Her kemâlin zevâli vardır

Her kemâlin zevâli vardır

Kemâl; olgunluk, mükemmellik, eksiksiz olma anlamlarına gelir. Olgunlaşmış, kemâle ermiş olana da, Kâmil denir. Zevâl ise; yok olma, sona erme anlamındadır.

Allahü teâlâ, Hâlıktır yani yaratandır ve bâkidir. Yaratılanların hepsi ise mahluktur ve fânidir yani yok edilmek üzere yaratılmışlardır. Bu dünyada, her mahluk için bir kemâl, olgunluk ve bir de zevâl yok olma zamanı vardır. Cenâb-ı Hak, ezelde böyle dilemiş ve böyle yaratmıştır. Bunu hiç kimse değiştiremez.

Cennet ve Cehennem mahluk olmasına rağmen, Allahü teâlâ bu ikisini sonsuz kalacak şekilde yaratmış ve her ikisini de doldurmayı vaad etmiştir. Dünyadaki bedeni, ölüm denilen zevâl ile son bulan insan, yeniden diriltilip, bu iki yerden birinde sonsuz olarak kalacaktır. Bunun için, “Dünya fâni, ahiret bâki” denmiştir. Peygamber efendimiz de; (Dünya sizin için yaratıldı. Siz de ahiret için yaratıldınız! Ahirette ise, Cennetten ve Cehennem ateşinden başka yer yoktur) buyurmuşlardır.

İnsan, bedenen kemâle erdiği, yaşlanıp olgunlaştığı zaman, ölüm denen zevâl yani yok olma ile karşı karşıyadır. Hayvanlar, bitkiler ve bütün canlılarda da durum aynıdır. Cansız varlıklar yani bütün yıldızlar ve gezegenler için de, bu akıbet kaçınılmazdır. Bütün mahluklar, kemâle erdiği, kendileri için verilen süre tamamlandığı andan itibaren, zevâlden, yok olmaktan kurtulamazlar.

Muhammed bin Kutbüddin-i İzniki hazretleri, Miftâh-ul Cennet isimli kitabında buyuruyor ki:
“Ey biçareler, siz ölümden kaçarsınız. Filân öldü, ben dahi onun yanında bulunacak olursam, bana dahi, bulaşır dersiniz. Ve bulaşıcı hastalık filân mahalleye geldi diyerek, başka yere kaçarsınız.

Ey biçareler, nereye kaçarsınız! Ölüm size vaad olunmuştur. Ecel ileri gitmez! Hak teâlâ size, eceliniz geldikte, göz açıp yumuncaya kadar vakit vermez. Takdir olunandan ne fazla ve ne de eksik olur.

Hak teâlâ, emrini, her nerede hükmettiyse, o kişi, malını ve evladını cümleten bırakıp, o mahalle gider. Ve toprağı olan memlekete varmayınca, canını almaya emrolunmaz.

Herkes, eceli geldikte ölür. A’râf suresi otuz üçüncü âyetinde mealen, (Ecelleri geldiği zaman, onu az zaman ileri ve geri alamazlar) buyuruldu.

Hak teâlâ, sizin günde ne kadar nefes alıp verdiğinizi bilicidir. Ve levh’e yazmıştır. Melekler, gözetirler, vakti gelince, melek-ül-mevte, ölüm meleğine haber verirler.”

Cenâb-ı Hak, dünyayı ve dünyanın içindeki bütün güzellikleri zevâl yani yok edilmek üzere yaratmıştır. Akıllı bir kimse, geçici ve yok edilmek üzere yaratılan bu güzelliklere aldanmaz, bunlar için zamanını harcamaz. Peygamber efendimiz; (Dünyaya, burada kalacağınız kadar, ahirete de, orada kalacağınız kadar çalışınız!) buyurmuştur.

İmam-ı Rabbani hazretleri, bir talebesine hitaben buyuruyor ki;
“Fırsatı ganimet bilmelidir. Vakitleri çok kıymetli nimet bilmelidir. Modaya, âdetlere uymakla ele bir şey geçmez. Yalan sözlerden, kaçamak davranışlardan ancak zarar ve ziyân ele geçer. Peygamber efendimiz, (Helekel-müsevvifun) buyurdu. Yani sonra yaparım diyenler helak oldular. Bugünkü ömrü vehim ve hayâl için harcetmek ve hayâl olan şeyleri ele geçirmek için, mevcut olanları elden kaçırmak çok çirkin bir iştir. Elde bulunan şeyi, en ehemmiyetli, en kıymetli şey için kullanmak gerekir.”

Akıllı kimse, zevâl üzere yaratılmış olanlara tutulup kalmaz, bunlara gönül bağlamaz. Zira Resulullah efendimiz; (Dünya, geçilecek bir köprü gibidir. Bu köprüyü tamir etmekle uğraşmayın. Hemen geçip gidin!) buyurmuştur.

İbrâhim Hakkı Erzurumi hazretleri buyuruyor ki:
“Ölümden önce olan her şeye dünya denir. Bunlardan, ölümden sonra faydası olanlar, dünyadan sayılmaz. Ahiretten sayılırlar. Çünkü dünya, ahiret için tarladır. Ahirete yaramayan dünyalıklar, zararlıdır. Dünya sevgisi ahirete hazırlanmaya mani olur. Çünkü kalb, onu düşünmekle, Allah’ı unutur, ibadet yapamaz olur. Dünya ile ahiret, doğu ile batı gibidir ki, birine yaklaşan, ötekinden uzak olur.”

Fudayl bin İyâd hazretleri, sık sık; "Dünyanın tamamı altından olsaydı, yine yok olurdu. Ahiret ise, çanak-çömlek gibi topraktan olsaydı, yine bâki olurdu. Akıllı kimse, geçici olan dünyayı, altın da olsa reddeder. Bâki olan ahireti, çanak çömlek gibi topraktan da olsa kabul eder. İşin aslı, ahiret bâki ve altın gibi kıymetlidir. Dünya ise, fâni ve çanak-çömlek gibi kıymetsizdir" buyururdu.

Netice olarak, dünya ve içindekiler, kendileri için takdir olunan vakit tamam olunca, kemale erince, “Her kemâlin bir zevâli vardır” hükmü gereğince, zevâl yani yok olmakla karşı karşıyadır.

Bu dünyaya neler geldi, ben diyenler göçüp gitti,
Bilmeli, bu fâni mülkü, yarattı Hak, zevâl üzre.

Osman Ünlü
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın