Sami Efendi Çizgisi

Sami Efendi Çizgisi

Ahmet Rüstemoğlu

Bir Allah dostu.

Kendi başının derdine düşmüş bir insan. Kulluk borcunun farkında, bir emaneti Sahibine arı duru teslim etmenin kaygısıyla yaşıyor. Hiçbir şekilde, “Ben oldum”, demiyor, “Ben kurtuldum” yok. Sanki her daim çağrılacak gibi hazır bekliyor, çağrılacak ve hayatının hesabını verecek. Ama mütevekkil ve ümitli. Telaş da yok.

Sakin.

Durulmuş.

Temkinin sağladığı huzur hali içinde.

Her daim tefekkür, tezekkür, tedebbür...

Rabbin huzurunda her daim tezellül.

İddiasız.

Mahviyet ve mahfiyet içinde. Olabilse hiç görünmeden kulluk edecek.

Ama hayatın da içinde...

Zarif, nahif bir bedenle bir dağı taşımak nasıl mümkün olur?

Sami Efendi olunca mümkün olur.

Yüreğinizin tüm dokularını O'nunla birliktelik idraki nüfuz etmişse, itmi'nan tüm yürek kıvrımlarınızı sarmışsa olur.

Omuzlarınız yerine yüreğiniz hamallığa soyunmuşsa, dağları taşırsınız.

Yollara düşer, kapı kapı dolaşır, gönülleri, çağlar boyu akıp gelen bir emanetle buluşturursunuz..

Bu kadar sükunete, bu kadar gayret... Demek, ancak bu kadar sessizliğe bürünebilirseniz, size bu kadar yürekten konuşma cehdi lutf edilir.

Durun ve dinleyin onunla birlikte yaşanan sessizliği... Yüreğinizin kablolarını bağlayın ve alın içinize oradaki seslenişleri...

Sessizliği yaşayan, konuşturan insan.

Sessizliğe en derin sözleri yükleyen insan....

Kalbini dil yerine ikame eden insan.

O çalmışsa kapınızı ne demek istiyor anlıyorsunuz.

O gelmişse kapınıza, ne demek istiyor anlıyorsunuz.

O bakmışsa gözlerinize, ne demek istiyor anlıyorsunuz.

Demek dil, konuşma vasıtalarından sadece biri, ve belki de kalblere bağlıysa dil, gözlere bağlıysa hallere bağlıysa, daha derinden konuşuyor.

O hep öyle konuşuyor. Gözle, kalble, hal ile...

Her yerin derin suskunluklara büründüğü zamanlarda o, yollara düşmüş ve seslenmiş:

-Hadi gelin, yeniden gelin... Yollar yerli yerince duruyor. Yollar yolcusunu bekliyor. Yol yolcusuz kalmaz, içinizde bitmezse yol, bitmez. Hadi gelin.

Bir “istikamet” insanı.

Hiçbir şey onu yalpalatmıyor.

Önemli olan Halik'ın nezdinde var olabilmek... Dünyada yok gibi olsan da, belki gerçekten dünyada yok gibi olarak var olabilmek. En olmazı, dünyada varlık iddiasında bulunup, Halik'ın nezdinde var olamamak.

O, dünyada yok gibi yaşayıp, Halik'ın huzuruna varlık taşıyanlardan...

Kerametten önce istikamet.

Keramet yüklenip gitmek değil bu dünyadan, istikamet yüklenip gitmek.

Allah'ın “dostum” diyeceği kervana katılabilmek için, bütün nefeslere emek vermek.

Allah'ın kitabını hece hece okumak.

İşaretle bile olsa Halik'tan gelen bilgiyi anlamak, idrak etmek, hücrelere taşımak...

Fatiha Suresinde yıkanmak, arınmak, durulmak...

Hamd Allah için... Hamd Alemlerin Rabbi olan Allah için. Hamdi idrak, alemleri idrak, Allah için olabilmeyi idrak... Her kelimeyi kalb imbiğinde özümsemek.

Rahman...

Rahim...

O benim Rabbim.

Malik-i Yevmiddin.. Din günü... Malik... Ve ben.

Ancak Sana...

Ancak Sana...

İbadet...

Yardım talebi...

Ancak Sana...

İşte böyle idrak...

Kelime kelime, hece hece, harf harf...

Bakara Suresi...

İbrahim suresi...

Ya İbrahim ol, ya İsmail. Ya Yusuf...

Tevhid. Nifaktan kaçış, teslimiyet, günah çağrısı karşısında Allah'a sığınma...

Sahabe kıvamı...

Ebubekir sadakati, Ömer celadeti, Osman hayası ve Ali adanışı... Halid bin Velid coşkusu...

Yaşadığı çağa onların kalbi kıvamını taşıma cehdi. Onlarla aynı davada buluşma gayreti.

Allah Rasulüne kardeş olma aşkı.

Bir Allah dostu.

Sadelik, külfetsizlik. Hep bir yolda olma heyecanı... Allah ölçüleri üzerinde salabet, disiplin, tavizsizlik. eğilip bükülmeme, yamulmama... Yanlışlıklar karşısında metanet. Derin şer'i şerif hassasiyeti.

Yolu unutmamak.

Mektebi unutmamak.

Derslere sadakati unutmamak.

Darülerkam'dan çağlar boyu süt emmek...

Çağlar boyu akıp gelen kalbi buluşmalardan kopmamak. Altın zincire halka olmak.

İki kişi olunca yol arkadaşlığı bilincini ihya etmek.

Sohbet yaranı olmak.

Yaranı unutmamak.

Elele tutuşanların hukukunu en derin kalbi sorumluluk olarak taşımak.

Bir öksüz yapının “Usta”da kalmaması için, emaneti üstlenecek derya gönüllü evlatlar yetiştirmek için kuyumcu işçiliği yapmak.

Nezih olmak, latif olmak, afif olmak, basiretli olmak, müdebbir olmak...

Allah dostu olmak.

İncitmemek, incinmemek...

Tevazuda toprak gibi...

Müslümanlık izzetinde abide gibi...

Güzel, güzel, güzel Müslüman olmak.

Allah'ı görüyormuş gibi yaşamak ve görüldüğünde Allah'a en güzel kulluğu hatırlatabilmek...

Mahşer aydınlığında yaşamak...

Çizgi.

Ardından bıraktığı çizgide, izde yürünebilen insan olmak.

Ben Sami Efendi Hazretlerini tanıma imkanı bulamadım. Bunlar, onunla ilgili okuduklarımdan dinlediklerimden içime doğanlardır... Yani Sami Efendi (rahmetullahi aleyh)in benim içimdeki izidir. Ona, onunla birlikte bu dünyadan göçmüş bulunan bütün Allah dostlarına sonsuz rahmetler diliyorum.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın