|
Konu Başlığı: Saman çöpü olmaya reddiyedir Gönderen: Sümeyye üzerinde 04 Temmuz 2010, 15:27:36 Saman çöpü olmaya reddiyedir Suyun üzerinde yüzen saman çöpünün hikayesi ne kadar da hazindir Aslında giden sudur O, sadece suyun üzerine konma bedavacılığına tutunarak yol aldığını sanan bir zavallıdır Suyun güzergâhında farklı mekanlar görür Şaşırır kimi zaman, kimi zaman aklı başından gider Ama aslında gören o değildirOna sadece “gösterilir” Kolaycılığının bedelini, nereye gittiğini bilmeden sürüklenerek içinde kaybolacağı herhangi bir girdapla ödeyeceğinin farkında bile değildir Kendisini taşıyan birini bulmuştur ya… Gerisinin ne önemi vardır Saman çöpü olmayı kabullenenler, nesneleşerek öğütülmeye ve yok olmaya mahkumdurlar Geleceğin inşasında ne gibi bir katkıları olabilir? Onlar güdülmeye matuf birer beşer fukarası olabilirler ancak “Birileri” tarafından sunulan “paket hayat programlarını” alıp harfiyen uygulayan, şuurları hadım edilmiş güdümlü yaratıklar… Korkunun saltanatının gönüllü kurbanları… Korkuyu kutsayan, sırası geçecek diye bir yerlerinde çıbanlar çıkan; az ve geçici bir bedel için boynunu giyotine uzatan engizisyon pohpohçuları… “Şahıs” olmak yerine “birey” olmayı yeğleyen ve yalnızlıktan ölen biçareler… Kendini, parçalayacağını bildiği halde koskoca bir çarkın dişlileri arasına büyük bir iştihayla bırakan kapıkulları… Kim bunlar peki… “Nereye bu gidiş!” nidasına kulak vermeyen herkes… Bir ayna kadar yakın belki de her birimize İradeyi dışlayan ve yazgıya sığınıp her gün ona yüklü faturalar kesen miskin mütevekkiller… Kendine her an yeni bir psikoz icat edip içine girmeye can atan baylar Kasvetli bayanlar “Böyle gelmiş, böyle gidecek” diyen yorgun savaşçılar Elini taşın altına koymayıp taşlaşanlar Nemrut’un ateşini söndürmeye giden karıncayı tiye alanlar Kılavuzu karga olanlar… Aynileşerek, her gün yeniden sıradan vatandaşlar hizasına girmek, hayatı ıskalayarak sonlandırmaktan başka ne işe yarar “Sultan Tapu’nun Oğluna Vasiyeti”ni saman çöpü olmayı reddeden herkese önerebilirim “Sen şevk yolcususun; sakın konak yeri kabullenme! Yanında Leyla olsa da, taht-ı revânı kabullenme! Ey dere! Büyü de, hızlı akan bir ırmak ol Sana sahil vaad edilse de, sen onu kabullenme! Ey meclisler kuran insan! Sakın bu meclislere aldanıp Bu evren mabedinde kaybolmayı kabullenme Tâ ezel sabahında Cibril bana buyurdu ki: Akla uşaklık eden bir yüreği kabullenme! Batıl olan şirki sever; Hak olan ise tevhidi, Sakın ola ki bunların barışını kabullenme!” M İkbal Şevk yolcularıdır ki; asla konak yeri kabullenmezler Çırpını çırpını atlardan inmeyi akıllarından bile geçirmezler Çünkü onlar bilir ki; saman çöpü olmak sahili kabullenmekle başlar Resul KOTAN |