Sevmek, herkesi



Bir gün batımında, göğün renklerine, ışığa, bulutlara hayrân bakınıyorum
Bu kıpkırmızı haliyle güneşin son ışıklarını toplayıp uzaklaşmasını seyrediyorum
“Gücün her şeye yeter Allah’ımŞu koca güneşi, muazzam bir yörüngeye yerleştiren Onu dilediği gibi hareket ettiren sensin Senin gücün neye yetmez ki Allah’ım !” diyorum

Günün büyük bir bölümünde huzurla izlediğim gökyüzünün ardı geliyor aklıma
İnsanı korkuya düşürecek simsiyah, karanlık uzay boşluğunu, yeryüzünün en güzel renkleriyle bizlere “gökyüzü” diye sunan Sensin
Öyle ki, bulutlar her mevsimde, günün her saatinde farklı hallere bürünür
Günbatımı, ikindi güneşi, kıpkızıl bir şâheserdir
Bakmaya doyulmaz
Sevginin ve merhametinin yüceliğindir göğün bu renkleri
Bu renkler, senin sevgindir Allah’ım
Senin sevgini perdeleyen, güneşi göremeyen ise bizleriz

*

Bir kitapta, “Siz, kendi güneşinizi perdeleyen bulutsunuz” sözünü okumuş, bir sohbette “Örümcek, mağarada değil, Allah’ı görmeyen gözlerdedir” sözlerini işitmiştim
SahiVar sevgiSevgilerin en güzeli !
Ancak kapalı göz ve gönüller bunu görmez, hissedemez ki

Kalbimizde mahfuz tohumlar vardır ve hangisi büyümüş, köklenmiş ise o kaplar görüş alanını da, hissetme sınırlarını da
İçimize, her tür hasletin tohumunun yerleştirildiğini düşünüyorum
Her birimizde, sevgiye, nefrete, öfkeye, dinginliğe, endişeye, sükunete, bencilliğe, fedakarlığa ve daha bunlar gibi nicelerine ait tohumlar var, ve biz bunlardan hangisini sular hangisini besler büyütürsek, kalbimizde onun hakimiyetini görüyoruz
Kimi insanların kalbi, hırs tohumunu büyütüp besledikçe, hırstan ve bencillikten başka bir şeye yer kalmayacak kadar sıkışmış olabiliyor 
Bir yandan, yüreğini ümide ve sevgiye açmış kimselerin de, özenle korudukları hoşgörü ağaçlarına kolay kolay kimse zarar veremiyor, ve güzel ağaçlar kökleniyor yürek bahçelerinde
Kimi tohumlar çürüyor, kimileri toprağın derinlerinde sessiz sedasız bekliyor belki de
Karamsarlık ağacının kökleri etrafı öyle bir sarıyor ki bazen, iyimserlik ağacının güneşten nasibini kesiyor
Velhasıl, kimilerinin kimilerinde görüp imrendiği hasletler kendilerinde bulunmuyor diye yeise kapılanlar, kendi yüreklerindeki potansiyelden bihaber, nedensiz yere üzülüyor nedensiz yere gayretten uzak duruyorlar

Bir gün yüreğine ateş düşenler, o ateşle yanıp kavruluyorken bazen dikili başka ağaçlarını da yaktıklarının farkına varmayabiliyorlar
Pire için yorgan yakanlar, bir inat uğruna nice canları incitebiliyorlarBunda sabır tohumuna karşı bir ilgisizliğin mi yoksa sevgi tohumuna karşı bir yabancığın mı payı vardır bilmem

İşte, kalplerindeki bu tohumların hepsini düşünerek, insanlara sevgi beslemeye çalışıyorum
Kötü insan olmadığını, zâlim sıfatlara bürünmüş olanların bile son nefeslerini vermeden, Rahmân’ın onlara sunduğu fırsat sona ermeden, bütünüyle yargılamayacağına inanıyorum

Tevvâb, Gafûr, Afüv, Gaffâr olan Allah’ın son nefesten kısa bir süre önce bile olsa edilen tevbeleri karşılıksız bırakmayacağını, merhametinin gökler kadar günaha karşı gökler kadar, yeryüzü kadar hataya yeryüzü kadar geniş tecelli ettiğini öğreniyorum HzPeygamber’den
Bunun için de hiçbir insanı “sevmeme” cür’eti, merhamet beslememe cesareti taşımamamız gerektiğine inanıyorum

Aklıma mâsum mu mâsum, sevimli mi sevimli çocuklar geliyorOnlara karşı duyduğumuz ilgi ve sempatiyi yetişkinlere ve yaşlılara karşı da beslemek zor değil
Başka bir pencere açıp karşımızdakilere öyle bakınca, işte şöyle tasvirler yapıyorum:

Örneğin, etrafa ateş saçan, sinir küpü, kaba-saba bir insan olsun düşündüğümüz kişi
Onun bebekliğini tahayyül edip yaşadıklarını üzerine ekleyip, şu haline kadar yetiştirip, sonra hasta ve yaşlı olacağını ve hatta öleceğini düşününce o insana başka türlü bakıyorum
Öfke tohumunu beslemiş, insanların hakkına girmeyi alışkanlık haline getirmiş bile olsa, nihâyetinde karşımdaki bir insanHer insan gibi hatâ ve kusurları olması beklenmedik bir şey değil
Ama ben insan olduğumu unutursam, hep kusursuz insanlar görmeyi arzulayabilirim karşımda Ama, ben insanım ve kusursuz değilim…
Karşımda gördüğüm insan âşikar biçimde günahlar işleyen biri de olabilir
Benim yapacağım ona buğz etmek değil, onu hayra sevk etmek ve hayır duada bulunmak olabilir
Hem büyük günahlar, samimi bir tevbeyle, insanları Allah’a yakınlaştırıp, mertebelerini yükselten vesileler olabilir 

Böyle düşünerek insanlara karşı daha duyarlı, sevecen ve onları daha çok umursayan insanlar haline gelebiliriz
Onlar için ettiğimiz duaları çoğaltabiliriz

Rabbimizin bulutlarla, masmavi bir gökyüzüyle perdelediği uzay boşluğu gibi, biz de Rabbimizin Settâr isminden ilhamla insanların kusurlarını örtmede, sonra da yok etmede yardımcı olabilirizO’nun gibi merhametli olmaya çalışırız

Kendi güneşimizi perdeleyen bulutlarsak eğer, ışığa yönelmeyi ister, rahmet yükleriyle göklerde uçabiliriz
Bu rahmetle büyür kalbimizdeki tohumlarımız ve filizlerimiz
Bu güçle, her şeye gücü yeten, Kâdir olan Rabbimize yöneliriz
İçten ve samimi olur “tevbe”lerimiz… Bu güçle, istiğfar ederiz
 

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın

"Örümcek, mağarada değil, ALLAHı görmeyen gözlerdedir" hakikaten öyle bütün iş gerçekleri ,hakikati görebilen bir göze sahip olmakta!güzel baka bilmekte!..bakalım ozaman kalpteki o tohumlar nasılda çoşuyor(:
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın