Hayata Teslim Olanlar Hayati Teslim Alanlar ..

Şu hayatta nelerle karşılaşmıyoruz ki?
Sevinçler var, kederler, başarılar, yıkımlar, hayal kırıklıkları, ümitler
Hayat bir siyah-beyaz film Kare kare yaşıyoruz Bazılarında kara fazla, bazılarında beyaz

Herkesin hayatı böyle geçiyor
Hangi ülkede, hangi evde yaşarsa yaşasın, hangi dili konuşursa konuşsun durum aynı
Filmlere, resimlere, kitaplara bakıp da zengin ülkelerdeki insanların sürekli mutlu olduklarını sanmayalım

Burada evine ekmek götüremeyen insan mutsuzdur
Orada ekmeğini paylaşacak kimsesi olmayan
Burada işini kaybeden adam üzgündür
Orada işinden servet kazanmasına rağmen, gönlü fakir kalanlar
Burada inancı yüzünden hakir görülen milyonlar mutsuzdur
Orada köpek, içki ve arabalardan başka eşi-dostu olmayan milyonlar

Herkesin karşılaştığı sıkıntı ve sevinçler aslında aynı
Hangi inanca sahip olursa olsun
Yıkım aynı yıkım, saadet aynı saadet
Ama o üzüntüyü, o sıkıntıyı, o mutluluğu neye yoracağını bilmek kadar değerli bir şey de yok

Ekmeğin tadı, harman yerinden sofraya nasıl geldiğini bilen için başka
Kazandığı rızkın vericisini bilen, o rızka canı gibi sahip çıkar
Asıl Vereni bilen, vermeyi de bilir Paylaşır, dağıtır, fedakârlık eder

Biz inananlar, bahşedilen nimetler için teşekkür ederiz
Ama bizim dinimiz sadece varlığa şükür dini değildir
Bizim dinimiz varlığın kıymetini, yokluğun da anlamını bilmektir
Bütün işleri Yaradana hasretmektir
Amentüyü bilen dünyayı da bilir, ahireti de
Kazayı da kaderi de Hayrı da şerri de
Ve hepsinin aynı Kaynaktan geldiğini de

Bizler için üzüntü ve sıkıntılar da, sevinçler ve başarılar kadar iman göstergesi
Var olanın da imtihanı var, yok olanın da
Elinde olduğunda Verene şükreden, elindeki yittiğinde Alana tevekkül eder
Ne o vermede aracı olan kul eline eğilir, ne de nankörlük eder
Ne de almada aracı olan kul elini düşman beller, ne de onu yüceltir

İnanan böyle bir dengededir: yeryüzündeki y'sini Arşa yansıtmaz
Başı bir göğe değer, bir yere
Hem ayaktadır, hem de secdede
Her vartaya düşebilir, ama ayağa kalkmasını da bilir
Sevincini de yeryüzüne gömmez
Yüzü hem Doğuya bakar, hem de Batıya
Güneş yüzüne doğar, yüzüne batar
O yüzden ışıklıdır yüzü
Bakan aydınlanır, nurlanır

Bizim inancımız sadece gülen yüzler için değil, ağlayanlar için de
Bunu bilmedikçe, bu hayatın aslını anlayamayız
Bu hayatın aslını anlamadıkça da ebediyyete eremeyiz

Bizim dinimiz kalabalık dini de değildir
Tek Olana itikat eden, tek başına mümindir
Bütün dünya kara dese, ak diyendir inanan
Bütün dünya onu kara demeye zorlasa, ak diye diye canından geçebilendir inanan
Ama kalabalığa yabancı da değildir
Kalabalığa çelebidir
Herkesle halleşir, ama gönlünün Sahibi tek kalır
Her insana hürmet eder, ama hesabı Rabbine verir

Evet, hayat zor Evet, bildiğimiz pek çok şey taarruz altında
Etrafımız karanlıklarla kuşatılmış
Sokakta taciz ediliyor gözlerimiz, gönüllerimiz
Emeğimiz tahrip ediliyor, çocuklarımız birilerinin köle pazarında
Yusuf alıp, Yusuf satıyor zihin tüccarları
Bazen kudretliler sopa gösteriyorlar aba üstünden
Ona değil, buna inanacaksın diyerek
Başka türlü inanıyorsan, gelme hayat sarayının kapısına, diyorlar
Saraya girmek için satıyoruz bütün eski ama şerefli libaslarımızı

Ama o sarayda nur barınmıyor
Bahçedeki göz alıcı gülleri sulayan bizim kanlarımız
Sarayın duvarları bizim vurdumduymazlığımızdan örülmüş
Biz ayakta tutuyoruz o sarayı
Bahçıvanlığını yapıyoruz gözümüzden kıymetli bilip
Ama o bahçede öten bülbüller bizim nağmelerimizi bilmez
Yine de kulağımızı verip, beğendiğimizi göstermeye çalışıyoruz

Hayat sarayının bahçesinde çeşmeler var Azgınlık çeşmeleri Menfaat çeşmeleri Döneklik, sünepelik, hainlik, mürailik, münafıklık çeşmeleri
Susadım diyerek, susuzluğumuzu gidermek için koşuyoruz
Çünkü kendi fakirhanemizin bahçesinde kuyu kazmak zor geliyor

Madem hazır çeşme var, madem kendimizi vestiyere bırakıp da giriyoruz o şer saray bahçesine
Çeşmeden kan akıyor, içenin gönlü kanıyor
İçip de onan yok
Bu çeşmeden içen kendinden geçiyor
Kendi olmuyor, kendi kalmıyor

Başını eğ diyor hayat, biz başımızı kendi ellerimizle kesiyoruz
Tapma diyor, tapmıyoruz
Kıble Kâbe değil, burası diyor, oraya yüzümüzü çeviriyoruz
O İsimden bahsetme diyor, başka bütün isimlerin vaizi oluyoruz

Hayat bu Geçinmek için, övülmek için, dışlanmamak için kendimizi katlediyoruz
Hayatın sonlu olduğunu bile bile
Hayat sarayının bir depremle yerle yeksan olacağını bile bile

Ailemizi atıyoruz kenara
Çocuklarımızı ellerimizle teslim ediyoruz karanlık girdaplara
Namazımızı seyreltiyoruz
Duamızı seyreltiyoruz
Sakalımızı seyreltiyoruz
Kıyafetimizi seyreltiyoruz
Kelâmımızı seyreltiyoruz: Allah demeden konuşmasını öğreniyoruz
Ama oyun değil bu: İmanımızı da seyreltiyoruz

Bütün bunları şu kısa hayatı başkaları için yaşamak için yapıyoruz
Kendi hayatımız yokmuş gibi
İnsanlar bizden kendimiz değil, başkası olmamızı istiyorlar
Eyvallah diyoruz, hemen değiştirelim rengimizi
Verelim canımızı
Canımızı başka canlara katmak güzel
Ama canımızı başka canlara esir etmek değil
Eğer hürriyet içinse hayat, esaretin kutlanacak nesi var?
Eğer inanç, herkes ne yaparsa onu yapmaksa, inanmanın ne manası var?
Eğer Bire esir olmayacaksa can, çoğa esir olmuş, artık can olur mu?
Bire boyun eğmeyip, çoğa boyun eğerse, nerede iman?
Biri değil çoğu razı edecekse, nerede kulluk?
Bire değil, çoğa kulluk edecekse, nerede din?

Eğer herkesin libasını giyeceksek, niye örtünelim ki?
Eğer bu gönül haraç-mezat her celebe satılacaksa, sahibimiz var demeye ne hacet

Uyanalım; bu uyku gaflet uykusu
Gönlümüze sahip çıkalım
Kulluğumuza sahip çıkalım
Kendimize sahip çıkalım

Korkuyoruz Bize parmak sallayacaklar, bizi mimleyecekler, bizi kurban edecekler diye
O kuru kalabalıktan biri olmaktan daha dehşetli ne var ki? Biz Tek ile tek olalım
Kalabalığın renginden daha soluk hangi renk var ki? Biz imanın rengini şerefle taşıyalım O renge başkalarını boyayalım
Başkalarına kurban olmaktan daha acı ne var ki? Biz Kadir Olana kurban olalım

Hayatımızı kudretleriyle kuşatanların kınamasına bakmayalım Bırakın onlar alay etsin, gülsün, eğlensin Biz Nuh gibi gemi inşa edelim
Hayat sarayının bahçesine muhafız dikenlere bakmayalım Biz Musa gibi Tur dağlarına varalım
Bize taş atanlara bakmayalım Biz Ahmed gibi merhamet edelim
Çirkefin, zulmetin, aşağılığın tepelerinde bir sancak gibi gönül gösterelim
Merhametsizlik kalelerine dualarımızla akın edelim
Menfaat burçlarına tebessümlerle delik açalım
Çocuklarımızı, bizleri, herkesi yakan bîgânelik ateşine, tavır suyu serpelim

İnandıksa bileceğiz
Bildikse ayakta duracağız
Ayakta durduksa gerçeğin sancağı olacağız
Deniz feneri olacağız, işaret taşı olacağız

Hayata teslim olmayalım, hayatı teslim alalım
Bu mübarek rasullerin işidir
Dosta dost olanların
Bu, kalabalıkta yek olanların, yek kalanların sünnetidir

Niyaz edelim: O, bizi biz kılsın ki, biz de biz olalım

Dostlarima...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın