Ölümün Güzelleri

Ölümün Güzelleri...

Korktuğundan Emin
Enes Bin Malik (ra.)'dan rivayet olunur ki:"Hz. Peygamber {Aleyhisselatu vesselam} ölüm döşeğinde olan bir gencin yanına girdi ve ona: "Kendini nasıl hissediyorsun?Diye sordu.Genç cevaben: "Ben ALLAH'ın affını umarım ve günahlarımdan korkarım"dedi.Bunun üzerine Resulullah[sav.] buyurdu ki: "Bu vakitte mü'min bir kulun kalbinde bağışlanma umudu ve günah korkusu birleşince, mutlaka ALLAH Teala o kuluna dilediğini verir ve onu korktuğundan emin kılar.(Tirmizi.Cenaiz 11:İbn Mace, Zühd, 31)
Bilinmelidir ki, evliyanın can çekişme anındaki halleri değişiktir.Bazısının üzerinde heybet hali, bazılarında ise ümid hali galip olur.Bazılarına ise o halde öyle şeyler gösterilir ki bu hareketsizlik ve güzel bir güven içinde olmalarını gerektirir.

"Amel Defterim Dürülmekte."
Ebu Muhammed el-Ceriri'nin şöyle dediği hikaye olunur."Can çekişme halinde iken Cüneydi Bağdadi'nin [ks] yanındaydım.O gün Nevruz'a rastlayan cuma günüydü.Cüneyd, Kur'an okumakla meşgul idi ve hatmini bitirmeye çalışıyordu.Ben; "Ey Cüneyd bu halde dahi Kur'an mı okuryorsun? dedim.
-Kur'an okumaya benden daha çok ihtiyacı olan kim vardır?İşte ömrümün sayfası ve amel defterim dürülmekte, dedi.

Cemalini Ummak.
Ebu Muhammed Herevi'nin şöyle dediği rivayet olunur.Ebu Bekir eş-Şibli vefat ettiği zaman yanındaydım.Sabaha kadar şu iki beyiti okurdu:
"Yüzünün nuruyla evimiz aydınlık, orada lamba ihtiyaç değildir.
İnsanlar deliller getirdikleri zaman, bizim delilimiz cemalini ummak olacak."

Hesaba Çekilmek
Bişr-i Hafi [ks] can çekişirken dediler ki ona:
-Ey Bişr, sanki hayatı istiyor gibisin.
Buyurdu ki:
-Allah'ın huzuruna varma şiddetli oluyor.
Bişr-i Hafi Hazretlerinin sözünden anlıyoruz ki, o ölüme; kudret ve azametiyle, Ehad ve Melik olan Allah-u Zülcelal'in huzuruna çıkarak, hesaba çekilmek olarak bakıyordu.

Efendimin Huzuruna Varıyorum
Hz.Hasan (ra), can çekişme anında ağladı.Ağlama sebebini sordular.
Buyurdu ki:"Görmediğim efendimiz huzuruna varıyorum".

"Yarın Dostlarıma Kavuşacağım"
Bilal-i Habeşi[ra] can çekişmeye başlayınca, hanımı ağlayıp:-Ne kadar hüzünlüyüm" dedi.Hz.Bilal dedi ki: "Yer hüzün yeri değil, belki sevinçliyim, yarın dostum Hz.Muhammed ve ashabına kavuşacağım."

Benim İçin Sen Varsın!.
Sufilerden birinin vefatı yaklaşınca hizmetçilerine:"Ey Genç!Ellerimi bağla, ve yüzümü toprağa bulaştır." dedi.Ve sonra "ölüm yaklaştı bir günahtan istisnam yok özür dileyecek bir özrüm yok, bekleyecek gücüm yok.Benim için sen varsın benim için sen varsın!."diye yakararak, bir çığlıkla can verdi.Hafiften bir ses işitildi.Şöyle diyordu:"Kul efendisine alçak gönüllülük gösterdi.Mevlası da onu kabul etti."

Niçin Gülmeyimki?
Abdullah b. Mübarek vefatı sırasında gözlerini açıp güldü ve "Çalışanlar böylesi bir kurtuluş için çalışsınlar."Ayetini okudu [saffat, 61]
Mekhul b. Ebu Müslim sabah akşam hüzünlü idi.Ölüm hastalığında ziyaretine gelen ziyaretçiler güldüğünü görünce sebebini sordular.Dedi ki : "Niçin için gülmeyimki, sakındığım şeyin ayrılığı yaklaştı, umduğuma ve arzuladığıma ulaşmam yakın oldu".

Kelime-i Şehadet
Fakirlerden (sufi) biri anlatıyor:"Yahya İstahri vefat edeceği zaman etrafında oturuyorduk, içimizden biri, "Eşhedü en la ilahe ill de" dedi.Şeyh yattığı yerden kalkıp oturdu, birimizin elinden tuttu ve ona "Eşhedü en la ilahe ill de" diyerek kelime-i şehadet getirtti.Sonra bir başkasının da elinden tutup aynı şeyi söyletti.Bu şekilde orada bulunan herkese önce kendisi tekrar edip sonra onlara tekrar ettirerek ruhunu canana teslim etti.

Şerrinden Emin Olunmayan: Dünya
Salihlerden birine ölümü arzularmısın? diye soruldu.Buyurdu ki :
"Şerrinden emin olunmayan ile kalmaktan hayır umulanın huzuruna varmak daha hayırlıdır."

Yarın Öleceğim.
Ebu Yakup Nehrecuri anlatıyor:
"Mekke'de fakirin biri bir dinar getirip, Ben yarın öleceğim, bu dinarın yarısı ile yıka ve kefenle, yarısı ile de kabrimi hazırla dedi.
İçimden "bu gencin aklından sorunu var galiba, Hicaz fakirliğinin üzüntüsü ile iç sıkıntısından böyle söyler dedim".Sonra dinarı alıp sakladım.Ertesi gün, gelip tavaf yapmaya başladı.Ardından bir köşeye çekilde yere uzandı.Kendi kendime, "ölmeye gidiyor heralde" dedim.Yanına vardım kımıldattım, öldüğünü gördüm.Sonra vasiyeti üzere defnettim.

"La." sız Ölüm!
Ebu'l Hasan Müzeyyin anlatıyor:" Can çekişirken Ebu Yakup Nehrecuri'ye "La ilahe ill de" dedim.Tebessüm ederek, -Beni mi istiyorsun?Ölümün zevkini tatmayan, ölümü ve hayatı yaratanın izzetine yemin ederim ki, şimdi benimle O'nun arasında izzet hicabından başka bir şey yoktur.Dedi ve o anda öldü"
Müzeyyin b olayı hatırladığı her defasında ağlar ve sakalını tutup, "Benim gibi faydasız biri nasıl olur da ALLAH'ın evliyasına kelime-i şehadet telkin eder" derdi.

Ebu Osman Hiri demiş ki:
"Ebu Hafsa ölmek üzere iken; bize ne öğüt verirsin dediler.
Dedi ki;Konuşmaya gücüm yok.Sonra kendisine bir miktar güç müşahede edip halini görünce ona "Söyle de senden rivayet edeyim" dedim.O da,
"İşlenen günahlara bütün kalbinizle kırgın olunuz dedi".

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın