gün boyunca geçmişten yararlanacağımız bir bilgiye ya da gelecekte bir şeyi planlamak için geleceğe hayalen gitmeye ihtiyaç duymadıkça, mümkün olduğunca ‘şimdi’de kalmakla, zihnen berraklığı ve bedenen zindeliği fark edebiliriz.

Yaşıyor olmanın emarelerinden biri de nefes almaktır, nefes almak hakkında neler biliyoruz? Aşırı heyecan, şaşkınlık, çaresizlik vb. hissedilen anlarda uzmanlar, kişinin derin nefes almasını telkin ediyor. Yıllardır doğru nefes almanın sağladığı faydaları seminerlerimde anlatıyorum. Nefes konusunda inceleme yapmanızı, doğru nefes alma yöntemlerini öğrenmenizi ısrarla tavsiye ediyorum. Nefes anda olmaya en iyi yardımcımızdır. Nefesimizi fark ettiğimiz her an yaşadığımızın farkında oluruz. Nefesine odaklanan kişi kendini hissi halinden ayırır ve kendini canlı hisseder. Nefesimize odaklandığımızda canlılığı, “Anlar”ı fark ederiz. Alınan her nefes, Hayyu’l-Kayyumun sürekli bize ulaşan selâmı gibi desem ne dersiniz? Bunun farkında olduğumuz anlara şükürler olsun diyorum.
Farkındalık, düşünce aralarındaki boşluktur. ‘Şimdi’ye kendinizi bıraktığınızda aile büyüklerinin veya başkalarının söylediklerinden etkilenmezsiniz. Gerçek huzur olayların nasıl gittiğine değil, şükretmeyi hatırladığımız anların sıklığına bağlıdır. Nefes almanın şükrü bile andadır. Şükür ‘şimdiki ânın canlılığıdır’. Bir anda hapşırıp hayatta olduğunuzu fark ettiğimizde “Elhamdülillâh” diyoruz, hamd (sonsuz şükür) şimdiki âna duyulan şükrandır.

Hayatın teklifleriyle başa çıkmak için uğraşım, yeni direnç alanları geliştiriyor. Sonuca bağlı kalmadan elimden gelenin en iyisini yapmaya azmediyorum. Didişme ve haklı çıkma hırsım sona eriyor, yaptığım her şeyin beni olgunlaştırdığını fark ediyorum.

Şimdide olmak tercihi bana huzur veriyor.

H. Gökhan KARAÇİVİ
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın