|
Konu Başlığı: Mümin Affedici Olacak Gönderen: Zehibe üzerinde 15 Ekim 2010, 19:23:49 Mü'min Affedici Olacak...
Müslüman denildiği zaman, bütün iyilikler onun üzerinde cem edilmiş bir insan telakki etmek lâzım. Ama bunu gören, yaşayan da pek azdır, zümrüdü anka gibi. Yine ancak bu, seyrü sülûk görenlerden tek tük çıkabiliyor. Bir kere affedici olabilmek, intikamcı değil. Mü’min daima affedici olacak. Bilhassa iki müslüman, aralarında ufak birşeyden bakıyorsun birbirlerine giriveriyorlar. Celâdet ancak küffara karşı. İnsan, kalbini mümkün olduğu kadar sevimsiz insanlarla meşgul etmemesi lâzım. Ne kadar sevse de, sevmese de onun tesiri altında kalır. Fakir meselâ darda kaldığım zaman, Ebu Bekir Sıddık (r.a) Efendimizin kitabını şöyle göğsüme bir koyarım, muazzam ferahlık verir. Nezaket de dediğimiz gibi hududu yok, şahsa göre. Nazik bir insan, daha nazik bir insanın yanında kaba saba kalıverir. Ölçünün nihayeti yok. Ama ne var, burda bir incelik var. Hakikat de söylenecek. Ben kalp kırmam, herkesle geçinirim dedi mi bir insan, o nâkıstır, noksandır. Herkesle geçinmek mukadderse geçinirsin. Geçinirse de hakikati söylemesi lâzım. Bazı insan da aşırı yumuşak oluyor. Onu vird edinmiş oluyor, ben herkesle bilaistisna dinli-dinsiz geçimli olacağım diyor, olmaz. Bir kaç muhitte, bazı kardeşler onu ölçü almışlar. Halbuki tebliğciler, mürşidler herşeye göz yummazlar, yerine göre. Kimisine çok iltifat ederler, kimisine yüzünü asar, ağzını bile açtırmaz. Hak, hukuk, adalet beraber yürüyecek, nezaketin içinde. Bazı insan vardır; naziktir, herkesle geçimlidir. Evet efendim diye devamlı baş sallar. Adam dedikodu, gıybet yapar, o da ona başını sallar. Yalan olduğunda ona iştirak etmiş olur. Ölçülü işleri ancak Cenâb-ı Hakk nasib eder. Bilhassa fesadın, hasedin, hubbu riyasetin kalbden çıkması lâzım. Bazı burada hizmet eden yavrularımız var; aman ne güzel, insan imreniyor. ¸ Sâdık Dânâ |