Razı olan rızaya kavuşur

Razı olan rızaya kavuşur

Rıza demek, Allahü teâlâdan gelen her şeye razı olmak demektir. Allahü teâlâdan bir felaket gelse, ona da rıza gösterir. Kimseye şikayet etmez. Bu, her insanın yapabileceği bir iş değildir. Fakat, bunu yapabilen, büyük bir insandır. Böyle insanlarda, Peygamberlere mahsus sabır ve tahammül var demektir. Allahü teâlânın büyüklüğüne inandığı derecede insan, bu tahammülü ve bu rızayı gösterebilir. Gıpta edilecek bir meziyettir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Şüphe edilen altını, ateşle muayene ettikleri gibi, Allahü teâlâ, insanları dert ile, bela ile imtihan eder. Bazısı, bela ateşinden halis olarak çıkar. Bazısı da, bozuk olarak çıkar.)

Kul için, sahibinin işinden razı olmaktan başka çare yoktur. İnsan, bu dünyada kalmak için yaratılmadı. Dünyada iş yapmak, çalışmak için yaratıldı. İbrahim-i Havvas hazretleri anlatır:

“Bir zaman Şam civarındaydım. Nar ağacı gördüm. Tatlı nar yemek arzu ediyordum. Lakin gördüğüm narlar ekşi olduğu için, yemeyip sabrettim. Tatlı nar bulduğum zaman yerim deyip, yoluma devam ettim. Bir yere varınca, eli, ayağı olmayan, zayıf, halsiz, yaralı bir kimse gördüm. Yaralarına kurt düşmüş, hatta birçok eşek arısı yaralarına hücum etmiş, zavallıya ızdırap veriyorlardı. Onun bu çaresiz ve muzdarip haline acıyarak, yanına varıp;
-Bu halden kurtulmak ister misin? dedim.
-Hayır dedi. Ben hayretle;
-Niçin? dedim.
-Sağ sâlim olmak nefsimin arzusudur. Bu halde olmam ise Rabbimin muradıdır. Onun muradının aksi bir şeyi Ondan istemek, kulluğuma yakışmaz, takdirine razı olmak, elbette benim için hayırlıdır dedi.
-Müsaade et de hiç olmazsa arıları senden uzaklaştırayım, sana çok ızdırap veriyorlar dedim.
-Onlar bana ızdırap verdikçe, benim hâlim daha hoş oluyor. Ey Havvas! Sen benim çektiğim sıkıntıları, eşek arılarını boş ver, sen tatlı nar yemek arzusunu kendinden uzaklaştırmaya bak dedi.
-Bütün bunları nereden biliyorsun? dedim.
-Allahü teâlâ bildiriyor dedi. Sonra izin isteyip yoluma devam ettim.”

Zünnun-i Mısri hazretleri anlatır:
“Beni İsrailde yedi yüz sene Allahü teâlâya ibadet eden bir abid daima:
-Ya Rabbi! Senin rızanı isterim! diyordu. O sırada peygamber olan Danyal aleyhisselama vahy geldi ki;
(O abide söyle, eğer göktekilerin ve yerdekilerin ibadetini yapsa, yeri Cehennemdir!) Danyal aleyhisselam bunu o abide bildirdi. Abid, bunu duyunca sevindi ve;
-Ey Rabbimin hükmü! Ne hoşsun! Onun kazası hoş geldin! dedi. Sonra da;
-Ey Allah'ın Peygamberi! Yedi yüz yıl Hakk'ın rızasını istedim. Onun mülkünde kendimi sivrisinekten aşağı kabul ettim. Şimdi, Cehennemin odunu olmaya layık olduğumu ve Onun rızasının bunda bulunduğunu, yani Cehenneme gideceğimi anladım. Artık Onun rızası olan yeri ister oldum dedi. Yine vahy geldi ki:
(Ey Danyal! O kuluma söyle, o benden razı olunca, ben de ondan razıyım. Onu Cennet ve Cemâlime layık eyledim.)

Rıza, Allahü teâlâdan kendisine gelen takdirata razı olmaya denir. Nefs, inkârdan kurtulup, Allahü teâlânın kaza ve kaderinden razı olursa, Allahü teâlâ da, ondan razı olur. Böylece insan, kendini anlar ve tanır. Nesini tanıyan da, Rabbini bulur. Cenab-ı Hakkı tanıyan kimsede ise, büyüklük, kendini beğenmek hastalığı kalmaz ve nefsin kötülüklerinden kurtulmuş olur.

Enes bin Malik hazretleri anlatır:
“Zeyd bin Erkam hazretlerinin gözü ağrıyordu. Ona geçmiş olsun ziyaretine gittim. Resulullah efendimiz de orada idi. Mubarek elleriyle Zeyd bin Erkamın iki gözünü açtı. Mubarek ağzının suyundan koydu ve, (Senin için bir sıkıntı kalmadı) buyurdu. Gözleri hemen iyileşti. Sabahleyin Resulullah efendimizin huzuruna gitti.
-Ey Zeyd, gözlerinin ağrısı devam etseydi ne yapardın? diye sordular.
-Ya Resulallah, sabrederdim ve Allahü teâlânın takdirine rıza göstererek neticeyi beklerdim, dedi. Bunun üzerine Resulullah efendimiz:
-Canım kudretinde olan Allahü teâlâ için, eğer senin gözlerin o halde kalsaydı ve sen de sabretseydin affedilmiş olarak Allahü teâlâya kavuşurdun, buyurdu.”

Ahmed bin Alevi hazretlerinin talebelerinden birinin çocuğu vefat etmişti. O talebe buna çok üzülüyordu. Bunun üzerine Ahmed bin Alevi hazretleri talebesine buyurdu ki:
-Evladım, kazaya rıza gösterip sabredeceksin. Allahü teâlâ, bu yavruyu sana emanet verdi. Şimdi geri alırken sana çok sevap, iyilik verecek, acıyarak doğru yolda ilerlemeni, yükselmeni ihsan edecektir. Bu merhamete ve ihsana kavuşabilmek için sabretmeli, Onun yaptığını hoş görmelisin. Kızar, bağırıp çağırırsan, sevaba kavuşamazsın. Onun emrine razı olup, kazaya rıza göstereceksin. Bunları dinleyen talebe;
-Efendim, Allahü teâlânın takdirine razı oldum dedi.

Ebu Ali Dekkak hazretleri de; "Rıza, gelen musibetler karşısında kayıtsız kalmak, vurdum duymaz olmak demek değildir. Rıza; Allahü teâlânın hükmüne, takdirine itiraz etmeyip, boyun eğmektir" buyurmuştur.

Netice olarak İsmail Fakirullah hazretlerinin buyurduğu gibi:
“Allahü teâlâdan razı olandan, Allahü teâlâ da razıdır. Kazaya rıza, evliyanın şanındandır.”

Osman Ünlü
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın