Gece-gündüz Hakk ile

Gece-Gündüz Hakk İle...

Bilindiği gibi Allahü teâlâ muhtelif peygamberlerine bazı hususları bildirerek buyurmuştur ki:

- Benim bazı kullarım vardır, beni çok sevdikleri için ben de onları çok severim. Beni arzu ettikleri için ben de onlara müştakım. Beni zikrettikleri için ben de onları daima hatırlarım; bana yöneldikleri için ben de onları gözetirim. Onların yoluna girersen, seni severim. Onlardan yüz çevirirsen sana buğz ederim.

- Onlar nasıl belli olurlar? deye sorulunca, buyurdu ki:

- Onlar, çobanın koyunlarını güneşten korumak için gölgeleri seçmesi gibi, gündüzleri gölgelere yani tenha yerlere sığınarak kendilerini korurlar. Kuşların yuvalarını özlemeleri gibi, hasretle güneşin batışını arzu ederler. Akşamın alaca karanlığı onları sardığında, bütün arzularıyla, bana yönelirler, yüzlerini bana çevirirler, bazan ağlayıp, inleyerek, bazan ah u vah ile yalvarmalarında, benim için nelere tahammül ettiklerini görür, bana karşı sevgilerini nasıl izhar ettiklerini duyarım. Onlara verdiğim şeylerin birincisi, kalplerine nurumu bütün kuvvetiyle doldurmam ve bu suretle benim onlardan haberdar olduğum gibi, onların da benden haberdar olmalarını temin etmemdir. İkincisi ise, yedi kat yer ve gök ile içindekiler terazinin bir kefesine konsa, amellerin ağır gelmesi için, diğer kefeyi yükseltir, amellerini ağırlaştırırım. Üçüncü olarak onları rızama nail ederim. İşte o zaman rızama nail olanın ne hale geleceğini bir görmelisiniz! Nimete gark ettiğim kişiye, neler ihsan edeceğimi, tam manasıyla kim idrak edebilir?..

Geceyi sadece Rabbine münacaatla geçiren gerçek müridin, geceyi bu şekilde ihya ederek elde etdiği nimetler gününün her anına yayılır ve gündüzü gecesinin himayesinde olur. Bu ise kalbinin ilâhî nurlarla dolu olması demektir. Gün boyunca bütün hareket ve davranışları gece biriken nurların fışkırmasından kaynaklanır ve bedeni ilâhi bir cisim haline gelerek onu yanlış davranışlardan korur ve sükûnetinin artmasına sebeb olur.

Uykudan uyanınca, riayet edilmesi gereken edeblerin en güzeli, gönlü Allah teâlâ'ya yöneltmek, düşünme melekesine mâsivâ düşüncesi ârız olmadan, fikrini Hakk'ın fiillerine çevirmek, dili zikir ile meşgul etmekdir. Sâdık mürid, uyuduğunda, birşeyin arzu ve sevgisiyle uyuyup, uyandığında tutkun olduğu o şeyi isteyen çocuk gibidir. Sâdık âşığın da Allah sevgisi ve onunla meşguliyeti, ölüme, kıyâmet ve haşre kadar sürer. Bu yüzden insan uyandığında hangi şeye ihtimam gösterdiğine, gönlüne ilk ârız olan şeyin ne olduğuna ibretle bakmalıdır. Çünkü kabirden kalkış da böyledir. Kabirden önce düşüncesi Allah olanın, kabirden kalkarken de düşüncesi Allah olacaktır. Değilse bu şereften mahrum kalacaktır.

İnsan uykudan uyanınca, gönlü fıtrî sâfiyetine dönmüş olur. Bu yüzden gönlün, zikri ilâhî'den gayrı şeyle meşgul olarak değişmesine, uyandığında fıtrat nurunun zail olmasına fırsat verilmemelidir. Gönülde, masivânın yer tutmasından korkarak mümkün mertebe Allah'a iltica etmek gerekir. Çünkü bu işin ölçüsü Allah'a ilticadır. Bu ölçü sayesinde nurlu yol bulunur. İlahi nefhalara erilir.

Gece namazına mani olan şeylerden bazıları dünya işlerine fazla itina göstererek, onlarla çokca meşgul olup azaları yorgun düşürmek, halkın arasına karışıp fuzuli, faidesiz sözler konuşmak. Gece kalkmaya muvaffak olan kimse ise, vaktin değerini bilen, hastalığının şifasının ne olduğunun farkında olan kimsedir. Böyle olan kimse ihmalkâr davranmaz, ihmal ederse ihmale uğrayacağını bilir.

Midenin yemekle dolu olmaması da geceleyin kalkışa bir sebebdir. Yenilen yemeğin, uyanık bir kalb ve zikr-i ilâhî ile yenilmesi, geceyi ihyâ etmeğe yardımcı olur. Mideye ağır gelen bir yemeğin kalb için daha fazla ağırlık vereceği bilinmelidir.

Sâlihlerle ve sâdıklarla ülfet edenlerin gece ibadetlerine kolaylıkla kalkdıkları müşahede edilmektedir. Gönüllerini Allah'a verenlerle beraber olmak suretiyle onların o güzel halleri, onların gönüllerinden, bizim gönüllerimize in'ikâs eder. Bu suretle benliğimizdeki dünya sevgisi zail olur, ittika yolunu tutanlardan oluruz.

Çok kimseler vardır ki, manevi terakkiyatın yalnız zahiri ibâdet çokluğu ile elde edileceğini sanırlar. Takvaya, yani Allahü Teâlâ' nın emirlerine, yasaklarına, dikkatli olmazlar. Halbuki sağlam temel, ihlâs ve istikamet ve Allahü Teâlâ'nın rızası üzerine kurulmalıdır.

Dinimizde elhamdülillah hiç zorluk yoktur. Zorluğu icad edenler, dinini layıkı vechile bilmeyenlerdir.

Allahü Teâlâ ve Tekaddes hazretleri, rahmet-i ilâhîsi mucibince kullarına ağır mükellefiyetler yüklememiş, yalnız kullarının acizliklerini idrak ederek, kendisine adâb üzerine, engin bir gönül kırıklığı çerçevesinde ibâdet ve itaat etmelerini istemektedir.

Yemede, içmede ve diğer dünyevî hususlarda, orta halde bulunmamız icab etdiği gibi, ibâdet hususunda da itidalli hareket etmek gerekmektedir. İfratdan, tefritden kaçınmalıyız.

Alıntı
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın