Kalplerin katılaşması ve başörtüsü düşmanlığı

Kalplerin Katılaşması Ve Başörtüsü Düşmanlığı

Toplumlar yozlaşıp bozulduğu zaman rabbani değerleri yitirdiği gibi, insani değerleri de yitirirler. Bu değerleri yitirince kalpleri katılaşır, sağduyuları körleşir ve semtlerinden neredeyse hoşgörü geçmez olur. Örneğin, İsrailoğulları, Allahın vahyi ışığında ve Hz.Musa’nın önderliğinde hidayete erdikten ve üstünlük sahibi olduktan sonra sapmalarla yozlaşmış ve Kur’anın deyişiyle kalpleri taş gibi, hatta ondan daha da katı olmuştır. “Sonra kalpleriniz yine katılaştı, taş gibi, hatta daha da katı oldu. Nitekim taşlar arasında kendisinden ırmaklar fışkıran vardır; yarılıp su çıkan vardır; Allah korkusundan yuvarlananlar vardır. Allah yaptıklarınızı bilmez değildir”(2 Bakara/74).

İslam öncesi cahiliyye Arap toplumu da önceki peygamberlerin getirdikleri vahye inanmış ve yaşamlarını ona göre sürdürmüş insanlardır. Aradan uzun zaman geçince bozulmuş ve zamanla kalpleri katılaşmıştır. Bu katılaşma neticesinde geçindirmekten korktuğu veya düşmanının eline geçerek kendisi için utanç vesilesi olmasından çekindiği için masum küçük kız çocuğunu diri diri toprağa gömecek kadar merhamet duyguları ölmüştür.

“Beğendikleri erkek çocukları kendilerine, kızları da Allah'a isnad ederler. O ise bundan münezzehtir. Aralarından birine bir kızı olduğu müjdelendiği zaman içi gamla dolarak yüzü simsiyah kesilir. Kendisine verilen kötü müjde yüzünden, halktan gizlenmeye çalışır; onu utana utana tutsun mu, yoksa toprağa mı gömsün? Ne kötü hükmediyorlar!”(16 Nahl/57-59, yine bkz.Zuhruf/17-19).

Nitekim yüce Allah, öğretileri karşısında kalplerinin yumuşaması gereken sözde inanmış ikiyüzlü/münafıkları veya inandığı halde Allaha ve ayetlerine boyun eğmeyi henüz içlerine sindirememiş müslümanları uyararak kalplerinin Allaha ve ayetlerine boyun eğmesi zamanı gelmedi mi diye soruyor:

“İnananların gönüllerinin Allah'ı anması ve ondan inen gerçeğe boyun eğmesi zamanı daha gelmedi mi? Onlar, daha önce kendilerine kitap verilenler gibi olmasınlar; onların üzerinden uzun zaman geçti de kalpleri katılaştı; çoğu, yoldan çıkmış kimselerdir”(57 Hadid/16).

Yaşadığımız topluma bakınca insan anlamakta zorlanıyor. Acaba gerek içten inandığını söyleyen, gerek sözde inanmış görünen insanların aynı şekilde kalpleri katılaştığı için mi bu kadar hoşgörüsüzlük, merhametizlik, adaletsizlik, haksızlık ve duyarsızlık göstermekteler? Bu manzara inkar edenler veya imanlarına zulüm karıştıranlar açısından ürkütücü olduğu gibi, islamın öğretilerini bir şekilde yerine getirmeye çalışanlar için de ne yazık ki pek farklı değil. Konumuz inandım diyenlerin bağnazlıkları ve değişime kapalılıkları olmadığı için, bugün İslamın öğretilerine ve onları yaşayanlara karşı hoşgörüsüz davranan ve neredeyse “gün yüzüne çıkarmayın veya yasaklarla kuşatın başkalarına ibret olsunlar” psikolojisiyle hareket eden insanlardan sözedeceğiz. Örnek olarak da başörtüsüne veya başını örten bayanlara karşı gösterdikleri hoşgörüsüzlük ve şiddetli tepkilerini değerlendireceğiz.

Bu insanların büyük bir kısmı daha düne kadar ninesi, annesi, ablası, halası, teyzesi islamın bir öğretisi veya örfü olarak başörtüsü bağlar ve öylece yaşardı. Başörtüsüne ve onu bağlayanlara karşı şiddetli tepkileri veya hoşgörüsüzlükleri eleştirildiğinde hemen “büyük annem de başını bağlardı, annem veya teyzem de örtünürdü, ben kimsenin inancına ve yaşantısına karşı değilim” dedikten sonra ama ile devam eder ve başörtüsüne de, başını örtenlere de yapmadığı suçlama, yüklemediği kötü niyet ve söylemediği söz bırakmaz. Düne kadar büyükannesi veya annesi başı örtülü olduğu için zararlı veya ilkel mi olduğunu söylediğinizde şiddetle tepki gösterirken, aynı şeyleri bugün laik düzenin okullarında okuyan bilgili ve kültürlü genç bayanlar için kullanmaktan kaçınmaz ve sıkılmaz. Dinin emri olmadığı halde, siyasi amaçlar için siyasi simge olarak kulanıldığını, ranta dönüştürüldüğünü, başörtüsü üzerinden birilerinin siyasi iktidar devşirdiğini, mazlumluk edebiyatına malzeme yapıldığını,vd söyler ve vatanın bir yerlerinde isteyenin istediği gibi örtünebileceğini, ama bir yerlerinde yasaklanması gerektiğini savunur. Dinleyenler de sanırlar ki vatanın bir bölümünü emperyalist işgalcilerin elinden kurtarmak için dişini tırnağına takarak meydan savaşı yapıyor. Yeri geldiğinde toplantılar ve mitingler düzenliyor, kahramanlık marşları söylüyor, tehditler savuruyor, suçlamalarda bulunuyor. Başörtüsü takanları yahut savunanları suçlamak veya yıldırmak için provakatif bir olayda birilerine bir zarar gelse yahut protesto gösterilerinde kalp spazmı geçirip ölecek olsa sanırsınız ki Allah yolunda şehid düşen bir kahraman gibi şehid ilan eder ve faturasını başörtüsüne çıkarmaya çalışır.

Oysa insan bu hoşgörüsüzlük, bu vatan kurtarma muharebesi (!) karşısında, rahmetli Mehmet Akif’in dediği gibi, “ne bu şiddet bu celal”, demekten kendini alamıyor. Bir bayanın başına örttüğü bir örtüden bu kadar korkacak, bu kadar ürkecek, bu kadar tiksinecek, yazılı ve görsel medyada bu kadar veryansın edecek, resmi ve gayri resmi ağızlardan bu kadar boy hedefi yapılacak ne var, diye sormaktan insan kendini alamıyor.

Hani çağdaşlık, modernizm, hümanizm, insan haklarına saygı, özgürlük vd. başkalarına saldırı ve haksızlık olmadığı sürece insanların düşünce ve inançlarına, yaşayış ve davranışlarına karşı hoşgörüyü öğretiyordu?! Hani başörtüsüne ve bağlayanlara karşı şu mezheplisinden bu akademisyen ve sendikacısına, şu görevliden o yetkilisine kadar meydan muharebesi verir gibi açıklamalarda bulunanların, meydanlarda protesto mitingleri düzenleyenlerin iddialarına göre laiklik her çeşit din, inanç ve felsefi düşüncelere, yaşam tarzlarına karşı eşit ve tarafsız olmayı gerektiriyordu?! Hani laiklik sayesinde insanlar bağnazlıktan, hoşgörüsüzlükten, din ve mezhep taassubundan kurtulacak ve herkes öz vatanında dini, inancı ve felsefi düşüncesiyle başkasına zarar vermeden özgür bir şekilde yaşayacaktı? Hani kamu yönetiminin bütün ilkeleri dinlerin veya mezheplerin kurallarından arındırıldığı için toplumda kurtla kuzu beraber yaşayacak ve kanun önünde eşit olacaktı? Bu kadar devrim, bu kadar batılılaşma, bu kadar çağdaşlık, bu kadar hümanizm, bu kadar modernizm, hangi motivasyonla bağlarsa bağlasın, başkasına zarar vermediği veya haklarına saldırı oluşturmadığı sürece, başına örtü bağlayan insanlara, hem de Reşid Rıza’nın nitelediği gibi latif, zarif, nahif, alıngan ve kırılgan bayanlara karşı bu kadar hiddet, şiddet ve celal göstermek için midir? Üstelik bunlar kendileri gibi giyinmeyenlere kötü olarak, düşman olarak, ahlaksız olarak, vd. gözüyle bakmış veya muamele etmiş de değil.

Bu insanlar hepimizin annesi, kızı, kız kardeşi, ablası, halası, teyzesi, yengesi, torunu, komşusu, hemşehrisi ve vatandaşıdır. Bu insanlar kimsenin tavuğuna kış dememiş, kapkaç, yankesicilik, hırsızlık, soygun, vurgun, hortumculuk, vd kötü işler de yapmamış. Birçoğu sayın A.Turan Alkan’ın üst bürokratlardan kimilerinin eşleri başını örttüğü için vatanına ve milletine küsüp ülkeyi terkedeceğini söyleyen piyanocu Fazıl Say’a seslenirken,“Senin dünyadan haberin yok Fâzıl aabi; bizim hanımlar, evet, başını örtüyor, bu hususta titizler ama içlerinden bir teki bile kara çarşafa girmek istemez; şimdi biraz umur gördüler ya, biz erkeklere "siz neredeyseniz biz de orada olacağız" diye kafa tutuyorlar; çalışıp iş-güç sahibi olmak, -hatta inanmayacaksın bak yeminle söylüyorum- okumak bile istiyorlar. "Biz mütedeyyin insanlarız, özel otomobil bize yakışmaz; adam gibi tedavi olmak, tatil yapmak, ev-bark sahibi olmak, hele köşklerde oturmak bize iki numara fazla gelir" diyenimizi hiç duydun mu Fâzıl aabi? Çağdaşlıksa çağdaşlık kardeşim; demokratlıksa demokratlık, hürriyetse hürriyet; sen neyi istiyorsan, % 70 de onu istiyor; bundan emin ol ve şu "çekip gitme" kararını aceleye getirme. Şöyle çok değil, iki kuşak daha geçsin, kimin daha modernist, kimin daha bu dünyacı olduğunu daha iyi göreceksin; kafayı piyanoya taktığın için bazı şeyleri görmüyorsun; öyleyse bu kardeşinin sözüne kulak ver, dinle ve inan”(Zaman, 15 Aralık 2007) dediği gibi ise de, hangi dinden ve inançtan olursa olsun kimselere zarar vermek bir yana, tanımadıkları ve güvenmedikleri kişilerle diyalog kurup iki kelam etmeye bile çoğu zaman utanırlar.

Nitekim bütün karalama ve kışkırtmalara karşın, figüran olarak ekranlarda başörtüsüyle gözyaşı döken Fadime Şahin ve benzerleri dışında, bugüne kadar bunlardan güvenlik ve zabıta güçlerinin suçüstü yaptığı veya tespit ettiği yetmiş milyonun içinden yetmiş kişi bile çıkmaz. Terör örgütlerine üyelikten bombalama ve suikastler işlemeye, mafya ve çete üyeliklerine, uyuşturucu ve alkol bağımlılığından ve ticaretini yapmaktan, aile yuvalarının dağılmasına sebep olan acımasız kadınlara kadar, suç işleyenler ekranlarda ve basında çarşaf çarşaf sergilenirken, başörtüsü bağlayanlardan suç işleyenlerin sayısı anılmaya bile değmez. Bunu ben iddia ettiğim gibi, başörtüsü sevmezler de aksini iddia edemezler. Böyleyken, sırf başörtüsü bağladığı için en yakınlarımız olan bu edep, ahlak ve iyilik sembolü insanlara karşı nedir bu hoşgörüsüzlük, nedir bu şiddet bu celal!

Başıörtülü bayanlardan vatana, millete, devlete, topluma, ahlaka, edebe, insaf ve adalete, eşitlik, hürriyet, kardeşlik ve insan haklarına bir zarar gelmeyeceğinden dinim imanım kadar eminim. Bunun böyle olduğunu, başörtüsüne geçit vermemek için her platformda savaş verenlerin de vicdanlarında kabul ettiğinden eminim.

Dayatmalar, gelenekler veya etki-tepki kültürü değil, Kur’anın öğrettiği İslam onlara ve başkalarına öğretildiği zaman kendileri gibi giyinmeyen veya başını örtmeyenlere semt veya mahalle baskısı yapmaları da sözkonusu ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın