Ölüm dostun Dost’a kavuşması  

Başkalarında gördüğümüz fakat kendimize hiçbir zaman yakıştıramadığımız bir elbisedir o. En yakınken en uzak, hatta unutulandır. Bu yüzden çoğunlukla söze “ölümün soğuk yüzü!” diyerek başlanır. Ustalık, “ölümün gülümseyen yüzü”nü görebilmektir. “Bu dünyada renk, nakış, lezzet, ne varsa küsüm/gözümde son marifet, Azrail’e tebessüm…” mısralarıyla ölümle ilgili fikir savaşına son noktayı koyar üstat Necip Fazıl. Azrail’e tebessümün yolu iman iklimine bağlıdır. İlahi takdire teslimiyet göstermenin belirtisidir ölümü, dostun Dost’a kavuşması gibi görebilmek.

Efendimiz (s.a.v) dünya hayatının son demlerinde Refik-i A’la’ya; en yüce Dost’a yürümekte olduğunu söyleyerek yüce Rabbi’ne kavuşmuştur. (Buhari, Rikak, 42; Müslim, Selam, 46)

Rabbimiz, ölümü de hayatı da insanların hangisinin amelinin daha iyi olduğunu ortaya çıkarmak, “sınav” yapmak maksadıyla yarattığını bildirir. (Mülk, 2)
Ancak ahiret dediğimiz baki hayatta belli olacaktır bu sınavın sonucu. İnsan sınavda olduğunu her zaman hatırında tutmalı.

Peygamber Efendimiz (s.a.v), ölümü en fazla ananları ve ölüm için sürekli hazırlık yapanları, insanların en akıllısı olarak niteleyerek; “Onlar dünyanın şerefini ve ahiretin kerametini elde etmişlerdir” buyurur. (İbn Mace)


Hülya BALÇIN

Esselamu aleykum , Rabbim cümlemize hayırlı ömür ve Dost'a kavuşacağımız güne kadar ilimli günler nasip eylesin..Şüphesiz her canlı ölümü tadacaktir..Hayırlı paylaşımın için Rabbim razı olsun kardeşim..Dua ile.