Kul Olan Kul Gibi Yaşar

Dünyada aklı başında olup da, ölüm gerçeğini kabul etmeyen hiçbir kimse yok. Fakat, buna rağmen bunun idrakına varan; acizliğini, çaresizliğini her an hatırlayıp “kul” gibi yaşamayan çalışan, geçici olan bu âleme gönderiliş gayesine uygun davranın insan sayısı çok az.
Bazan insanoğlu acizliğini unutup, haddini aşıyor: Bir kaza esnasında veya ağır hastalıklarda hasta yakınları, “Ölmene müsaade etmeyecem!”, “Sakın ölme!”, “Bizi bırakıp gitme!” gibi kulluğa yakışmayan laflar ediyorlar. Sanki ölüp ölmemek, gidip gitmemek kendi allerinde! Teknolojinin herşeye çare bulacağını zannediyorlar. Birçok olay, çok güvendikleri teknolojinin çaresizliğini kendilerini de ibretle seyrediyorlar. Eğer bir kimseye cenab-ı Hak ölümü murat etmiş ise, cümle âlem bir araya gelse yapacakları birşey olmaz; yaşamasını murat ettiyse kimse de buna engel olamaz!

FİİLEN MUHALEFET HALLERİ
Şakîk bin İbrâhim hazretleri buyurdu ki: İnsanlar, dört şeyde sözle muvâfakat ettiler,kabul ettiler fakat fiilen muhâlefet ettiler.
1- "Biz Allahın kullarıyız!" dediler. Fakat bir kul, köle gibi değil, bir hür kişi gibi davrandılar.
2- "Allah bizim rızkımıza kefildir" dediler. Fakat kalbleri dünyalıktan başka hiçbir şeyle tatmin olmadı.
3- "Âhıret dünyadan hayırlıdır!" dediler. Fakat devamlı dünyalık toplamakla meşgûl oldular.
4- "Bizler mutlaka öleceğiz!" dediler. Fakat hiç ölmeyecek insanlar gibi davrandılar.
Aklı başında olana yaraşan, “kul” olduğunu hatırlayıp gaflet uykusundan uyanmaktır. Gaflet uykusundan uyanmış olmanın alâmeti dört şeydir:
1- Dünyevî meselelerle alâkalı husûslarda kanâatkâr olur, acele etmez.
2- Âhiretle alâkalı meseleler husûsunda kanâatkâr olmaz, yapmada acele eder.
3- Dînî, uhrevî konularda istişare eder, âlimlere danışır. Kendiliğinden bir iş yapmaz.
4- Halka nasîhat eder, onlara iyi davranır, çevresindeki insanları iyi bir şekilde idâre eder.
İnsanların en fazîletlisi, kendisinde beş haslet bulunan kişidir. Bu insan:
1- Her zaman, Rabbine kulluğa yönelir,
2- Herkese faydalı olduğu açık ve kesindir. Herkes bilir.
3- Halk onun şerrinden emindir, kimse ondan zarar görmez
4- İnsanların elindekine hiç bir sûretle güvenmez.
5- Ölüme her an için hazırdır.
Ölüme her an hazır olanın ve hazır olmayanın hali: Geçmişte, çok kibirli, gururlu ölümden çok korkan bir hükümdar vardı. Birgün maiyeti ile atın üzerinde dolaşırkan, karşısına, yamalı fakat temiz elbiseli yaşlı bir kimse çıkar. Hemen “Uzaklaştırın” emrini verir. Mâiyetindekiler uzaklaştıramazlar. Bu hâli gören hükümdar, küplere biner. Fakat ihtiyar hiç oralı olmaz. Kulağına yavaşça, “Ben Azrâilim” der. Bu sözü duyan hükümdarın yüzü solar, eli ayağı soğumaya, korkudan titremeye başlar. “Ne olur bana biraz müsâade ver! Geri dönüp çocuklarımı, sarayımı son bir defacık olsun göreyim “ der. Azrâil aleyhisselâm,”Hayır buna müsâade edemem” deyip orada canını alır. Hükümdar saltanatından, köşklerinden ayrılmanın acısıyla cansız bir şekilde attan aşağıya yuvarlanır.

HAZIR OLAN KİMSENİN HALİ
Azrail aleyhisselam bu defa da, ölümden kormayan, her zaman ölüme hazır olan sâlihlerden birinin de yanına gelerek,”Benim işim, Rabbimden aldığım emirle can almaktır.” der. O kimse, “ Buyurun, aldığınız emri yerine getirebilirsiniz.” der. “İstersen, şu an hazır değilsen sana izin vereyim, git çoluk çocuğun ile görüş onlarla helâllaş, der.” Lüzûm yok, ben zaten her zaman onlarla helâllaşırım, ben her zaman ölüme hazırım. Senden istediğim, bir an önce beni Allahü teâlâya kavuşturmandır. Sadece namaza durup, secde hâlinde iken canımı alırsan memnun olurum.” Secdeye vardığında, Azrâil aleyhisselâm canını alır. Huzur içinde, ahıret alemine uçup gider.
Ölüme her zaman hazır olan kimse için, ölüm korkulacak bir şey değildir. Hattâ sevinilecek bir şeydir. Çünkü, ölüm sevgiliyi sevgiliye kavuşturan köprü gibidir. Ehl-i sünnet üzere Îmân edip salih amel işliyen kimselere, ölüm ânında melekler gelerek, korkmamalarını, üzülmemelerini söylerler; onlara, karşılaşacakları mes'ut hayâtı müjdelerler

Mehmet Oruç

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın