Kısaca Allah’a kurban olmayı, olunmayı hissetmeden, göze almadan kurban edilemez, verilemez hiç birşey… Yani Allah’a yakın olmayı asla başaramazsın koç kessen bile Kurban bayramının en belirgin özelliği, vahiy ile önerilen hayvanlarımızı “Allah’u ekber!” diyerek kesmemizdir Beni en çok heyecanlandıran sahnede koyunların hiç gözlerini kırpmadan boğazlanmalarına razı olmalarıdır

Acaba “onların bilinci yok” diyerek olayı es geçebilir miyiz? Oysaki elimizde bir delil var Şöyle ki; bir ayeti kerimemizde yüce Allah buyuruyor

Fussilet süresi/11 “Sonra duman halinde bulunan göğe yöneldi; ona ve yeryüzüne, "İsteyerek veya istemeyerek gelin" dedi İkisi de, "İsteyerek geldik" dediler”

Yerdekilerden biri olan bu hayvanlar “isteksizce ölüme gidiyorlar” diyemeyiz
Peki, küçümsediğimiz hayvan, bu cesareti gösterebiliyor da, insan neden yüce Allah’a boyun eğmesi gerektiğini anlamak istemiyor?

Onların yani insanların bunu anlamalarına engel olan sebep nedir?
Elbette birçok kendince sebepleri var Onların bu dünyada koparamadığı o kadar çok bağlamları var ki, bir türlü gözlerini esas hedef olan ilahi rızaya çeviremiyor Dikkat Allahtan başka her şeyde…

İnsan samimi olarak kendine bir dönüp sorsun “Bu dünyada en öncelikle istediğim nedir?” Diye bir kendini sorgulasın Yâda diyelim ki; bir melek gelsin ve sadece bir dileğini yerine getireceğini söylesin Acaba gerçekleşmesini istediği bu tek seçenek ne olmasını ister?

Aramızdan kaç kişi Allah’a yakın olmayı isterdi Eşinin ilgisinden, çocuğunun sağlığından, parasının getirisinden, ticaretinin karından, gece hayatından, daha sayamadığımız nice beklenti ve isteklerden önce Allah’ın sevgisini isterdi Unutmayın tek dilekti bu

Allah’ımızın rızası, kendi isteklerimizden önce olmadığı sürece iyi bir kul olamayız Allah’ımızın istekleri kendi isteklerimizden, sevdiklerimizden, beklentilerimizden, korkularımızdan, değerlerimizden daha önemli olmadığı sürece kim- ne-nasıl fedakar olabilir Allah için? Neyi, neleri Allah’a feda edebilir?

Evimizi, çocuğumuzu, eşimizi, koltuğumuzu, arabamızı vs sakındırıyorsak Allah’tan, ne kurbanından bahsedebiliriz? Bir koç veririz ama arabamızı asla Bir koç veririz, ama evimizi Allah için kullanamayız Bir koç veririz ama çocuğumuzu Allah yolunda yetiştiremeyiz Bir koç veririz ama ilahi ilkeleri dinlemeyiz…

Ev, araba, koltuk, çocuk, para… Dile gelseler ben inanıyorum ki Allah yolunda olmayı tercih ederler Ayet öyle diyor Aynen koç gibi Yani onlar bizi Allah’tan daha çok önemseyin demiyorlar, diyemezler

O halde sorun nereden kaynaklanıyor? Sorun iç dünyamızda… Kalbimizdeki bağlamlardan kopmuyoruz Onlara sıkı sıkı tutunmuşuz Sanki hiç terk edilmeyecek gibi… Hâlbuki onlar dünyanın bir parçası Her şey yok olacaktır, ama baki olan Allah ise, her daim var olacaktır Üstelik bütün sıfatları ile beraber O, bizim Rabbimiz En sıkı fıkı bağlanmamız gereken “O” olmalıdır En büyük sevgi, güven, sadakat “O”na olmalıdır

Hayatımızda en öncelikli saygı, sevgi, güven “O”na ait olmalıdır O’nun sözleri ile hayat şekillenmelidir O’nun iradesi hayatımızı süslemelidir Eğer bunlar amaçlanmıyorsa, istenmiyorsa, bu gaye için mücadele edilmiyorsa ne Allah’a feda ediliyor demektir?

İnsan iç dünyasını aşarak Allah’a yakın olmayı başaramıyorsa, Allah’a bir şeyler kurban edemez Kestiği hayvan sadece sözde olan kendini kandırmacadır
Kestiğin koç gibi gözlerini ilahi rızaya dikmediğin sürece kurbanın kurban değildir Kurbanını kestiğin halde Allah’a yakın olmayı başaramamışsındır Heyhat! Ne korkunç…

Kurban olmayı içinden, yüreğinden dilemediğin sürece, “ben ve benimle beraber neyim varsa her şeyim sana kurban olsun Allah’ım” demediğin sürece bir anlamı olmuyor kurbanının…

İnsan, kendi nefsinden ve nefsinin istediklerinden daha çok, Allah’ını sevmediği sürece ne bayramından bahsedebilir?

Sevmek ama sözde kalan değil, ölümüne sevmektir kurbanın anlatmak istediği… Güvenmek, ama sözde olan değil, ölümüne güvenmektir kurbanın anlatmak istediği… İtaat, ama sözde değil, ölümüne itaattir kurbanın anlatmak istediği…

Kısaca Allah’a kurban olmayı, olunmayı hissetmeden, göze almadan kurban edilemez, verilemez hiç birşey… Yani Allah’a yakın olmayı asla başaramazsın koç kessen bile

Bu yüzden gelin bu sene bir ilk yapalım Kurban kesmeden bir süre önce kurban ile ilgili bir araştırma yapalım “Kurbanımız ile ne yapmak istiyoruz?” kendimizi bir gözden geçirelim Sonra da bizi Allah’tan uzak tutan engel seçenekleri bir bir tespit edelim Koçumuzu keserken bu engelleri de tek tek kestiğimizi, ortadan kaldırdığımızı düşünelim, karar verelim Ta ki sıra kendi nefsimiz kalıncaya kadar “Sonrada gerekirse ölmeye de razı olurum Allah’ım! Senin için” demeyi başaralım Ancak o zaman kurbanlarımız amacına ulaşmış olur “ Allah’u ekber!” Kurbanınız kabul olsun

 
Zeynep IŞIK

ALLAH RAZI OLSUN.Hayvanların bile insanlardan çok cesareti olduğunu anlamı aluyoruz.İnsanların Allah için yapmaları gereken işleri yapmak yerine kendimizce sebepler buluyoruz ama hayvanlar öyle değil.

Aleykümselam.Rabbim razı olsun paylaşımdan Sümeyye abla...