Herkesi kucaklayan İslam

Herkesi Kucaklayan İslam

Müslüman neden herkesi kucaklayamaz?

Sırtında gül taşıyanlar kimlerdir?

Kirlenmeden temizliği yayabilmek nasıl olur?

Hepsinin cevabını alacaksınız inşallah.

Bismillahirrahmanirrahim

“Herkesi Kucaklayan İslam”

“Herkesi Kucaklayan İslam” son çıkan (26.) kitabımızın adıdır. Bu adı çok beğenenler İslam’ın herkesi kucakladığından memnunlar. Ama Müslüman’ın herkesi kucakladığından emin değiller. Bunun için sorularını şöyle sormaktalar:

– Bugünün Müslüman’ı da, İslam gibi herkesi kucaklamakta mıdır? Bunu söyleyebilir misiniz “Herkesi kucaklayan İslam”ın yazarı olarak?.

Efendim, hemen ifade edeyim ki, her Müslüman herkesi kucaklayamaz elbette. Çünkü önce herkesi kucaklayacak vasfa sahip olmak lazımdır.

–Bu herkesi kucaklatacak vasıf nedir?

Onu da yine kitabın kendisinden okumak mümkündür. Hem de Hazreti Mevlana’nın dilinden. Hz. Mevlana şöyle bir misalle anlatmaktadır Müslüman’ın herkesi kucaklama vasfını.

Bir ara Konya’da kürsüden cemaate şu ikazı yapar. Der ki:

– Sizler hep iyilerin yanında kötülerin de uzağında olun. Sakın kötülerle kucak kucağa olmayın. Sonra size de kötülük sıçrar.

Ne var ki halka böyle konuşan Mevlana, çarşı pazarda kendisi kötülerden uzak kalmaz, kötülerle kucak kucağa sıcak sohbetlerde bulunur.

Bir gün yine kötü bilinen birinin dükkanında göz göze sohbet ettiğini gören cemaatten biri yolda beklemeye başlar, çıkınca da öfkeyle sorusunu sorar:

– Sen değil miydin, der kürsüde iyilerin yanında kötülerin de uzağında olun diyen?

– Evet, bendim.

–Öyle ise nedir kötülerle olan bu muhabbetin, kucak kucağa, göz göze sohbetin?

Mevlana şaşırtan cevabını şu cümleyle verir:

–Ben, der yetmiş iki buçuk milletle beraberim. Herkesi kucaklarım! Büsbütün çileden çıkan adam da taşı gediğine koyar:

– Zaten sizin gibileri bizim ahlakımızı bozuyorlar. Kürsüde öyle konuşuyor, sokakta böyle davranıyorsunuz! Mevlana:

– Ben bu sözünle de beraberim, der. Ancak benim özümle sözüm birdir, zıtlık yoktur halimde. Sonra şöyle anlatır durumunu:

– Bizler sırtında gül yaprağı taşıyan hamallar gibiyiz. Vardığımız yerden kötü koku almayız. Ama orayı güzel kokularla doldurur, gül kokusu sindiririz her tarafa. Sırtında gülü bulunmayanlar kötü kokulu yelere girmesinler, üzerlerine kötü koku sindirmesinler. Bizim söylemek istediğimiz budur. Şöyle devam eder Mevlana:

– Bizim gibileri vardığı karanlık yerlerde fikir şimşekleri çaktırır, orayı ilim nuruyla aydınlatırlar. Vardığı yeri aydınlatacak fikir nuruna sahip olmayanlar girmesinler karanlık yerlere. Sonra kendileri de kalırlar karanlıklarda.

İtirazcı adam başını sallayarak itiraf eder:

– Şimdi anladım bize kötülerle konuşmayın dediğin halde sen neden hep onlarla sohbettesin.

Demek kafalarında bilgi ve kültür yükü taşımayanlar girmesinler kötülerin yanına, yönelmesinler karanlık dünyalarına. Çünkü bilgi nurları yoktur ki aydınlatsınlar cehalet karanlıklarını. Elinde ilacı olanlar uzak kalmasınlar hastalardan.

* * *

Acaba bu misalden anlaşıldı mı, neden her Müslüman her yere giremez, herkese kucak açamaz?

Çünkü herkesi kucaklamak için bilgi nuru, ilim aydınlığı gerekmektedir. Herkesi kucaklayan İslam da Müslüman’a, bu vasfı kazandırma hedefindedir.

Gönül ister ki her Müslüman gül hamalı haline gelsin, vardığı yeri güzel kokularla doldursun, ziyaret ettiği mahallerde şimşekler gibi çakıp nuruyla aydınlatsın. Böylece herkesi kucaklar hale gelsin. Şayet kendisi gelemiyorsa gelenlere destek versin köstek olmasın.

Bilmem sizin bu konuda gayretiniz var mı? Sırtınızda ne kadar gül, gönlünüzde ne nispette nur söz konusudur. Vardığınız yeri ne kadar aydınlatıyor, yahut da aydınlatanlara ne ölçüde destek veriyor, seyirci kalmıyorsunuz?

Ahmet Şahin.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın