Ömrü Değerli ve Bereketli Kılmak

Ömrü Değerli ve Bereketli Kılmak

Ömrünü Allah yolunda cihada vakfetmiş olan yüce önderimiz, Peygamberimiz şöyle buyurmuşlar: “Kim Allah yolunda bir tel saç ağartsa kıyamet günü o saç onun için nur olur” (Tirmizi, Hadis no: 1635)

Bu hadis-i şeriften mülhem olarak Mevlânâ da Mesnevisinde şöyle diyor: “Kim Allah yolunda bir tel saç ağartırda zarar ederse gavur olayım.” Allah yolunda samimi olarak harcanan emek ve servetlerin boşa gitmesi asla söz konusu olamaz. . Yüce Mevlâ bunu defaatle te’yit etmektedir. “Onlar Allah yolunda ne zaman bir susuzluk, yorgunluk ve açlığa maruz kalsalar, kafirleri öfkelendirecek biçimde bir yere ayak basarlar veya düşmana karşı bir başarı elde etseler, bunların her biri onlar için iyi birer amel olarak yazılır. Allah iyilerin emeğini asla boşa çıkarmaz. Yine onlar küçük olsun büyük olsun hayır yolunda bir harcama yaptıklarında, bir yol katettiklerinde bu -Allah tarafından onlara yapmış olduklarından daha güzeliyle karşılık olmak üzere muhakkak onların lehine yazılır. (Tevbe, 120-121)

İnsan hayatını değerli ve bereketli kılan en önemli husus Allah yolunda hizmettir. Allah’a iman hayata anlam; Allah yolunda hareket hayata bereket kazandırır. Kişinin ferdi dünyasını aşmayan, şahsi çıkarlarla sınırlı olan, içinde dava kokusu, iman soluğu olmayan işler harcı âlem işlerdir. Her söz ve davranışın Allah rızasına yönelik bir tarafı olmalıdır. Her şey ilahi bir boya taşıdığı zaman güzeldir. Solmayan boya Allah’ın boyasıdır. En güzel hayat Allah’a adanan hayattır. Peygamberlerin hayatları böyledir. “Deki: Benim namazım, her türlü ibadetim, hayatım ve ölümüm âlemlerin Rabbi olan Allah içindir.” (Enâm: 162)

Allah rızası göz önünde tutularak yapılan ibadet ve hizmetlerin meyveleri hem bu dünyada hem de âhirette bol bol devşirilir. Böyle ameller hemen farkedilir.

Zira bunlarda nefsaniyet ve dünyevi menfaat kokusu yoktur. Böyle ameller hasede, kavgaya, fitneye sebep olmazlar. Daima sevgi ve başarı kaynağı olurlar. Dünyamızda yaşanan kavgalar, harpler, haksız rekabetler, yolsuzluklar, hırsızlıklar mukaddeslerin dışlanmasından, hayatın büsbütün sekülerleşmesinden kaynaklanmaktadır. Yegane gaye haline getirilen dünya hayatı ve menfaati dünya hayatını da çekilmez hale getirdi. Menfaati kıble haline getiren bir anlayış ortalığı savaş alanına çevirdi. Beşeri çatışmalar kemik başında dolaşan köpeklerin kavgasına dönüştü.

İki türlü yol vardır. Birisi Allah yolu, ötekisi de tağut ve şeytanların yoludur. Allah yolu sevgiye, barışa paylaşmaya, kaynaşmaya giden yoldur. Tağut (azgın)ların şeytanların yolu ise savaşa, düşmanlığa, yağmaya, soyguna açılan yoldur. Biz Allah yolunda savaş derken öldürme ve yağmayı esas alan savaşı değil, bilakis haksız yere öldürmeyi, sömürü ve yağmayı ortadan kaldırmayı hedefleyen savaşı kastediyoruz. Allah yolu müminlerin, şeytan yolu ise kafirlerin yoludur. Herkes kendi yolu için savaşır. “İman edenler Allah yolunda savaşırlar, kafirler ise tağut (batıl davalar ve şeytan) yolunda savaşırlar. O halde şeytanın dostlarına karşı savaşın. Şüphesiz şeytanın planı daima zayıftır.” (Nisa, 76) Savaşla ilgili ayetlere bakıldığında İslamın ancak zulmü, baskıyı, haksız saldırıyı önlemek için savaşa izin verdiği görülür. Savaşın Allah yolunda olması, fayda açısından bütün kullara yöneliktir. Zira Allah’ın hiç bir şeye ihtiyacı yoktur. Allah yolu tabiri bütün güzellikleri, insanlara ve diğer varlıklara yönelik faydaları kapsar. Bu yolda sarfedilen her türlü emek mübarektir, sahibi için ecir vesilesidir. Allah yolunda yürüyenlerin mükafatlarına dair pek çok âyet ve hadis vardır. Efendimiz şöyle buyurmuşlardır: “Kimin ayağı Allah yolunda tozlanırsa, onu yakmak cehenneme haramdır.” (Nesei, Cihad, 9) “Allah yolunda uykusuz kalan göze ateş haram kılınmıştır.” (Nesei, Cihad, 10) “Sabah erkenden ve akşamleyin Allah yolunda cihada gitmek dünya ve içindeki herşeyden daha faziletlidir.” (Nesei, Cihad, 11)

Ömürlerini değerlendirmek isteyenler bütün söz ve davranışlarını ibadet ve gayretlerini Allah rızası istikametine çevirirler, bunun için hâlis niyet kafidir. Zira ameller niyetlere göre değerlendirilir. Tabiiki halis niyetin de halis imana dayanması lâzım. Allah’a inanmayanların Allah’tan bir şey beklemeye hakları da yüzleride yoktur. Herşey Allah ile anlam kazanır. Allahsızlık anlamsızlıktır. İman ve ihlasa dayalı her şey kâr. İnkar ve riyaya dayalı her şey zarardır. “Rablerini inkar edenlerin yapıp ettikleri, fırtınalı bir günde rüzgarın savurduğu kül gibidir. Kazandıkları hiçbir şeye yaramaz. İşte gerçek kayıp budur.” (İbrahim, 18)

Allah’ın rızasını gözeterek, sevabını umarak yapılan her iş insan için yük değil zevktir. Bu tarzda yapılan amellerin tamamı ibadet hükmündedir. İman, ihlas ve ahiret boyutu olmayan ameller ise külfettir. Bu yolla dünyevi kazançlar elde edilse bile bu türlü kazançlar geçici rahatlıklar sağlar, fakat daimi huzur ve gönül ferahlığı sağlamaz. Ahiret boyutu olmayan kazançlar kaybedildiği zaman derin üzüntü kaynağı olur. Kaybetmenin üzüntüsü kazanmanın sevincine baskın gelir. Elemden kurtulmak lezzet, lezzetten mahrum olmak elemdir, derler. Yapılan iyilikler ve güzel işler hatırlandıkça sevinç, yapılan kötülükler hatırlanmadıkça üzüntü kaynağı olur.

İnsan ömrünü güzel ve bereketli kılacak hem çok hem de kolay nice ameller vardır. Dedikodu yerine dili zikirle, aklı fikirle meşgul etmek, iyiliği emredip kötülükten sakındırmak, tanıdığımız-tanımadığımız herkese selam vermek, güler yüz göstermek, güzel söz söylemek, dost ve hastaları ziyaret etmek, hayır kurumlarında gönüllü çalışmak, can taşıyan bütün mahlûkatın yardım ve hizmetine koşmak, rahatsızlık veren şeyleri ortadan kaldırmak, ağaç dikmek, mevcut olanların bakımını yapmak, küsleri barıştırmak, yeni bilgiler edinmek, başkalarını bilgilendirmek, darda olanların ihtiyacını gidermek, giderilmesi için aracı olmak. Bu saydıklarımız ve benzeri iyilikleri yapamıyorsak en azından şahsen kötülüklerden uzak durmak. Kimseye zarar vermemek bile bir kazançtır. İyi insan olmak için mutlaka iyilik yapmak gerekirse de, kötülükten uzak durmak da dolaylı olarak iyilik sayılır.

Dünyamızı cennete çevirmek de, cehenneme çevirmek de insanların elindedir. Müslüman daima iyilik ve güzellik peşinde olan insandır. Yüce Mevla: “Hayır işlerinde yarışın” (Bakara, 148) buyuruyor.

“İyilikle kötülük bir olmaz. Sen kötülüğü en güzel bir şekilde savuştur. O zaman seninle arasında düşmanlık olan kimse sanki candan bir dost oluverir.” (Fussilet, 34)

İnsanın değeri, yaptığı değerli işlerle artar. Hiç bir işe yaramayan, üstelik kötülük kaynağı olan kimseler hayvanlardan bile aşağı olur. Zira hayvanların insanlar için sayılmayacak kadar faydaları vardır. Etleri, sütleri, derileri, tüy ve yünleri, yavruları ve hatta gübreleri bile birer değerdir. Hayatı gerçek anlamda insani bir hayata dönüştürmek, değerli ve bereketli kılmak insanın en başta gelen görevidir. Aksi halde düyaya gelmenin bir anlamı kalmaz. Her şey güzel insanla güzelleşir. En kârlı yatırım güzel insan yetiştirmeye yönelik yatırımdır.

Günah ve düşmanlığın değil, dostluk ve iyiliğin hakim olduğu bir hayat için seferber olalım. “İyilik ve takva üzerinde yardımlaşın, günah ve düşmanlık üzerinde yardımlaşmayın” (Maide, 2) Mevlâ cümlemize değerli, bereketli ve ahirete endeksli bir ömür nasip etsin. Amin.

Alıntı
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın