Kalbiniz Nasıl

KaLbiniz NaSıL ?

Karanlık simaların ağız dolusu kahkahalar ile mazlumlara yaptıkları işkencelere şahit MekkeÖyle ki artık tahammül sınırları zorlanırken,her geçen gün artıyor zulümler inanan yüreklere karşıDillerde hep aynı dua,kalplerde hep aynı arzu Şahadet…

Kızgın kumlar üzerine yatırılmış mazlumlarHavada savrulurken ıslık sesi çıkartan kırbaçlar insafsızca iz bırakıyor,Rabbe kavuşacak bedenlerin çehresinde “Ehad,Ehad”sesleri yankılanıyor arş-ı ala’daSümeyye (ranha) son bir defada zikrederken inandığı yaratıcının adına,sinesinde vuslat habercisi mızrağın ağırlığını hissediyor

Namütenahi ufuklara çivilenmiş bakışlar “Sana geliyorum Ey Dost” dercesine bir mana taşırken, şahadet gelinliğini giyiyor şanlı şehit

“Onlara ölüler demeyin,onlar diridirler” ilahi beyanının terennümleri ile uğurlanıyor ebedi yolculuğuna,ümmetin ilk şehidi olma bahtiyarlığına eren HzSümeyye (ranha)HzYasir (ra)

öne bükülmüş başını doğrultamıyorYaşlı gözlerle,dilinde dualarla uğurluyor eşini ebediyet yolculuğunaKim bilir kaç defa göz göze gelmiştir seven gözlerKim bilir Sümeyye kaç defa

kitli kalmıştır eşi Yasirin gözlerindeKim bilir kaç defa vedalaşmıştır hayatı paylaşan sineler

Karanlıkları dahi korkutan çehreler Yasirin yanında şimdi ve yine aynı teklif küfrün lisanı dillerde “Vazgeç bırakalım seni,Rabbim lat ve uzza dersen (Haşa) salarız seni,Sende eşin Sümeyye gibi ölmek zorunda kalmazsın,gel akılsızlık etme,vazgeç”…

Cesaretin dahi kıskanacağı,çevik iradenin ibaresini taşıyan bir bakış ve Hakk’tan başkasını zikretmeyen bir lisan ile,zalime korku mazluma umut olan haykırış şimdi, Yasirin ağzından dökülen hecelerde “Allah tan başka ilah yoktur ve Muhammed (sav) O’nun kulu ve Resulüdür”…Kudurmuş köpek misali şimdi ebu cehiller,ebu lehebler…Ve sonra…

Defalarca inip kalkan mızrak,son kelimelerinde imanını tazeleyen Yasirin kalbini parçalıyor

Aralanan dost kapısından herkesin imreneceği makamlara bir yolculuk başlıyor şimdi Yasir ailesi içinHzAmmar ki,oda bağlandığı kütükte elinden gelen tek şeyi yapıyor ve sessiz sessiz ağlıyor, gözlerinin önünde hunharca öldürülen ailesi için(Öyle ya gözünüzün önünde sırf inandıkları için türlü türlü işkence gören,eziyete maruz kalan ailenizin feryatlarını işiteceksinizAma sabredeceksinizDaha sonra çok sevdiğiniz canınız,kanınız, anne ve

babanız gözünüzün önünde defalarca mızraklanıp param parça edilecek,yetmezmiş gibi elleri ve ayakları develere bağlanıp ters yönlere koşturularak bedenleri param parça edilecek ve siz sabredeceksinizSeni anlamak bizim için mümkün değil ey AmmarSenin lisanında zikrettiğin

iman hakikatlerinin derecelerine ulaşmak ne mümkünHele hele bizim gibi rahat yataklarında, ekranların karşısında,kalplere kitlenmiş dünyalık kasalar ile meşgul olan bizler için zor çok ama çok zor senin neden sabrettiğini anlamakUykumuzdan bir türlü feragat edip kalkamazken sabah namazlarına,iş yoğunluklarını bahane edip secdesiz bırakırken tüm günün vakitlerini, bayram ve cumalar adına senenin haftasında ayında hatırlar iken Rabbi (cc),biz algılayamayız senin dava şuurunuAnlayamayız seni…)

Demirden bir gömlek giydiriyorlar HzAmmar’aKızgın çölün kavuran sıcağına bırakılıyor üzerine giydirilen demir gömlek ileYapılabilecek her eziyete maruz kalıyor genç sahabiEn sonunda takat uçurumun kıyısından intihar edince,tahamül sınırlarının tel örgülerini aşınca lisanen bir kabul ediş, HzAmmar’ın kıpırdayan dudaklarından çıkan sessiz fısıldayışda

(Biz ufak bir sıkıntıya maruz kaldığımızda,bir musibet başımıza gelince dilimizde ne sitem haşa ne isyanlar yükseliyor “Hep benimi bulur böyle şeyler” diye nice serzenişler)Serbest bırakıyorlar HzAmmar’ıVücudun da yitirilmiş takatine rağmen,düşe kalka koşmaya başlıyor HzAmmarYönünü,rotasını (bizim çoğu zaman unuttuğumuz) sevgilinin adresine doğru yönlendiriyorGözyaşları ıslatıyor geçtiği yollarıİç dünyasının yangınları velveleye veriyor cihanıVe son bir hamle ile Allah’ın Resulünün önüne atıyor kendini

-Ben bittim Yaresulallah,ben tükendim…

-Sana böyle ne yaptılar,ne oldu ya Ammar, diyor sevgililer sevgilisi

-Bana çok işkence yaptılar,anne ve babamı gözümün önünde öldürdüler,tükendim ve onların dediğini dedim,kabul ettim onların dediklerini,ben bittim efendim…diyor HzAmmar

Allah’ın Resulü soruyor,genç sahabeye

-Kalbin nasıl ya AmmarKalbin nasıl…

HzAmmar (ra)’ın gözlerinde kılcımlar,ağlayan gözlerinde beliren yeni bir umutla haykırıyor;

-Kalbin diyor Yaresulallah kalbim sana aşk ile dolu,Rahmana sevgi ile dolu,imanla dolu…

Kainatın sevgilisi müjdeliyor kalbi kırık Ammar’a

-Kalbin yz Ammar kalbin önemliAllah (cc) kalblere bakarEğer sana yine aynı işkenceyi yaparlarsa onların elinden kurtulmak için yine aynı şeyi söyleyebilirsin,diyor Yüce Nebi (sav)

Şimdi ötelere ulaşan bir soru yankılanıyor zamanda

“Kalbin Nasıl,Kalbin Nasıl” diyen bir soru bu

Hayatımız da ki bu kadar kolaylıklar,lütfedilen sağlık ve sıhhatimiz,bizlere bahşedilen yaşam ve hazineler içerisinde en kıymetli ve bize doğuştan ikram edilen İMAN…Bizi Yaratana karşı kulluktan alıkoyan hangi geçerli bir bahanemiz var ki,bu kadar rahatızSanki bu bahane zincirlemesi içerisinde sadece kendimizi kandırdığımız gerçeği neden göz ardı ediliyorDünyalık her şeye bulurken nice vakitler,neden Allah (cc)’ın istediği kulluk şartlarını yapmaya dair vakitle bulamıyoruzYoksa kazandığımız dünyalıklar hesap gününde bizden kendimizi kurtarmak için kabul edilecek bir fidye mi?Sorgu ve sualde Allah’ın emirlerine tercih ettiğimiz dünyalıklar mı kurtaracak biziSöylermisiniz “ Fe Eyne Tezhebun” nereye bu gidişŞimdi söyler misiniz;

Kalbiniz Nasıl ??? ??? ???

-alıntı-
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın