|
Konu Başlığı: Gücüm yok Ey sevgili tükendim artık Gönderen: Sümeyye üzerinde 18 Haziran 2010, 12:39:54 Gücüm yok Ey sevgili tükendim artık Gücüm yok... Ey sevgili tükendim artık!... Sen! Ey yalnızlığımın adı, sevdanın adresi, sonsuz ahı hasretimin Tükenmeyen hülyalarımın sahibi dildade Benim bitmeyen yanlızlığım, yanlızlığımın bitmeyen umutışığı Ruhumun sahibi, yüreğimin canyoldaşı dilruba Beni diyar diyar süren gurbet ellere, seyyah edip gezdiren, hasretini çektiren ölümüne Gözlerindeki aşka mahkum kılan ve azat etmeyen bir ömür Çıkıp gitme zamanı şimdi yine ey yar, uzaklar düşünce bir kez yüreğe, sen düşünce hayale, ruhumu zaptetmek mümkün müdür? ki, gittiğim her yerde senden izler ararım, her yerde olduğunu bile bile Olmadık zamanlarda aklıma düşersin, yaralanırım Dilimin ucuna her geldiğinde dilimi ısırırım, seni sevdiğimi haykırmamak için Seni sevdiğimi yalnız sana söylemek için bir gün kavuştuğumda… Ama artık anlıyorumki, yine de sevdamı yükleyip yüreğime, sana söylemek için sevdiğimi her sabah düşerim yollara yeniden Şimdi her seher çıkıp dağlara ismini haykırırım yankılı kayalara İlan-ı aşk ederim, dinlemeselerde beni! Duymasalarda! “Ey dağlar, ey nehirler, ey rüzgar, ey bulutlar, ey insanlar duyduk- duymadık demeyin, ben Sultanımı seviyorum,” derim Sensiz hayat yok benim için, yaşam yok Söz vermiştim sevdama, yaşarsam aşk için yaşarım yalnız, aşkım için Ölürsem aşk için “Gönül her zaman gelmeyeni beklermiş” derler, sevdası saklı duran sevgiliyi Gelmese de bir ömür yine beklenirmiş o sevgili… Sen benim bir ömür hasretini çektiğimsin, beklediğimsin ey yar Bütün boşluklarını seninle doldurdum ömrümün… Aşka dair ettiğim bütün yeminlerde sen vardın yanımda …/Düşlerim dağınık şimdi, kara bulutlar kümelenip durur usuma, acılar çöreklenip yüreğime, yerden yere vurur beni olmadık zamanlarda Ben seni sevdiğimden beri, ilmek ilmek hasret dokur ömrümün gergefine zaman Seni ne zaman özleyip ağlasam güzelleşir yeryüzü, güzelleşir gökyüzü, ışık dolar gözlerime Sevgiyi damıtır en derin yerinden gözlerim Aşk olur adı Şimdi her gece bir tren kalkıyorsa gönlümün istasyonundan sana doğru, elim kalkmıyorsa ve sallayamıyorsam Gözyaşlarım ateş olup düşüyorsa ve hüzün olup yakıyorsa düştüğü yeri sebep sensin Meğer ki Aşk imiş beni bağlayan hayata bu güne kadar Her soluk aldığımda sevdayı hissettiğim içinmiş, sevdayı yüreğimde ölümüne taşıdığım içinmiş ki yaşamışım Bilki, tomurcuklar açmadan kuruyorsa dalımda, her bahar bir tek kan gülleri açıyorsa şende, ey Sultanım, ey sevdiğim sensin sebep Şimdi ölüme hüküm giyiyorsam her yargılandığım yerde, hüznün acılı ırmaklarında kalıyorsa hayallerim ve sonunda kırılıyorsa kalem Bil ki sebep sensin Sultanım, ey sevgili Ben sefilliği, garipliği, çölü, kimsesizliği, sahrayı, sahrada derviş olmayı, aşka mahkum olmayı senin için seçmişim ey yar İstersen sev beni! istersen kır! Acıt, ez, öğüt, paramparça et Gücüm yok tükendim ey yar! Söyle, ne desem son sözüm sorulup, zülfün boynuma dolandığında, Söyle ne etsem, nereye gitsem Ah! etsem, delinir mi kara bağrım? Yaralı geyikleri kurtulur mu canevimin? Söyle, son sözüm sorulduğunda, tutarmısın elimi Sultanım? Gücüm yok Ey sevgili tükendim artık! alıntı |