Hz. Peygamber’in (s.a.) Hayatında Zühd

Burada Hz. Peygamber’in (s.a.) hayatından zâhidâne yaşantısıyla ilgili bazı tablolar aktarmaya çalışacağız. Tarihi kaynaklarda geçen bu rivayetler, onun (s.a.) dünyaya karşı tavrını göstermesi bakımından dikkat çekicidir. İbn Sa’d’in kaydettiğine göre İbn Abbâs onun (s.a.) zâhidane yaşantısını şu şekilde anlatır: Hz. Peygamber (s.a.), peş peşe birkaç gece aç sabahlar, hane halkı da çoğu zaman akşamları yiyecek bir şey bulamazdı. Zaten ekmekleri arpa ekmeğiydi.

Enes b. Mâlik anlatıyor: Fâtıma validemiz, Peygamberimize pişirdiği ekmekten bir parça getirmiş ve Allah Rasûlü, “Bu nedir?” diye sorduğunda “Pişirdiğim çörektir. Size getirmeden canım çekmedi” demişti. Bunun üzerine Peygamberimiz: “Üç gündür babanın ağzına giren ilk lokma bu olacak” buyurdu. Ebû Hureyre’nin rivayetine göre Allah Resûlü’nün açlıktan karnına taş bağladığı olurdu. Yine Enes b. Mâlik onun (s.a.) zâhidâne hayatı ile ilgili şöyle der: “Peygamber’in (s.a.), öğle ve akşam, ekmek ile eti bolca bir arada yememiştir.”

Ebu Hureyre ve Hz. Âişe’den gelen bir rivayette ise aylar geçtiği halde Allah Resûlü’nün evinde bir çorba pişmediği ve aile halkının hurma ve su ile beslendiği, bazen de sağmal hayvanları bulunan komşularının gönderdikleri sütü içtikleri anlatılır.
 
Yine Hz. Âişe (r.ah.) anlatıyor: “Allah Resûlü’nün midesine bir günde iki tür yemek birden girmedi. Et yediği zaman başka bir şey yemediği gibi, hurma ve ekmek yediğinde de onların üzerine bir şey ilave etmezdi. Hz. Peygamber (s.a.)’ın yatağı, içi hurma lifiyle dolu bir deriden ibaretti. Hz. Peygamber’in hiçbir zaman karnı doymamış ama asla şikayetçi de olmamıştır. Bazen onun (s.a.) bu haline acır ve “Bari sana yetecek kadar bir rızka erişseydin” derdim. O ise, Ulü’l-azm peygamberlerin bu dünyadan böyle gelip geçtiklerini anlatırdı.”

Ebû Nadr ise şöyle der: Ben, Âişe validemizin şöyle konuştuğunu duydum: “Bir gün Allah Resûlü ile birlikte oturuyorduk. Babam Ebû Bekir bize bir koyun budu ikram etti. Gece karanlığında Allah Resûlü ile onu kesmeye çalışıyorduk. Birisi “Kandiliniz ve ışığınız yok mu?” diye seslendi. Dedim ki: “Yakacak yağımız olsa, biz onu yerdik.”

Kâdî Iyâz’ın Bezzâr’dan naklettiğine göre Hz. Peygamber (s.a.) yemeğini yere oturarak yer ve “Ben kulum, kul gibi yerde oturarak yerim” buyururdu.

İbn Mâce’nin naklettiği bir hadis-i şerife göre Hz. Peygamber (s.a.) şöyle buyurmuştur: “Kimin himmet ve kaygısı dünya olursa, Allah onun işini dağıtır, fakirliğini gözünün önüne koyar. Kimseye nasibinden fazla dünyalık gelmez. Niyet ve himmeti ahiret olanın işini Allah Teâlâ toparlar (cem’), gönlüne zenginlik verir. O arkasını dönse de dünya ona gelir.” Diğer bir hadiste de şöyle buyrulmuştur: “Himmet ve kaygılarını teke indirip sadece âhiret kaygısı taşıyanın dünyasına Allah kâfîdir. Kaygısını dünyaya dağıtanın ise Allah, hangi vadide helak olduğuna aldırış etmez.” Bir başka hadiste de Hz. Peygamber (s.a.) şöyle buyurmuştur: “Allah bir kulunun hayrını murad ederse, dünyadan zühdünü kolaylaştırır, kendisine kusurlarını gösterir. Dünyadan el etek çekene yaklaşınız. Çünkü onun telkin ettiği hikmettir.”

Heysemî’nin Mecmûatü’z-zevâid’inde geçen bir hadise göre, Hz. Peygamber (s.a.) şöyle buyurmuştur: “Kul peygamberlikle melik peygamberlik arasında muhayyer bırakıldım. Cebrail mütevazı davranmamı bana işaret etti. Ben de kul peygamber olmayı tercih ettim ve bir gün doyayım, bir gün aç kalayım, dedim.”

Ebû Dâvûd’un kaydettiğine göre Hz. Peygamber (s.a.) Bilal-i Habeşî’ye (r.a.) şöyle buyurmuştur: “Ya Bilâl infak et! İnfak etmekle Arş’ın sahibinin senin malını azaltacağından korkma!”

Tirmizî ve İbn Mâce’nin Sünen’lerinde kaydettikleri bir hadise göre, Hz. Peygamber: “Bu para bende iken rabbıma ne yüzle giderim” buyurmuştur. Kendisinden bir şey istendiğinde derhal verir, eğer istenen şey kendisinde yoksa vaat eder ve eline geçen ilk fırsatta bu isteği karşılardı. Bir defasında ashâb-ı suffe: “Yâ Resûlallah, hurma yemekten ciğerlerimiz kavruldu” demişlerdi. O da: “Medineliler bize ne veriyorlarsa biz de size onu veriyoruz” şeklinde karşılık vermişti. Yine sadaka vermeye ve infak etmeye son derece heveskâr idi: “Veren el, alan elden hayırlıdır” buyurmuştur.

Müslim’in Sahîh’inde kaydettiğine göre, Medine’ye hicret ettikten bir süre sonra, yedi sekiz kadar sahabenin bulunduğu bir mecliste, onlardan “Yalnız Allah’a kulluk etmek, beş vakit namaz kılmak, Ulü’l-emre itaat etmek ve kimseden bir şey istememek üzere” biat etmelerini istemişti. Râvînin ifadesine göre: “Bu biate katılanlar, asla kimseden bir şey istemedikleri gibi, savaşta kazara ellerinden kılıçları düşecek olsa bile, onu yerde bulunan kimseden istemez, kendileri yere inip alırlardı.”

Hz. Peygamber (s.a.) evini süsleyen kızı Fâtıma’nın evine girmemiş ve “Böyle süslü yerlere girmek bize yakışmaz” buyurmuştur.

 İbn Hanbel’in Müsned’inde kaydettiği bir hadise göre Allah Resûlü şöyle buyurmuştur: “Allah’ı tanı, önünde bulursun. Bolluk zamanında O’nu an, darlığa düşünce sana yardım eder.”

Bütün bu rivayetler bize gösteriyor ki Hz. Peygamber (s.a.) ister imkansızlık olsun ister her türlü imkana sahip olsun hiçbir zaman dünyaya meyletmemiş ve daima zühdî bir yaşamı tercih etmiştir. Onun (s.a.) bu hususiyeti sonraki dönemlerde “zâhid” olarak isimlendirilen insanlara örnek olmuştur. Zâhidlerin sahabe, tabiin ve tebe-i tabiinden almış oldukları bu anlayış, sûfîlerin ve hatta bütün mutasavvıfların hayatlarında gerçekleştirmeleri gereken bir kavram olarak tasavvuf tarihindeki yerini almıştır.

    Rabbim razı olsun..Din nasihattir..Ve nasihat olmadan,istikamet üzere olmak gerçekten zor..Rabbim okuduklarımızdan hissedar etsin,inşaallah..Emeğinize sağlık,değerli kardeşim..

Rabbim razı olsun sizden bu güzel konu için..
Ya bizler bir elimiz yağda bir elimiz balda hala söyleniyoruz yiyecek bir şey yok diye. :-[

Evet kardeşim rasülüllah efendimiz bizim zamanımızda yaşsaydı vay halimize... :(

Ah ah ne diyebilirim ki ağlamak en güzel yorum içimde yaşadıklarım içimde kalsın...Rabbim bu okuduğumuz yerden aldığımız dersleri unutturmasın...

Allah (cc) razı olsun...Dilerim Efendimiz'e (asm) layık bir ümmet olabiliriz...

        Ah ah hocam… Detliyiz, yaralıyız, bazen kendimiz, bazen başkaları, bazen de nefsimiz tarafından yaralandık... Rasülüllah (s.a.v.) şu halimizi görseydi, yani bizim zamanımızda yaşasaydı vay halimize bize müslüman gözüyle bakmazdı. Biz onların zamanında yaşasaydık, Onların Allah ve rasülüne bağlılıklarını görünce onlara "deli" derdik. Onlar ki Allah'ın zikrinden bir an gafil olmamak için geceü-gündüz rablerini zikrederler.  Biz ise acaba günde kaç defa rabbimiz aklımıza geliyor... Bakınız Hz. Ebu Bekir’e: " Ya rabbi vucudumu öyle büyük yap ki cehennemi doldurayım da orada kimse yanmasın." Allah aşkına bu iman bu sadakat bu bağımlılık nereden geliyor hiç düşündük mü?“

        Ey müminler!Yoksa siz, sizden önce gelip geçenlerin başına gelenlerin benzeri sizin de başınıza gelmeden cennet’e gireceğinizi mi sandınız?! Onlara yoksulluk ve sıkıntı öylesine dokunmuş ve öyle sarsılmışlardı ki nihâyet peygamber ve beraberindeki müminler, “Allah’ın yardımı ne zaman gelecek?” demişlerdi. İyi bilin ki, Allah’ın yardımı yakındır.” (Bakara, 2/214)

        Acaba biz neler çektik Allah ve rasülü uğrunda? Uhud'da dişimiz mi kırıldı,Taif'te taşlandık mı, yoksa namaz kılarken üzerimize deve işkembesi mi atıldı, yoksa yolumuza dikenler mi kondu…? Bizler kuş tüğü yataklarda, yatlarda, katlarda, saraylarda yatarken Rasüle ümmetlikten utanmıyoruz mu acaba? Acaba O mubarek rasülün nesi vardı, isteseydi Uhud dağı O’nun için altın olmaz mıydı?

     “Ey Müslüman çobansın çoban,
       Etme ehlini kurban,
       Bak ne diyor Hz. Kur’an,
       Sende var ise iman ve izan,
       Rabbinden bir az olsun UTAN UTAN UTAN.”

     “Bir elde kadeh, bir elde Kur’an,
       Bir helaldir içimiz bir haram,
       Şu üç günlük fani dünyada,
       Ne tam kafiriz ne tam Müslüman.”
 
    “Ey Müslüman neyine güveniyorsun,
      Dünya fani bilmiyor musun,
      Baki olan cennet varken,
      Niçin cehennemi seçiyorsun.”

 
Diyecek bir şey bulamıyoruz ve mahzun kalplerle sadece “FEDAKE EBİ VE ÜMMİ YA RASÜLELLAH” ---Anam-Babam Sana Feda Olsun Ey Allah’ın Rasülü--- ESSALATÜ VESSELAMÜ ALEYKE YA HABİBALLAH…YA ŞEFİALLAH… YA RASÜLELLAH…  :'( :'( :'(