İnfak Terbiyesi

İnfak Terbiyesi

M. Sâmi Ramazanoğlu

Allah Teâlâ buyuruyor:

Mallarını Allah yolunda harcayıp da sonra o harcadıklarının arkasından bir başa kakış ve bir eziyet ilâve etmeyenler, işte onların mükâfatları rabbleri yanındadır. Onlara hiç bir korku da yoktur, mahzun da olacak değillerdir.

İyi bir söz ve ayıb örtme; ardından eziyet gelen bir sadakadan hayırlıdır. Allah her şeyden müstağnîdir, hilm sâhibidir. (Bakara sûresi; 262,263)

Ebû Hüreyre -radıyallahu anh-'den rivâyete göre Nebiyy-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz buyurmuşlardır ki:

-"Kim helâl bir kazancdan bir mikdar yiyecek tasadduk ederse -ki Allah da ancak helâl kazancdan infak edileni kabul eder- Allah onu yed-i Rezzâk-ı Sübhânîsine alır, onu infak eden hesabına onu çoğaltır, sizden herhangi birinizin tayını terbiye ede ede büyüttüğü gibi büyütüp çoğaltır, dağ kadar olucaya dek bunu yapar."

Yine Nebiyy-i muhterem -sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz "Mü'minin sadakası, sâhibini dünyâ âfetlerinden, kabir fitnesinden ve kıyâmet gününün azâbından muhafaza eder," buyurmuşlardır.

Hadîs-i şerîf'te şöyle vârid olmuştur:

- "Sehâvet, (cömertlik) kökü Cennet'te, dalları dünyâya uzanan bir ağaçtır. Kim, ondan bir dala yapışırsa onu Cennet'e götürür. Cimrilik, kökü Cehennem'de dalları dünyâda bir ağaçtır ki, ona kim tutunursa Cehennem'e götürür."

Bir başka hadîs-i şerifte:

-"Dul kadının ve miskînin ihtiyaçlarını te'mine gayret eden Allah yolunda cihâd eden (mücâhid) gibidir." buyurmuşlardır. Çünkü onların ihtiyaclarını te'min de bir ferağatı, büyük bir sabrı ve durmadan kötülüğü emir eden nefsi alt etmeği gerekdiriyor. Bu cihetle ecri büyükdür.

İnfak insanların derecelerine göre, derece derecedir. Avamın infakı yalnızca malını vermekdir ki mükâfatı cennetdir. Havassın infakı malını infak etmekle berâber nefsini de tezkiye ve kalbini tasfiye etmekdir ki ecri kıyâmet gününde Vech-i akdes-i ilâhî'yi müşâhede ni'metine nâiliyyetdir. Bu sebeble mü'mine gereken ve yaraşan, malını infak ederken nefsini de temizlemek ve kalbini Allah'a tahsîs etmekdir. Kalbinde mal sevgisi, dünyâ sevgisi bulunan bir mü'min îmanın zevkine ve kemâline eremez. Cimrilikden sakınmak ve elinde bulunanın ölçüsünde cömerd olmağa çalışmak da mü'minliğin şiârındandır.

İnsanlar infak ve tasadduk hususunda kuvvetli, orta kuvvetli ve zayıf olmak üzere üç kısımdırlar.

Kuvvetliler, bütün varlıklarını bir def'ada tasadduk edebilme kudretine sâhib olup Allah'a verdikleri muhabbet sözünde kemâliyle sâdık olanlardır. Bunların serdârı Ebû Bekir es-Sıddîk -radıyallahu anh-'dır. Orta kuvvetli olanlar, ellerini bir def'ada maldan hâli kılmağa muktedir olamayıp, mücerred ondan istifade için değil, bir başka muhtacın zuhûruna bırakan ve ibâdete kuvvet kazanmak niyyetiyle mallarından bir mikdarını yanlarında bulundurmağı muvafık görenlerdir. Üçüncüsü de zayıflar olup farz olan zekâtla iktifa denlerdir.

Bizim îmanımızı ve ahlâkımızı kuvvetlendirip nefislerimizin elinde zebun olmakdan kurtarıp Allah ile kanaat eden, gayriden bir şey ummayan hâlislerden kılmasını Mevlây-i müteâlimizden niyâz ederiz.

Verdikleri sadakadan sonra insanları, rencîde eden kimselere lâyık olan, ukûbetdir. Hakîkatde mal Allah'ın olup insanlara yine Allah'ın ni'met ve emâneti bulunmaktadır.

Onu kendi mülkü imiş gibi zorla infak edip sonra başa kakarak insanlara ezâ eden, gönüllerini rencide eden kimseye azâb-ı ilâhî hakdır. Bu sebeble büyükler "Güzel, muvâfık ve münâsib bir söz arkasından ezâ gelen bir sadakadan hayırlıdır" (Bakara: 263) meâlindeki âyet-i celîleye dayanarak demişlerdir ki: kendinden bir şey isteyene münâsib bir lisanla bir şey veremeyeceğini yahud şimdilik müsâit bulunmadığını söylemek, verdikden sonra başa kakmak yahud o kimseyi kendi şahsî mefaati istikametinde hareket etmeğe cebr-i ma'nevî ile zorlamaktan daha hayırlıdır. Çünkü isteyenin gönlünü yalnızca güzel bir söz de hoş edebilir.

Sadaka cesedine fâide verecekse güzel söz de ruhuna fâide verir. Cesedine fâide verirken eğer ruhu ve gönlü incitilirse maksud olan rızâ ve insana memnuniyyet veren bir fâide hâsıl olmaz, gönüllerde bulanıklık ve bunama hâsıl olur. Bu sebeple bu illetden kurtulamayanlara yalnızca güzel bir sözle iktifa etmeleri tavsiye olunur.

Ali İbn-i Ebû Tâlib'den rivâyet edildiğine göre Efendimiz -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuştur:

- "Sadaka sâhibinin elinden çıktığı zaman, sâilin eline varmadan beş kelime söyler: Az idim, beni çoğalttın; küçük idim, büyüttün; düşman idim, dost oldum; fânî idim, bâkî yaptın, senin tarfından korunur idim, şimdi senin koruyucun oldum."

Kimin eline mal geçmişse o malı Mâlikü'l-mülkün yolunda infak etmeğe baksın, şükretmeğe koyulsun, hiç kimsenin ricâsını geri çevirmemeğe gayret etsin. Hadîs-i şerîfde buyurulmuşdur ki:

"Kim kendisine sığınanın ricâsını kesip atarsa Allah da onun ricâsını kesip atar."
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın