Ruhlarımızı başkalarının acılarına kapadık
Kırık pancurlar gibi hiç açılmamacasına içimize kapandık
Kalplerimize hüznün yağmurlarını bulaştıramadıkKıyılarımızdan çekildi iyilikYoksulların,yaşlıların,yetimlerin,öksüzleri n ve yolda kalmışların uzağına evler kurdukkapılarımızı kapattık;sofralarımızdan yoksulların sevincini eksik ettik
Göğsümüzde çarpıp duran merhamet kurşunlarının kanatlarını kopardıkellerimiz ne zamandır bir yetimin başını okşamadı,gözlerimizde bir yoksulun sevincini ağırlayamadık
önce şefkatimizi yitirdik,kaybın en büyüğünü yaşadık"sen çalış,ben yiyeyim"diyen uygarlık softalarına karşı duramadık"ben tok olduktan sonra banane"diyenlerin karşısında,paylaşmayı,vermeyi,sevmeyi,acımayı zenginlik sayan bir medeniyet kuramadıkönce biz kaybettik senin gibi olamadıkelimizle düzeltemediğimize dilimizle karşı çıkamadıkdilimizle düzeltemediğimize karşı içimizde tavır alamadıkinsanlığın mutluluğuna giden yoldaki dikenleri kaldıramadıkSENAİ DEMİRCİ[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
