Kadınlar Ve Erkekler Arasında Selamlaşma

Kadınlar Ve Erkekler Arasında Selamlaşma

Ebi Hazim'in Sehl'den rivayetine göre; Biz cuma günü seviniyorduk. dedi. Ben de Sehl'e: Niçin? dedim. Bizim bir ihtiyarımız vardı onu bostana gönderir, o da oradan kaynatılacak şeylerden getirir, bir tencerenin içine koyup bir miktar da arpa katarak kaynatırdı. Cuma namazını kılıp dağıldıktan sonra onun yanına gider, selam verir o da bize bu pişirdiğinden virir, bizler bundan dolayı sevinirdik. Bize öğle yemeğini yer ve kaylule (öğle uykusu) uykusuna cuma namazından sonra yatardık.[2]

Aişe (r.a.)'den: Muhakkak ki Nebi (s.a.v.) Aişe'ye şöyle dedi: "Ey Aişe! Bu Cibril'dir. Sana selam veriyor. Bunun üzerine Aişe: 'Ben de Allah'ın rahmeti ve bereketi onun üzerine olsun. Sen bizim görmediklerimizi görürsün1 dedim, dedi."[3]

Buhari bu iki hadisi (erkeklerin kadınlara ve kadınların erkeklere selam vermesi) başlığı altındaki bab'da zikretti. Hafız İbni Hacer: "Buhari'nin (erkeklerin kadınlara kadınların erkeklere selam vermesi babı sözüyle Abdürrezzak'ın Ma'mer'den onun da Yahya İbni Ebi Kesir'den rivayet ettiği hadisi kabul etmediğini belirtmek istemiştir. Yukarıdaki şahısların rivayet ettiği mu'dal veya maktu kabul edilen hadis ise şudur: 'Bana ulaştığına göre Rasulullah erkeklerin kadınlara ve kadınların erkeklere selam vermesini hoş karşılamıyordu1 sözüdür. Burada caiz olmasından maksat fitneden emin olunduğu zamandır. Bu babta kadınların erkeklere, erkeklerin de kadınlara selam vermesinin caiz olduğuna dair iki hadis zikredilmiştir. Ayrıca bu konuda Buhari'nin şartlarına uygun olmadığı için kitabına almadığı Esma binti Yezid'in rivayet ettiği bir hadis de vardır: "Nebi (s.a.v.) bir grub kadınla birlikte iken yanımıza uğradı ve bize selam verdi.' Bu hadisin Tirmizi hasen olduğunu ve Buhari'nin şartına göre olmadığını söyleyip kendi şartına uygun olanlarla yetinmiştir. Bunun şahidi ise Ahmed'in kitabındaki Cabir'in rivayet ettiği hadistir. Ebu Nuaym'ın gece ve gündüz işi konusundaki Vasi-la'den merru olarak rivayet ettiği şu hadiste: 'Erkekler kadınlara selam verir ama kadınlar erkeklere selam veremez' denilmektedir. Bu hadisin senedi ise (boştur) vrhindir. Müslim'in Ümmi Hâni'den rivayet ettiği hadiste de: 'Ben Nebi'nin yanına o yıkanırken geldim ve ona selam verdim1 denilmektedir ". (Ey Aişe, bu Cibril sana selam veriyor) sözü de buna delildir.

İbn Tin Davudi'nin buna itiraz ettiğini ve: "Meleklere erkekler denilemez; fakat, Allah onları müzekker olarak zikretmiştir" dediğini bize anlattı. Bunun cevabı ise ilk vahyin başlangıcı ile ilgili hadiste de söylediğimiz gibi, Cibril (a.s.) 'in Nebi'ye erkek kılığında gelmesidir.

İbni Battal'm, Mühelleb'den rivayet ettiğine göre; fitneden emin olunduğu müddetçe erkeklerin kadınlara ve kadınların erkeklere selam vermesi caizdir. Maliki: 'Burada genç olanla ihtiyar olanı olabilecek fitneyi engelleme gerekçesiyle ayırmıştır' dedi. Ayrıca Mühelleb: 'Malik'in bu konudaki delili yukarıda zikredilen Sehl'in rivayet ettiği hadiste ziyarete gelip karınları doyurulan misafirlerin kendine mahrem olan erkekler olmamasıdır. Eğer bir mecliste kadınlar ve erkekler bir arada iseler ve fitneden de emin iseler her iki tarafın da selam vermeleri cazidir, dedi."[4]

Erkeklerin kadınlara selam vermesinin meşruluğunu "Allah'ın Rasulu kadınların yanına uğruyor ve onlara selam veriyordu" hadisi de pekiştirmektedir.[5]

Ebu Hureyre radiyallahu anh'dan: "Cibril Peygamber (s.a.v.)'e gelerek:

- Ya Rasulullah! İşte Hatice sana yönelmiştir. Beraberinde bir kab vardır ki, içinde katık yahut yiyecek veya içecek vardır. Sana geldiği zaman ona Rabbinden ve benden selam söyle! Hem kendisini cennette inci kamışından bir evle müjdele! O evde ne gürültü olacak, ne de meşakkat! dedi.[6]

Ebi Nadr'dan rivayet edildiğine göre:

Ebu Talib'in kızı Ümmü Hâni'nin azadlısı Ebu Mürra haber verdi ki, Ebu Mürra, Ebu Talib'in Kızı Ümmü Hâni'yi şöyle derken işitmiş: "Mekke'nin fethedildiği sene Rasulullah (s.a.v.)'e gittim. Onu yıkanırken buldum. Kızı Fatıma da kendisini örtüyordu. Ben selam verdim. Rasulullah (s.a.v.);

"Bu kadın kimdir?" diye sordu. Ben:

- Ebu Talib'in kızı, Ümmü Hâni! dedim. Rasulullah (s.a.v.):

- Hoşgeldin Ümmü Hâni!., dedi. Guslünü bitirdikten sonra ayağa kalktı ve bir elbiseye bürünerek sekiz rek'at namaz kıldı. Ben:

- Ya Rasulullah! Kardeşim Aliyyü'bnü Ebi Talib benim kendisine ahd-ü emân verdiğim bir kimseyi, Hübeyre'nin oğlu fülanı Öldüreceğini söyledi, dedim. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.):

- Senin ahdü emân verdiğin kimseye, biz de emân verdik ya Ümmü Hâni! buyurdular. Ümmü Hâni: Bu hadise kuşluk vakti oldu, dedi.[7]

Ebu Hureyre'den rivayete göre;

Rasulullah (s.a.v.) bir gün yahut bir gece (dışarı) çıktı. Ve birden Ebu Bekir'le Ömer'e rastladı.

- Sizi bu saatte evlerinizden çıkaran nedir? diye sordu.

- Açlık yâ Rasulullah! dediler.

- Ben de. Nefsim yed-i kudretinde olan Allah'a yemin ederim ki, beni de sizi çıkaran çıkarmıştır. Kalkın! dedi. Hemen onunla birlikte kalktılar ve Ensardan bir zatın evine vardı. Bir de baktı ki, o zat evinde yok. Kadın onu görünce:

- Hoşgeldiniz, safa geldiniz! dedi. Rasulullah (s.a.v.) da ona:

- Filan nerede?, diye sordu. Kadın:

- Bize tatlı su getirmeğe gitti, dedi. O anda ensari geldi. Ve Rasulullah (s.a.v.) ile iki arkadaşını gördü. Sonra:

- Allah'a hamd olsun bugün misafirleri benimkinden daha şerefli olan kimse yoktur, dedi. Hemen giderek onlara bir hurma salkımı getirdi ki, içinde koruk, kuru ve olgun hurmalar vardı.

- Bundan buyurun, dedi ve bıçağı aldı. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.) ona;

"Sakın sağmal koyuna dokunma!" buyurdu. Fakat o, onlar için kesti ve hem koyundan, hem o hurma salkımından yediler, içtiler.

Yemeğe doyup, suya kandıkları vakit Rasulullah (s.a.v.) Ebu Bekir'le Ömer'e:

"Nefsim yed-i kudretinde olan Allah'a yemin ederim ki, kıyamet gününde bu nimetlerden mutlaka sorulacaksınız! Sizi evlerinizden açlık çıkardı. Sonra şu nimetlere kavuşmadan dönmediniz" buyurdular.[8]

Enes İbni Malik (r.a.)'dan: "Peygamber (s.a.v.) Ümmü Süleym'in yakınına uğradığı zaman onun yanma gelir ve ona selam verirdi..."[9]

Zeyd İbni Eslem'in babasından rivayetine göre; Ömer İbni Hattab ile birlikte çarşıya çıktım. Ömer'e genç bir kadın gelerek: 'Ya Emirü'l Mii'minin, kocam öldü ve bana küçük çocuklar bıraktı. Allah'a yemin olsun ki bunların hiçbirinin ne sağılacak hayvanı ne de ekilecek arazisi var. Üstelik bunlar kendi kendilerini idare edemiyorlar. Ben kurak geçen senenin onları helak etmesinden korktum. Ben Hafef İbni eymâ-il Gıfari'nin kızıyım. Babam ise Nebi (s.a.v.)'le beraber Hudeybiye'ye katıldı. Ömer onunla beraber biraz durduktan sonra şöyle dedi: Merhaba yakın akraba."[10]

Zübeyr'in azadhsı Yuhannes'den; Yunannes haber vermiş: Kendisi fitne zamanında Abdullah b. Ömer'in yanında oturuyormuş. Derken Abdullah'ın azadhsı bir cariyesi gelerek ona selam vermiş ve:

- Ben (buradan) çıkmak istiyorum ya Ebâ Abdirrahman! (Çünkü) fena zamana çattık; demiş. Abdullah ona şu cevabı vermiş:

- (Yerinde) otur aptal! Zira ben Rasulullah (s.a.v.)'i: "Eğer bir kimse Medine'nin şiddet ve stkmtsına katlanırsa kıyamet gününde ben ona şahid yahut şefaatçi olurum" buyururken işittim.[11

Kaynaklar
[1]Abdülhalim Ebu Şakka, Tahrirü’l Mer’e İslam Kadın Ansiklopedisi, Denge Yayınları: 2/11-13.
[2] Buharı: 13/271.
[3] Buhari: 13/271.
[4] Fethul-Bari: 13/270, 271.
[5] Bkz: Sahihu'l-Camiü's-Sağir: hadis no: 4891.
[6] Buhari: 8/138. Müslim: 7/133.
[7] Buhari: 7/83. Müslim: 2/127.
[8] Müslim: 6/116.
[9] Buhari: 11/134.
[10] Buharı: 8/451.
[11] Müslim; 4/119.
Abdülhalim Ebu Şakka, Tahrirü’l Mer’e İslam Kadın Ansiklopedisi, Denge Yayınları: 2/13-17.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın