|
Konu Başlığı: Hz. Ali (r.a.) Böyle Seslendi Gönderen: ღAşkullahღ üzerinde 02 Mayıs 2010, 15:03:16 Hz. Ali (r.a.) Böyle Seslendi
Hz. Ali r.a. bir gün Allah Tealâ’ya hamd ve sena ile Rasul-i Ekrem s.a.v. Efendimiz’e salât ve selamdan sonra halka şöyle seslendi: Dünya sırtını döndü, veda etmek üzere. Ahiret ise karşı taraftan bize doğru yöneldi, bakıyor. Bugün hazırlık günüdür, yarın ise müsabaka var. Dikkat edin! Sizler, peşinden ecelin geldiği arzu ve emeller alemindesiniz. Bu ecel gelmeden önce arzu ve emellerini dizginlemeyen pişman olur. İyi dinleyin! Sıkıntılı ve korkulu zamanlarınızda Allah’ı unutmayıp O’na ibadet ettiğiniz gibi, bolluk ve rahat içinde olduğunuz zamanlarda da O’na ibadet edin. Ben cennet gibi, taliplileri uykuda olan bir yer görmedim. Cehennem gibi de kendisinden kaçanların uyukladığı bir yer görmedim. Dikkat edin! Haktan yararlanmayan, batıldan zarar görür. Doğru yoldan nasibini almayan da sapıklığa düşmeye mahkumdur. İyi dinleyin! Size bu dünyadan göçeceğiniz bildirilmiştir. Gerekli azığınızı hazırlayın. Ey insanlar! Dünya, hem iyilerin hem de kötülerin yemek yediği açık bir sofradır. Ahiret ise, her şeye muktedir bir hükümdarın hükümlerinin geçerli olduğu, mutlaka gidilecek olan buluşma yeridir. Ey insanlar! Allah Tealâ’nın şu sözüne kulak verin: “Şeytan sizi fakir olacaksınız diye korkutur; size cimriliği emreder. Allah ise (nafaka konusunda) size kendisinden bir bağışlama ve bir bolluk vaat ediyor. Allah, ihsanı geniş olan, her şeyi hakkıyla bilendir.” (Bakara, 268) Ey insanlar! Hayattayken iyilik yapın ki, öldüğünüzde arkanızdan kötü konuşulmasın. Noksan sıfatlardan münezzeh olan Yüce Allah, cennetini kendisine itaat edenlere, ateşini de kendisine karşı gelenlere vaat buyurmuştur. O öyle bir ateştir ki, uğultusu asla dinmez. Oraya düşenler (kâfirler) kurtulamaz; açtığı zararlar tamir edilmez. Cehennemin ateşi şiddetli, dibi derin, suyu irindir. Benim sizler adına endişe duyduğum tehlikelerin en yamanı, nefslerinizin peşinden gitmeniz ve hiç ölmeyecekmişsiniz gibi dünyaya bağlanmanızdır. İbn Kesîr, el-Bidâye ve’n-Nihâye, 8/7-8 |