Şayet Cennetlik Olursanız

Şayet Cennetlik Olursanız

Cafer Bekiroğlu

Marifetname’de mü’minlere manevî âlemlerin vüs’atini düşündürmek üzere arş-ı âlâ, kürsî, cennetin dereceleri ve cehenemin tabakaları anlatılır. Bu cümleden olmak üzere Hazret’in cennet ve nimetlerini tavsif ettiği satırlardan bir kısmını istifadeye sunuyoruz:

“Ey azîz! Bilinmelidir ki, cennetliklerin arzu ettiği her nimet, hemen hazırlanıp önlerine gelir ve yüksek ağaçlardan enfes meyveleri bir işaretle ellerine geçiverir. Yiyecek ve içecek türünden her neyi canları çekerse, onu önlerinde hazır bulurlar. Onlar için, bütün bunları kazanmaya ve pişirmeye ihtiyaç yoktur.

Orada mü’minler için türlü türlü minderlerle döşeli saraylarda koltuklar üzerine oturmuş tertemiz eşler vardır. Hûriler, tahtlar üzerine yaslanıp mü’minleri beklemektedirler. Karşılarında bekleyen binlerce hizmetkâr, saf saf dizilip ayakta durmaktadırlar…

Cennete girmeye müstehak olan mü’minler, orada sonsuza kadar kalırlar ve hiç çıkmazlar. Birbirlerine esenlik dileyerek tatlı sözlerle sohbet ederler. Boş ve gereksiz sözlerle birbirinin gönlünü kırmazlar. Cennete girenler için ihtiyarlık ve ölüm söz konusu değildir. Onların elbiseleri eskimez; gönülleri zengin, gözleri toktur.

Cennetlikler her an ve her zaman emniyet ve güven içindedirler. Hayatlarını sürdürmek için çalışıp çabalamalarına gerek yoktur. Kaygı ve kederden, hastalık ve sakatlanma kaygısından uzaktırlar. Sağlık ve esenlik içinde sonsuza kadar mutlu olacakları bir sâadet yurdu içindedirler.

Cennetliklerin giysileri, “hulle” denilen yetmiş kat özel cennet elbisesidir. İnceliği ve zerâfeti sebebiyle üsttekileri alttakilerin güzelliğinin görülmesine engel olmayıp alttaki giysilerin renkleri parıldar ve üstündeki elbiselerin renkleriyle uyumluluk gösterir.

Cennette gece ve gündüz olmaz; cennetin bütün yönleri hiçbir zaman ışıksız kalmaz, devamlı aydınlıktır. Çünkü cennet göğünün tavanı, Rahmân’ın arşıdır.

Rahmân’ın melekleri, has kulları için haftada bir kere mücevherlerle süslü burakları getirip Hak Teâlâ’nın husûsî selâmı ve dâvetini ileterek onları müjdelerler. Hâs kullar, getirilen bineklere binip adn cennetine yükselirler. Hak teâlânın misâfirhanesine varıp ikrâm ve izzet görürler. Çeşit çeşit nimetleri yiyip Hakk’ın selâmını ve kelâmını işitip O’nun benzersiz cemâlini gözleriyle görürler. Cemâl-i ilâhîyi görmüş olmanın zevkiyle kendilerinden geçerler ve cennetteki nimetleri tamamen unuturlar. Nihayetinde Cenâb-ı Hakk’ın izniyle tekrar önceki makāmlarına dönerler.

Cennetlikler ne cennetten çıkarılırlar ne ölüm görürler ve ne de ihtiyarlarlar; ne gamlanırlar, ne korku ve üzüntü çekerler ne de ağlarlar. Ne namaz kılarlar, ne de oruç tutarlar, ne hastalık bilirler, ne de hayız ve nifas görürler. Ne bevl ederler, ne de büyük abdest bozarlar. Ancak gül suyu gibi bir ter dökerler.

Şu halde kim Hakk’ın rızâsını ve cenneti isterse, dünya nimetlerinden az bir şeye kanâat etsin; dünyanın gelip geçici zevklerini terk etsin. Habib-i Kibriyâ’ya uyarak ona sevgiyle bağlansın ve onun yolunda gitsin.”
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın