Şâh-ı Nakşibend hazreteleri beni kabul edince, kendilerini o kadar sevdim ki,
sohbetlerinden ayrılamayacak hâle geldim. Bu halde iken, bir gün bana dönüp;



' ' Sen mi beni sevdin, ben mi seni sevdim?' buyurdu.



' İkrâm sâhibi zâtınız, âciz hizmetçisine iltifât etmelisiniz, hizmetçinizde sizi
sevmelidir' diyerek cevap verdim. Bunun üzerine:



' ' Bir müddet bekle, işi anlarsın' buyurdu. Bir müddet sonra, kalbimde, onlara
karşı muhabbetten eser kalmadı. O zaman; ' Gördün mü; sevgi bizden midir, senden
midir?' buyurdu. Beyt:



Eğer mâ' şûktan olmazsa muhabbet âşıka,



Âşığın uğraşması mâ' şûka kavuşturamaz aslâ!