Hakkını helal et yüreğim

Hakkını helal et yüreğim…

Kelimelerin ağırlığı tek tek dilime çöktüğünde, kalemın emri ile yazmaya başladım
Söz nerde başlayacak nerde bitecek inanın bende bilmiyorum
Konuşan yüreğim mi yoksa nefsim mi onu da bilmiyorum

Yüreğimle iyi geçiniyoruz da nefsim için aynı şeyleri söyleyemiyeceğim
Ey nefis nedir senden çektiğim
Sürekli bir şeyleri yapmam için bana emrediyorsun
Hep benden önce konuşuyor, kafamı karıştırıyorsun
Ne olur bu akşam bir defa olsun sus
Sükut lehçesini bu gece kullansan olmaz mı?
Müsade edersen bu gece yüreğimle dertleşeceğim

Gecenin demini aldığı şu saatlerde yüreğimi dinlemek istiyorum
Belki de yüreğimle helalleşmek istiyorum

Aynı bedende yaşıyoruz İyisiyle, kötüsüyle sen benim yüreğimsin Sana çok çektirdim biliyorum
Arkası gelmeyen dertlerimi, sıkıntılarımı hep sana yükledim
Dağların bile çekmeye katlanmadığı nice yükün altına girdin de bana mısın demedin
Ayrılığın acısını, vuslatın sevincini hep seninle yaşadım

Can dediklerim canımı yaktılar, alev olup sen yandın hep…

Yar dediklerim yaramı kanattıklarında, kan olup sen aktın her defasında…

Oysa küçücüktün Küçük ve titrek… Çok hakkın geçti bana…

Benim en iyi arkadaşlarım; gece, gözyaşı ve yatağımdı
Biz bir araya geldiğimiz de halimize hep sen şahitlik ettin
Yolcu ettiğim bir günün ardından geceye sığındığımda sen vardın yanımda
Gece tüm şefkatiyle sardığında beni, kelamım hep gözyaşı oldu
Kelimelerin bile uyuduğu bir anda başka lisana ne hacetti ki
Muhabbetimiz esnasında dökülen her kelime yanağımı ıslatırken, ruhumu teselli etmek
yatağıma düşerdi her defasında
Alnımdan öperken beni ‘’buda geçecek, aldırma gönül’’der teselli ederdi

Oysa sonradan öğrendim
Benim dostlarla muhabbetim derdime derman,
gönlüme ferman olurken sen çok acı çekiyormuşsun
Özür dilerim Midesi yananın değil yüreği yananın ağladığını geç fark ettim
Ben derdime ağlıyordum, sen bana ağlıyordun
Ben günah ateşinde yanarken sen bana su oluyordun
Her canım yandığında sende benimle yanıyormuşsun Bilemedim
Ne olur affet beni
Söz bundan sonra seni üzmeyeceğim Sahibine layık bir yürek taşımaya söz veriyorum

Gül bahçesi yetiştirmenin yolu bahçedeki tüm çirkinlikleri temizlemekten geçermiş
Yabani otlar , taşlar, dikenleri ayıklamaktan
Bende yüreğimin toprağına zarar veren tüm kirli duyguları temizlemekle işe başlayacağım
Rabbimin bu yürekte görmek istediği tüm duyguları yeşerteceğim
Fideleri inançla ekip, sabırla sulayacağım
Çiçek açmalarını tam bir tevekkül ile bekleyecek, acele etmeyeceğim
Dalında açan çiçek ne olursa olsun kanaat edeceğim
Ha kırmızı gül, ha beyaz karanfil…Söz itiraz etmeyeceğim

Böylesi bir hal üzere yaşarsam inanıyorum ki seni eskisi kadar üzmeyeceğim
Hakkına girmekten Allaha sığınırım Bu bedende yaşadığımız sürede dost kalalım olmaz mı?

Unutma sen bana Rabbimin bir emanetisin
Ruhlar alemin de başlayıp, anne rahminde devam eden bir yolculuğun son durağındayız
Yarın ahiret de bana şahitlik edeceksin
O büyük huzura iki dost olarak çıkmaya ne dersin?
Hakkını helal et yüreğim…

(alinti)
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın