Kim kimi severse

Kim kimi severse

Dünyada, kim kimi severse, ahirette onun yanında haşrolacaktır. Bir kimse, Resulullah efendimize kıyâmeti sorunca;
-Kıyâmet için ne hazırlık yaptın? buyurdu.
-Allah’ın ve Resulünün sevgisini hazırladım deyince Peygamber efendimiz;
-Sevdiklerinle beraber olursun buyurdu.

Allahü teâlâyı ve Onun Peygamberini sevmek demek, emirlerini yapmak, yasaklarından sakınmak, bunlara karşı edepli, saygılı olmak demektir. Salihleri severek onlardan faydalanmak için, onların yaptıklarını yapmak lazım değildir. Çünkü, onların yaptıklarını yaparsa, o da, onlardan olur.

Peygamber efendimiz bir gün;
-Bir cemaati seven kimse, onların arasında haşrolunur buyurunca Ebu Zer Gıfâri hazretleri;
-Yâ Resulallah! Bir kimse, bir cemaati sevse, fakat onların yaptıklarını yapmasa, nasıl olur diye arzetti. Peygamber efendimiz;
-Yâ Ebâ Zer! Sevdiklerinle beraber olursun buyurdular.

Hasen-i Basri hazretleri; “Sen iyilere, ancak onların iyi amellerini yapmakla kavuşabilirsin! Yahudiler ve hıristiyanlar, Peygamberlerini seviyorlar ise de, onlar gibi olmadıkları için, onların yanına gidemeyeceklerdir” buyurmuştur. İmam-ı Gazâli hazretleri de; “Salihlerin iyi amellerinden birkaçını veya hepsini yapmadıkça, yalnız sevmekle, onların yanına kavuşulamaz” buyuruyor.

Abdullah-ı Ensâri hazretleri anlatır:
"Birisi, rüyasında Peygamber efendimizi görür. Evliyadan bir grup ile bir yerde oturuyorlar. Herkes, Resulullah efendimiz dinliyor. Birden semanın kapıları açılır. Elinde ibrik ve leğen ile bir melek gelir. Melek, ibrik ve leğen ile herkesin önüne gelir, orada bulunanlar ellerini yıkarlar. Rüyayı gören kimse en sonda bulunur. Sıra ona gelince;
-Leğeni kaldırın. O, bu tâifeden değildir diye bir ses işitilir. Melek de leğeni alıp götürür. O kimse,
Peygamber efendimize dönerek;
-Yâ Resulallah! Ben bunlardan değilim ama, biliyorsunuz ki, sizi ve bunları çok seven birisiyim der. Peygamber efendimiz de;
-Bunlara muhabbet eden bunlardandır buyurur. Bunun üzerine melek, leğenle ibriği getirir, o kimse de elini yıkar. Peygamber efendimiz o kimseye dönüp tebessüm ederler ve;
-Bize muhabbet ettikçe bizimlesin buyururlar. O kimse bu rüyadan sonra Allahü teâlânın sevdiklerinden biri olur."

Doğru yolda gidenleri sevmek, onlarla tanışmak, görüşmek, onlar gibi olmaya özenmek, o büyüklerin sözlerini işitmek ve kitaplarını okumak, Allahü teâlânın nimetlerinin en büyüklerindendir ve Onun ihsanlarının en kıymetlilerindendir. Peygamber efendimiz, (Elmer’ü me’a men ehabbe) buyurdu. Yani, kişi, dünyada ve ahirette sevdiği ile beraber olur. Bunun için din büyüklerini seven kimse, onlarla beraber olur.

Herkes neyi severse onun zikrini çok eder. Allah'ı seven Allah'ı, Resulullahı seven Onu, evliyayı seven evliyayı çok zikreder, anar. Yani hiç hatırından çıkarmaz. Nitekim çocuklarını, hanımını, tarlasını, bağını, bahçesini, parasını seven bunları hiç gönlünden çıkarmadığı gibi. Herkes kalbini yoklarsa kimi çok sevdiğini anlar. Herkes sevdiği ne emrettiyse onu cânı gibi yerine getirir. Bazısını yapar, bazısını yapmazsa sevgisi az, hiç tutmazsa sevmediği anlaşılır. Süfyân bin Uyeyne hazretleri; "Allahü teâlâyı seven, Allahü teâlânın sevdiklerini de sever. Allahü teâlânın sevdiklerini seven, Allahü teâlânın rızası için sever" buyurmaktadır.

İmam-ı Rabbani hazretleri de buyuruyor ki:
“Sevgi, sevgilinin dostlarını sevmeyi, düşmanlarına düşmanlık etmeyi gerektirir. Bu sevgi ve düşmanlık, âşıkların elinde ve iradesinde değildir. Seviyorum diyen bir kimse, sevgilisinin düşmanlarından uzaklaşmadıkça sözünün eri sayılmaz. Buna yalancı denir. Sevgi, sevgilinin her şeyini sevmeyi gerektirir. Büyükler, “Sevdiğin zatı inciten kimseye gücenmez isen, köpek senden daha iyidir” demişlerdir. Allahü teâlânın düşmanlarını sevmek, insanı Allah’tan uzaklaştırır. Onun düşmanlarından uzaklaşmadıkça, sevgiliye dost olunmaz.”

Bir cemaati seven kimse, ya onların bütün amellerini ve ahlakını edinmiştir veya hiçbirini edinmemiştir. Yahut da, birkaçını yapmıştır. Hepsini yapabilen, onlardan olur ve onlarla olur. Onlara olan sevgisi, onu da tam onlar gibi yapmıştır.

Sevdiklerine hiç uymayan, onlara hiç benzemeyen kimse, onlardan hiç olamaz. Sevgisi, sözde kalır. Yalnız sözde kalan sevmeye, sevmek denilmez.

Sevdiklerinin birkaç ameline uyan kimse ise, imanda uymamış ise, onlardan olamaz. Onları seviyorum demesi hiç doğru olmaz. Onun kalbinde, onlara sevgi değil, düşmanlık vardır.

Kişi, sevdikleri gibi inanıp, taat ve ibadetlerde, onlara tam uymazsa, beğenmediği için uymamış ise, seviyorum demesinin yine faydası olmaz. Onlarla birlikte olamaz. Gücü yetmediği, nefsine hâkim olmadığı için, hepsine uyamamış ise, onlarla birlikte olmasına mani olmaz.

Muhabbet edene muhabbet edilir. Seven sevilir. Unutmayan unutulmaz. Ve Peygamber efendimizin buyurduğu gibi:
(Kişi, dünyada kimi severse, ahirette onun yanında olur.)

Osman Ünlü
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın