Sayfayı Yazdır - Nefsin isteklerini terk etmeli

Nefsin isteklerini terk etmeli

İnsan olarak çoğumuz, alıştığımız şeyleri, yanlış da olsa terk edemiyoruz. Halbuki İslamiyet, nefsimize hoş gelenleri değil, Allahü teâlânın rızasına uygun olanları yapmamızı emretmektedir. Doğru ve hak olan, bizlerin nefslerimize uyarak yaptıklarımız değil, Rabbimizin emrettikleri, Peygamber efendimizin bildirdikleridir. Müslüman olmakla, Rabbimizin çok büyük bir ihsanına kavuşmuşuz. Bu nimetin elden çıkmaması için, nefsimize değil, İslamiyet’in bildirdiklerine tâbi olmamız lazımdır. Çünkü ebedi kurtuluş, Muhammed aleyhisselamın bildirdiklerine inanmakla ve ancak Ona uymakla mümkündür.

Bu konuda, İslam âlimlerinden Yusuf Nebhani hazretleri buyuruyor ki:
“İnsan, alıştığı âdetleri sever. Bunlardan ayrılmak istemez. Doğunca, süt emmeye alışır. Bundan ayrılmak istemez. Büyüdükçe, evine, mahallesine, şehrine alışır. Bunlardan ayrılması, çok güç olur. Sonra, dükkanına, sanatına, çalıştığı fen işlerine ve çoluk çocuğuna, diline, dinine alışır. Bunlardan ayrılmak istemez. Böylece, muhtelif cemaatler, kavimler, milletler hasıl olur. Şu halde, bir milletin dinlerini sevmeleri, dinlerinin en hayırlı din olduğunu anladıkları için değildir. Aklı olan, kendi dinini ve başka dinleri incelemeli, dinler arasında hak olanı anlamalı, ona sarılmalıdır. Çünkü, bâtıl dine bağlanmak, insanı ebedi felaketlere, daimi azaplara götürür.

Muhammed aleyhisselam kırk yaşında iken, Peygamber olduğu kendisine bildirildi. Altmış üç yaşında iken vefat etti. Peygamberliği yirmi üç sene devam etti. Bütün Arap yarımadası kendisine itaat ettikten ve dini her tarafa yayılıp anlaşıldıktan ve daveti şarkta ve garpta işitildikten ve Eshabı, yüzelli bin olduktan sonra vefat etti. Veda haccını, yüz yirmi bin Sahabi ile yaptı. Bundan seksen gün sonra vefat etti. (Bugün dininizi ikmal ettim ve üzerinize olan nimetimi tamamladım ve dininizin İslam olmasını beğendim) mealindeki, Maide suresinin üçüncü âyet-i kerimesi, bu hacda nazil oldu.

Bu Sahabilerin hepsi, sadık ve emin idi. Çoğu dinde derin âlim ve hepsi Evliya idi. Resulullahın dinini ve mucizelerini, yer yüzüne yaydılar. Çünkü, cihad için, memleketlere yayıldılar. Gittikleri yerlerdeki insanlara, din bilgilerini ve mucizeleri ulaştırdılar. Bunlar da, başkalarına bildirdiler. Böylece, her asrın âlimleri, sonraki tabakadaki, daha çok âlime bildirdi. Bunlar da, bu ilimleri ve bunları bildirenleri, binlerce kitaplara yazdılar. Öğrendikleri hadis-i şerifleri, sahih, hasen gibi, birçok kısımlara ayırdılar. Yalancıların hadis diyerek uydurdukları sözleri kitaplarına sokmadılar. Bu hususta, çok dikkatli ve hassas davrandılar. Bunların gayretleri ile, İslam dini çok sağlam esaslar üzerine kuruldu ve hiç değiştirilmeden yayıldı. Diğer dinlerin hiçbiri böyle sıhhatli nakledilemedi.

Bir insanın, tâbi olduğu dinin bâtıl olduğunu anlaması ve bu dini terk ederek, Muhammed aleyhisselama iman etmesi, nefsine çok güç gelir. Çünkü nefs, Allahü teâlâya ve Muhammed aleyhisselama ve Onun getirdiklerine düşman olarak yaratılmıştır. Bâtıl dindeki analar, babalar, muallimler ve kötü arkadaşlar, radyolar ve televizyonlar, nefsin bu düşmanlığını kuvvetlendirirler. Bunun için, “Çocuğa bir şeyler öğretmek, taşa yazı yazmak gibidir” denilmiştir. Nefsin bu düşmanlığını yok etmek için çok çalışmak, nefs ile cihad etmek ve nefsi akıl ile inandırmak lazımdır.

Ey insan! Kendine merhamet et! Aklından gaflet perdesini kaldır! Bâtılın bâtıl olduğunu görerek, ondan kurtulmaya çalış! Hakkın hak olduğunu da görerek, ona tâbi ol, sarıl! Vereceğin karar, çok büyük, çok mühimdir. Vakit ise, çok azdır. Muhakkak öleceksin! Öldüğün vakti düşün! Başına geleceklere hazırlan! Hakka tâbi olmadıkça, ebedi azaptan kurtulamazsın! Son pişmanlık fayda vermez. Son nefeste hakkı tasdik etmek kabul olmaz. Fakat, Müslümanın günahlarına tevbe etmesi, kabul olur. O gün, Allahü teâlâ; (Kulum! Sana akıl nurunu vermiştim. Bununla, beni anlamanı, bana ve Peygamberim Muhammed aleyhisselama ve Onun getirdiği İslam dinine iman etmeni emretmiştim. Bu Peygamberin geleceğini, Tevratta ve İncilde haber vermiştim. İsmini ve dinini her memlekete yaydım. İşitmedim diyemezsin. Gece gündüz, dünya kazancı için, dünya zevkleri için çalıştın. Ahirette başına gelecekleri hiç düşünmedin. Gaflet içinde iken, ölümün pençesine düştün) derse, ne cevap vereceksin?

Ey insan! Başına gelecekleri düşün! Ömrün tükenmeden, aklını başına topla! Etrafında gördüğün, konuştuğun, sevdiğin, korktuğun kimselerin hepsi, birer birer öldüler. Birer hayal gibi, gelip gittiler. İyi düşün! Ebedi ateşte yanmak, ne büyük azaptır! Sonsuz nimetler içinde yaşamak ise, ne büyük nimettir. Bunlardan birini seçmek, şimdi senin elindedir. Herkesin sonu, bu ikisinden biri olacaktır. Bundan kurtulmak imkansızdır. Bunu düşünmemek ve tedbir almamak, büyük cahillik ve cinnettir. Allahü teâlâ, hepimizi, nefsimize uymaktan korusun! Amin.”

Osman Ünlü

๑۩۞۩๑ İslami İlimler Dunyası ๑۩۞۩๑ => Dini makale ve yazılar => Konuyu başlatan: Hadice üzerinde 03 Ocak 2011, 10:09:42