|
Konu Başlığı: Sekerat Gönderen: Sümeyye üzerinde 02 Ağustos 2010, 19:22:07 Sekerat Mevt ile kucak kucağa gelmişti sanki Şimdiye kadar hayalinden dahi geçmiyordu Hayatı boyunca en sevdiklerini; bazen gözünün önünde, bazen görmeden bazen de kucağından çekip aldığı için altmış senedir nefretle bakmıştı mevte, kalbi km bağlamıştı Elinde olsa, onu bir damla suda boğacaktı İşte şimdi karşı karşıya olduğunu hissedebiliyordu Fakat ne de gafil avlanmıştı Tam hasta olduğu, yataktan kalkamadığı bir ana rastlamıştı Birden gençlik yılları aklına geldi Ne de güçlü kuvvetli idi O yıllarda karşılaşsaydı belki bir çare bulabilirdi Fakat oğlu yirmi yaşında ölmemiş miydi? Hâlbuki kendisinden daha güçlüydü Hem “ölümü öldürmek, zamanı durdurmak” ne biçim işdi bu, kendi de anlayamıyordu Birden sarsıldı Bütün tüyleri diken diken olmuşdu, galiba onu kızdırmıştı Tırnakları sökülüyor gibiydi Bir kerpeden sanki vücuduna girmiş bütün hücrelerini birer birer söküyordu Boğazından çıkan ateş gibi hava kalbinde yangın meydana geldiğini haber veriyordu Herhalde bu cızırtı, bu hırıltı, ciğerlerinin dağlanmasından çıkıyordu Göğsü fırlayacak gibi oluyor, lastik gibi vücudunun içini dışına çeviriyorlardı sankiAvazı çıktığı kadar bağırıyordu Feryadı şehri ayağa kaldıracakdı, fakat karşısındaki insanlar duymuyordu Sadece acıyan gözlerle baktıklarını anlayabiliyordu Alnına değen serin bir elle biraz kendine gelir gibi oldu Göz kapaklarını güç bela kaldırdığında karşısında ay yüzlü, herkesin hürmet gösterdiği tanımadığı bir sima vardı Bir şeyler mırıldanıyordu Ne sihirli kelimelerdi onlar O söyledikçe içindeki yangın kuvvetini kaybediyordu, Ellerini uzatmak ona dokunmak istedi, Fakat o da ne! Önünde başka bir hayalet peyda oldu Elinde de içindeki yangını söndürebilecek, soğukluğunu daha karşıdan hissettiği birşey tutuyordu Ama ne kadar da zalimdi İşkencelerin en büyüğünü yapıyordu Şimdi şartlar ileri sürmenin zamanı mıydı? Fakat ne derse kab6l edecekti Hemen kapmalıydı elindekini Fakat onu çok iyi tanıyordu Hayatı boyunca kendisini kandırmıştı Vicdanının sesine kulak verdi Evet, evet o da tasdikliyordu Kendisine çirkin şeyleri devamlı güzel göstermiş, hep onların arkasından koşturtmuştu Elindekini almalı mıydı acaba Hayır, hayır almayacaktı Bu defa boyun eğmemeliydi Tam o anda, iki elini, birden birisi tuttu Sevmediği hayaleti kaçıran deminki ay yüzlü zatdı bu Artık daha fazla düşünmeden hemen kudsi karara katıldıHayret! Artık kendisini kuş kadar hafif hissediyordu Bu kelimeler yıllarca tüylerini ürperten mevti de sevdirmeye başlamıştı Kendisine ne güzel şaka yapmıştı En sevdiklerini göz açıp kapayıncaya kadar alıp kaçmış, şimdi de onların yanına götüreceğini vaadediyordu Zekvan AYVAZ |