Bir cenazenin ardından

Bir cenazenin ardından

Birkaç ay önce babamı kaybettim. Çok önemli bir ameliyattan çıktı ve sadece beş gün yaşadı. Sonra aniden kalbinin durduğunu söylediler, dakikalarca yapılan kalp masajı, yoğun bakım ünitesinde bağlandığı makineler, onlarca doktorun başından hiç ayrılmaması, bunların hiçbirisinin bir etkisi olmadı ve vefat etti.
Bir cenazenin ardından… En yakınlarıyla birlikte babamı morgda gördük. Havası, ortamı, görünümü kısacası her şeyi ile çok soğuk bir ortam. İlgili görevli yaklaşıp oradaki dolap görünümlü çelik bölmelerden birisini açtı ve babamı gördük. Birkaç saat önce konuştuğum, iyileştiğinde yapacaklarını planlayan, bir şeyler isteyen bedeni orada yatıyordu. İnsanın ruhu alındığında bedenin hiçbir değeri olmadığını, insanı değerli kılanın sadece ve sadece ruh olduğunu bir kez daha gözlerimle gördüm. Çünkü çok değil, kısa bir süre sonra, o an bakabildiğimiz, bunları düşünebildiğimiz bedeni bakılamayacak, dokunamayacak hale gelecekti. Böylesine soğuk bir ortamda tutulmasının sebebi, en azından birkaç saat daha bedenin bu görünümünü korumaya çalışmalarıydı.
Yaklaşık iki metrelik bir tabuttan çıkarılan, beyaz bir kumaşa sarılmış olan cenaze yine aynı sessizlik içinde toprağa bırakıldı ve üzeri bol toprakla örtüldü. Üzeri iyice kapatıldıktan ve dualar okunduktan sonra, tüm yakınları ve akrabaları olarak, orada toprağın altında babamı bırakıp, tekrar arabalara binerek eve geldik.
Evde dolaplarda kendisine ait, ileride daha önemli günlerde giymeyi düşünüp kullanmadığı kıyafetleri, paketleri açılmamış yeni giysileri, ilerideki bir güne bırakıldığı için giyilmemiş ayakkabılar, çok değer verdiği kol saati ve bunlar gibi kişisel eşyaları, henüz yapılmayıp, ileride yapılmayı bekleyen işlere dair alınmış notlar her yerde karşımıza çıktı. Kendisi ruhunu çoktan Allah’a teslim etmiş, cansız bedeni de toprağın altındayken, tüm bu eşyaların sapasağlam ve yeni bir durumda kalması hepimize dünyanın ne kadar geçici ve dünyaya ait her şeyin aslında ne denli kıymetsiz olduğunu bir kez daha düşündürdü.
O gece, ertesi gün ve bunu takip eden günlerde evimiz akrabalar ve tüm tanıdıklarla dolup taştı. Bu üç gün hayatımın önemli tecrübelerinden birisini yaşadım çünkü insanların ölüme ve ölüye olan bakış açısını bizzat görme imkanım oldu. Eve başsağlığı için gelenler ağlayarak geliyor, ilk dakikalarda, saatlerde ağlayıp, onu en son ne zaman gördüklerini, ne konuştuklarını, nerede rastladıklarını ve bunun gibi detayları anlatıyorlardı. Bir süre sonra gelenlerin yaşadıkları geçici şaşkınlığı atlattıktan sonra günlük konulara girdiklerini gördüm. Çocukların eğitim durumu, ekonominin iyiye gitmesi, işlerinin açılması, önümüzdeki hafta planladıkları iş seyahati, pahalılık ve günlük hayatın akışı ile ilgili konular asıl konu haline gelmeye başladı. Diğer yandan da aralıksız bir şekilde yiyecek ve içecek servisi yapılıyor ve gelenlerin tabakları hiç boş bırakılmamaya çalışılıyordu. Büyüklerin yanında gelen çocuklar olağan dışı bir toplantı olduğunu anlıyor ancak olup bitenlere bir anlam veremiyorlardı. Eve her yeni gelen ağlayarak girip bir süre sonra bu rutin ortamın içine girerek, yine dünya ile ilgili konulara yöneldi ve bu durum yaklaşık üç gün boyunca böyle devam etti.
Bu ölüme şahit olmam, ruhun alınmasından sonra o bedeni o halde görmem, aşama aşama toprağın altına gömülüşü bana çok iyi bildiğim bir gerçeği bir kez daha hatırlattı:
Ölüm Allah’ın hepimiz için, gelmiş geçmiş tüm insanlar için yarattığı bir gerçek. Ben de bir gün ölüp Allah’ın huzuruna çıkacağım, ölüm melekleriyle karşılaşacağım ve bu gün benim tahmin ettiğimden çok daha yakın olabilir.
Hiç kimse ölümden kaçamaz, Allah’ın kendisi için belirlediği ölüm vakti geldiğinde her insan boyun eğerek ruhunu Allah’a teslim eder.
Ölümle birlikte, inandığımız, özlem duyduğumuz sonsuz ahret hayatımıza kavuşuruz.
Ölen bir kişiyi yakınları morgda ziyaret ederken, o kişi tabuttan çıkarılıp mezara gömülürken, evinde insanlar toplanıp ağlarken o kişi çoktan ölüm melekleriyle karşılaşmış, ahirete geçmiş, sonsuz yaşamı başlamıştır.
Ölümün en önemli yönlerinden birisi de, ne zaman geleceğinin, insanın ölüm melekleriyle ne zaman, nerede ve ne şekilde karşılaşacağının bilinmemesi, bunun Allah katında ve Allah’ın herkes için yarattığı kaderinde belirlenmiş olmasıdır.
De ki: "Elbette sizin kendisinden kaçtığınız ölüm, şüphesiz sizinle karşılaşıp-buluşacaktır. Sonra gaybı da, müşahede edilebileni de bilen (Allah) a döndürüleceksiniz; O da size yaptıklarınızı haber verecektir." (Cuma Suresi, 8)
İster genç, ister sağlıklı, isterse zengin olsun; ölümün her insana yakınlığı bu denli açıkken, vicdan ve şuur sahibi bir kişinin, yaratılma amacının Allah’a en güzel şekilde kulluk yapmak, Allah’tan Allah’ın rızasını, rahmetini ve cennetini umarak yaşamak olduğunu bilmenin bilinciyle yaşaması gerekir.
Her nerede olursanız ölüm sizi bulur, yüksekçe yerlerde tahkim edilmiş şatolarda olsanız bile... (Nisa Suresi, 78)

alıntıdır
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın