Ramazan birazda hüzün demektir
Okyanusun ötesindeydi… Ailesinden, sevdiklerinden, hepsinden önemlisi dindaşlarından uzaktaydı Ne kalem kalem minarelerinden duyulan “Allahüekber” sesleri, ne oruç tuttuğunu ispat etmek için dillerini çıkarıp birbirine gösteren kara gözlü çocuklar vardı yakınlarında
Okyanusun ötesindeydi; ama sanki Ramazan’ın da ötesindeydi Ne buram buram kokan pideler, ne telaşlı telaşlı evine yetişmeye çalışan Ramazan’ı idrak eden müminler vardı Okyanusun ötesindeydi işte Hem ne bekleyebilirdi ki daha fazla… “Lisanlar farklı, deriler rengârenk” idi Gurbetteydi işte; gurbette…
Annesinin onu otogardan yatılı okula uğurlayışını hatırladı Gurbete gitmeyi sadece öyle bir şey sanıyordu; başka bir şehre gitmek, anneden babadan ayrılmak Ama şimdi anladı ki gurbet asıl buydu; okyanusun ötesine gitmek
Dondurulmuş yemeğini aldı mikrodalgaya attı ve saatine baktı; daha 10 dakika vardı iftara Ne çok zaman vardı yemeği hazırlamak için Oysa ülkesinde 3-4 saat kaldı mı iftara, tatlı bir telaş sarardı insanları, nasıl yetişecek yemekler akşam ezanına diye
Ne TV’lerde “iftar özel” programları vardı ne de “Çağrı” filmi Dondurulmuş yemeğinin ısınması için mikrodalga fırınını çalıştırdıİmsakiye aradı buzdolabının üzerinde, ama yoktu Sonra internetten baktı ve buldu okyanusun ötesindeki iftar vaktini Hem bu arada hazırdı yemeği Ormana bakan penceresinin yanındaki masanın üzerine koydu yemeğini Kendi ezanını kendi okudu Kendisine babasının öğrettiği gibi “’ım senin rızan için oruç tuttum Senin rızan için orucumu açıyorum” dedi ve “Bismillah” diyerek başladı ilk lokmasını çiğnemeye
Lokmalar sıra sıra oldu, inmedi boğazından Sanki düğüm düğüm olmuştu da inmek istemiyordu yemekler aşağıya “Uzaklarda Ramazan biraz da hüzün demek” derken birkaç damla gözyaşı indi yanaklarından aşağıya doğru usulca Okyanus ötesinde bir gençti o Gurbeti her ne kadar hücrelerine kadar hissetse de bir mefkûre uğruna gitmişti ve “Gel” denmeden de gelmeye hiç niyeti yoktualıntıdır [
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
