|
Konu Başlığı: Nur da sensin nar da insan Gönderen: Sümeyye üzerinde 20 Aralık 2010, 16:34:59 Nur Da Sensin Nar Da :İnsan.... Şair, “Karşındakine değer verdiğin kadar insansın!” diyor ve insanı alıp başka diyarlara götürüyordu. Değer verene değer verilirdi, bunu çok iyi bilirsin. Bir şeyden her şeyi, her şeyden bir şeyi yaratan bir Hâlık vardır ve sen de Yunus’un diliyle yaradılanı seversin Yaradan’dan ötürü. Bütün sır sendedir ve senin dilindedir. Gökyüzündeki milyonlarca yağmur taneciği kadar sevimli, küçük ve zayıf; yerdeki su kadar rahmetli, bereketli ve güçlüsün. Güller susuz olmaz ve solmayan güller kokmaz iyi bilirsin. Bir gün gelir dünyaya hükmedersin. Karıştırmadığın memleket kalmaz; lâkin bir gün olur çayını bile karıştıramayacak hâle gelirsin. Ya haddini bilirsin veya haddini Hak bildirir senin. Yunus’ta gönülsün sen, Şeyh Galip’te aşk. Âkif’te yüreksin ve Mevlânâ’da hoşgörü. Çanakkale’de âbidesin sen, Sarıkamış’ta figan. Bir başına cansın sen, milletinle kaynaştığında vatan. Çukurova’da Seyhan’sın sen, atayurdumda Seyhun. Emirdağ’da karsın sen, esersin Dumlupınar’a. Türkmenistan’ın Garrıgala’sından bir türkü tuttursan sen, eşlik ederim Kırıkkale’den ben. Bir tende iki beden. Biri kendim biri ben. Dün sendin, bugün sensin ve yarın ben. Gülden almışsın güzelliğini, gülün bülbülüsün sen. Gülün sevdası bütün yüreklere yürüsün. Yürekleri Gül Yüzlü’yle güldürürsün. Gül alırsın sen, gül satarsın. Gülden terazi tutansın sen. Kelimeleri mısralara dizen benim, dize getiren sen. Başa taçsın sen, derde ilâç, yüreğime kırbaç. Toroslarda karsın sen, çöllerde yâr. Urfa’da korsun sen, İbrahim’de (as) nur. Adın belli ama, kimliğini tarif etmek zor. Bir tutkusun, sınırsız yurtların var senin. Asya steplerinde bir küheylansın sen, taze yüreklerde bir ceylan. Senin damarlarında ‘delikan’ dolaşır. Sen; dünyanın dört bir yanında dolaşan civansın. Çiçekler açarken isimsiz steplerde, acıya türkü mü söylenirmiş?!.. Aral’ın serin sevdasısın sen, Hazar’ın feryadı. Karanlığı solduransın sen, nura doyuran. Yarımsın sen tamamlanmayan, yarınsın sen bulunmayan. Susun sen, durulmayan, delice akan. Gecesin, ince ince ruha dolarken sessizce. Çözülmeyen bir bilmecesin. Ne zorsun, ne uzun; sadece iki hece. Ağlayansın saatlerce ve güldürensin senelerce. Bir milletsin sen, saçların adedince. Yaratılışındaki mânâyı bildiğin sürece. Zamansın sen sessizce akan, bir ağıtsın yürekler yakan. Âşıkta sazsın sen, şairde söz. Yürekte közsün sen, surlarda göz. Şiirde kafiyesin, sandıkta hediye. Gökte kubbesin sen, yerde habbe. Dilde dileksin, gönülde melek. Uzakları yakın eden bir uzaksın. Seher yeliyle gelen sessin sen. Ben, sen, o, biz, siz, onlar; herkessin sen. “Senin mâhiyyetin hattâ meleklerden de ulvîdir Avâlim sende pinhandır, cihanlar sende matvîdir” Bayram Gökmen |