Kaf nun fabrikası

Kaf -nun fabrikası

Dikenler, gizli bir su deposu gibidirler. O yüzden, meselâ Nevada veya Arizona çöllerinden söz edilecek olsa, dikenli kaktüsler gelir akla. Bulunduğumuz diyarda da, papatyaların, lâlelerin çoktan kuruyup gittiği yaz aylarında hâlâ yeşil kalan ve çiçek açan otlara baksak, çoğunun iğne yapraklı ve dikenli otlar olduğunu görürüz. Pıtırak, çakırdiken, sakızotu veya devedikeni gibi.

Öte yandan, biliriz ki, deve de su depolar. Onu ayrı bir hoş, ayrı bir sevimli kılan hörgücünün altında, onbeş gün susuz kalsa da onu idare edecek bir su deposu yaratılmıştır. O yüzden, “çöl gemisi” derler deveye.

Peki bu deve, bu çölde, susayınca depoladığı suyu içer de, acıkınca ne yer? Elimizi bile dokunduramadığımız dikenleri değil herhalde?

Biz de öyle sanırdık ki, yanılmışız. Devenin dili, bizim dokunmaya cesaret edemediğimiz onca dikeni çerez yer gibi yiyip yutacak bir fıtratta yaratılmış. Devedikenine deve dikeni denilmesi, tevekkeli, bu sırdanmış.

Çöle göre otlar. Çöle göre hayvanlar. Çöle göre diller ve mideler. Bu uyum bize birşeyler söylemiyor mu?

“Bakmazlar mı deveye, nasıl yaratıldı?” buyuran Kur’ân, deveyi Rabbimizin birliğine delil gösterirken, ne kadar hikmetli hükmediyor!

KUŞUNA GÖRE TÜY!

Çocukluğumun geçtiği diyarda “güvercin” denmezdi güvercinlere. “Evkuşu” derdik.

Gerçekten ev kuşudur güvercin. Yuvasını evlerin çatısına yapar, ve pencere kenarlarından pek ayrılmaz. Penceremin yanından pek ayrılmayan alaca güvercin gibi.

Ve bir yağmur yağacak olsa, kendine kuytu bir yer arar güvercin. Islanmaktan korkar.

Tüyleri ıslanacak olsa hastalanır ve hatta ölür. Serçeler ve bülbüller de öyle.

Oysa, öbür tarafta rızkı suda verilen martılar, balıkçıllar, karabataklar, pelikanlar vardır. Her gün, en soğuk kış günü bile, suya dalmaktan çekinmezler.

Neden mi?

Rableri ağırlığına göre dağ, kuşuna göre tüy yaratmıştır

(alıntı)
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın