๑۩۞۩๑ İslami İlimler Dunyası ๑۩۞۩๑ => Dini makale ve yazılar => Konuyu başlatan: Sümeyye üzerinde 19 Kasım 2010, 12:12:59



Konu Başlığı: Rabb in terbiyesinde temizlenen nefis
Gönderen: Sümeyye üzerinde 19 Kasım 2010, 12:12:59
‘Rabb’in Terbiyesinde Temizlenen Nefis


“Andolsun nefse ve ona bir düzen içinde, biçim verene,

Sonra ona fücurunu ve takvasını ilham edene,

Felah bulmuştur; onu tezkiye edebilen,

Ziyan etmiştir; onu kirletip gömen!”  (91/7–10)

 

En güzel şekilde yaratmış; Rabbim bizi, (95/4)

İyilik için kılmışsa da kabiliyetli,

Kötülüğe de temayüllüyüz, imtihan gereği.

Bunun için de nefsimizi takva ile temizlemeli.

 

Ancak İslam ortaya çıkarabilmekte güzellikleri,

En mükemmel terbiyeci olarak tanıyoruz; Yüce Rabbi.

“Okusun diye bize âyâtını; gönderdi peygamberini,

Talim etsin diye verdi, Kitab’ı ve hikmeti.”   (2/129)

 

Ya bu talim ve terbiyeden kaçanlara ne demeli? (27/80)

Eğitim ve öğretim sunmak onların da derdi.

Bazılarına göre eğitmek; kendi fikirlerini,

Giydirmek herkese, elbise gibi.

Kontrol altına almak istemekteler belli ki,

Dayatmaktalar zorla istediklerini.

Öyle mi ki, İslam’ın terbiye yöntemi,

Basiret üzere anlamaya davet eder; her ferdi.

 

Beşeri eğitim de, hedefler ahlaklı insanı,

Ancak sağlam bir temeli olmadığından; elde edemez başarı.

Onlar da her şeyi akıl süzgecinden geçirir, belki,

Ancak şaşkın bir haldedir, olmadığından bir mihengi.

Oysa aklını kullanırken, islamın terbiyesindeki;

Vahiyden güç alır, kalmaz içinde çelişki.

 

Öğrendikleri, ameli olmayan, faydasız bilgiyi,

Taşırlar, “kitap yüklü merkep” misali.

Müslümansa, gayesiz öğrenmez hiçbir şeyi,

Gayretini artırır; edindiği her bilgi.

 

Zamana ve mekâna bağımlı değildir, islamın terbiyesi.

Akif’in de “başlasın terbiyeniz ailelerden…” dediği gibi,

Her ev bir mescid bir mekteptir; iyi değerlendirilmeli.

 

Müslüman kendi nefsini ederken tezkiye,

Ateşten korumak için, dikkat eder, ehline de. (66/6)

Rıbbiyyunlar olarak çıkınca huzura ahirette,

Şundan başkası değildir, duymak isteyeceklerimiz de:

 

“Ey o Rabbine muti olan nefs-i mutmainne!

Sen dön o Rabbine,

Hem râdiye olarak, hem merdiye,

Gir kullarımın içine,

Gir cennetime!”  (89/27–30)

 

Elif Öztemiz